blog.vierenveertig.be

Eigenlijk had ik er niet echt meer op gehoopt, maar woensdag gingen we naar Groningen. Geen park&ride zoals Fie voorstelde, maar een betaalparking naast het centraal station (ze kunnen daar fietsen in verdiepingen parkeren, geen idee hoe ze er op of af raken) zodat we makkelijk de bolderkar konden meepakken. Het weer liet het wat afweten, maar we zagen toch een paar leuke winkeltjes die ik uit het 100% Groningen boekje haalde:

• Ascoli
• Truus en Bregje
• Kastanje Wonen
• Wir war
• Groningse kinderboekwinkel
• Stadse Fratsen

De winkel die me het meest zal bijblijven is Nul 50 met wel erg leuke spulletjes, een must-see met stip!

We sloten af met het Groninger Museum, dat ik al lang wel eens wilde gezien hebben. Het was minder groot dan ik verwachtte, maar zowel het gebouw als de tijdelijke tentoonstelling van Yin Xiuzhen maakten indruk op groot én klein (Nand misschien buiten beschouwing gelaten).

Content dat we Groningen gezien hebben. En als iemand weet wat het doel of nut is van deze drijvende terrassen, ik hoor het graag.

De loopschoenen lonkten en een toertje langs een observatietoren kan je ook niet elke dag maken. Wat een uitzicht!

De dag starten met een sleepnetexcursie én zicht op Schiermonnikoog. De max! Het was opnieuw de moeite.

De zeewaardigheid van de uitgebreide vloot getest. De koude wind maakte snel duidelijk waarom er verder niemand op het strandje aan het meer zat. En het strandje, dat is dus niet het mooie witte zand dat we gewend zijn. Voor schuppen en zandkastelen bouwen moet je hier niet zijn.

Soms moet je ook iets plannen wat de kinderen niet leuk vinden en dus ging het richting Dokkum, een fries stadje, voor een beetje sightseeing. Een wandelingetje door het stadje, langs de bolwerken. Toen we eindigden met een drankje en gebak bleek het allemaal veel leuker bij de zonen.

Winkelen in de C1000 van Dokkum was een verademing na de halflege Spar in Ulrum eerder deze week en zelfs onze terugrit met omweg in de regen leek geen probleem.

Het lijkt een traditie te worden, en dus moest er een 4 persoons go-cart gehuurd worden. Als je iets zoekt om je beenspieren te trainen, dan moet je zo’n go-cart zeker eens proberen.

Voor een keertje niet zelf eten maken, maar naar de vissnackbar. Geweldig, we kregen zelfs een vliegende schotel die begon te biepen als ons eten klaar was.

Een klein fietstochtje draaide uit op een ritje van om en bij de 14 km met amper gezeur. We zijn soms anders gewend van “Mats Mopper”, de naam die we deze week nog verzonnen voor onze tweedgeborene. Op het lokale marktje zagen we mensen op echte Hollandse boerenklompen.

Ik en Mats genoten van de bootjes en het uitzicht op het Lauwersmeer. Het vlot werd op zeewaardigheid getest en het zwembad werd door onze drie zonen onveilig gemaakt.

Een actieve vakantie? Wij? Moh, nee toch!

Geen fietstochtje, wel een zoon die ijverig werkte aan een vlot, een schepnetexcusie (leuk maar minder spectaculair als op Texel) en een tussenstop bij het activiteitencentrum van het Nationaal Park. Eigenlijk wilden de zonen maar 2 minuten blijven, we bleven iets langer, roosterden marshmallows boven het vuur van natuurman Koen en proefden van zijn op het vuur gebakken brood. Lekker!

We genoten vorige week van een lekkerweg vakantie bij het Lauwersmeer. Met een kleine vertraging (zo een weekje zonder internet is niet slecht) hierbij een verslagje voor de annalen, dag per dag.
Ziehier dag 1:

Murphy had het op ons gemunt: eerst een kapotte sensor in de auto die ons verplichtte een paar uur later te vertrekken dan gepland en daarna een paar gebotste vrachtwagens die de snelweg blokkeerden. Het kon de pret niet bederven en we vertrokken vol verwachting naar het eind van de wereld, ook wel het Lauwersmeer genoemd.

Het gesnuister in de reisgidsen had iets opgeleverd. Manlief wilde in Lemmer het Woudagemaal bekijken en wij knikten volmondig ja. Het Woudagemaal is één van de pomphuizen dat ervoor zorgt dat Friesland geen natte voeten krijgt. Het unieke aan de pompen: ze werken op stoom. Mama genoot van de architectuur, de mannen lieten zich gaan in de wereld van techniek. Voor wie in de buurt is, zeker een bezoekje waard.

En dan was het richting Lauwersoog, het hoge Noorden van Nederland: Natuurdorp Suyderoogh als bestemming, een kleinschalig Landal vakantieparkje, maar wel midden in het Nationaal Park Lauwersmeer.

Het huisje dat viel eerlijk gezegd tegen. Misschien hebben we de laatste jaren teveel luxe gehad, maar vuile spiegels, lelijke kinderplakkertjes her en der, smaakloze inrichting, veel te weinig kasten, stofdraden en overal waar je kan kijken vast tapijt (manlief en Nand zijn duidelijk huisstofmijt gevoelig, ze hebben best wat afgesnotterd en geniesd).  En een ijskast die altijd opengaan als je iets in de vaatwasser steekt? Liever niet.
Neen, nummer 93 is geen meevaller (sommige huisjes zijn hier privé bezit en veel beter ingericht, we stellen ons tevreden met een wasmachine en droogkast 😉 ) Man, wat zou ik me graag uitleven om zo’n huisje aantrekkelijker en gezelliger te maken.

Gelukkig maken het zicht op het meer en de prachtige natuur heel veel goed! We riepen een traditie terug in leven en zetten onze vakantie in met een echte toast: santé!