blog.vierenveertig.be

Gisteren geen hebbeding (druk bezig ‘living life’ en met het zoeken naar een geschikte outfit voor mezelf), in ruil vandaag een lekker lange blogpost. Lees mee:

Ik zei lang geleden dat ik iets wilde schrijven over eerlijkheid en nu maak ik er werk van naar aanleiding van deze blogpost van Zapnimf over gastblogs en andere gesponsorde blogposts. Ja, ik beken. Ook ik ga soms in op het aanbod van bedrijven om iets te testen of over iets te schrijven en heel af en toe verschijnt hier rechts een bannertje. Ik ben zoals ik ben, test graag dingen uit en doe de zonen graag een pleziertje. En ik schrijf graag over onderwerpen die me boeien.

Op andere blogs merk ik dat de grote “Ad-free” logo’s vervangen raken door sponsor logo’s. Nu, iedereen doet op zijn blog wat hij of zij wil. Ik ben de laatste om daarover te oordelen.
Wat me wel opvalt is dat ik me steeds vaker afvraag bij het lezen van een blogpost (naast zo’n sponsorlijstje) in hoeverre die post uit het hart geschreven is en of er her en der niet wat bijgekleurd is. Schrijft die blogster (ik ga er maar even van uit dat alle bloggers vrouwen zijn) over die vaas omdat zij compleet in de wolken is over haar aankoop of omdat winkel x de vaas gratis gaf in ruil voor een linkje op haar blog? Het maakt dat ik blogposts met argwaan begin te bekijken gewoon omdat ik niet weet wat te denken.

En dus hier een blogpost over eerlijkheid, omdat ik mijn lezers niet wil misleiden. Vanaf nu vermeld ik duidelijk wanneer ik een blog op ‘aanvraag’ schreef, zodat ook de lezers op de hoogte zijn.
Mijn andere blogposts … die komen gewoon uit mijn hart. Mooie hebbedingen, vakantieverhalen en meer, omdat ik ze gewoon graag met jullie deel.
Ik las ‘Ik ben een aanrader‘ van Jan Van den Bergh en ik herken me in het profiel van de aanrader dat daar beschreven wordt. Toeval of niet, nadat ik over dit vakantieverblijf iets schreef, zag ik later dat twee andere blogsters op dezelfde plek op vakantie gingen. De vrouw van een collega boekte een weekendje weg nadat ik dit schreef, een andere collega vond haar vakantiehuis via deze post. Mensen vragen me naar leuke tips voor vakantiehuisjes of verjaardagscadeautjes. En eigenlijk vind ik dat best leuk … aanrader zijn.

Ik weet ondertussen dat ik met deze blog een krachtige tool in handen heb: the power of social media. De bolderkar-man voelde het warm worden onder zijn voeten toen hier meer dan eens geklaagd werd over zijn service. Hij vond het zelfs de moeite waard me persoonlijk te contacteren. Hij kreeg een half uurtje gratis consultancy aan de telefoon. Zijn bedankje dat hij me aan het eind beloofde heb ik nooit gekregen, zijn site is nog steeds niet veranderd en zijn telefoonnummer kan ik misschien beter gewoon hier online gooien. Het bolderkar-seizoen is op komst. Ik merk dat aan de zoekwoorden waarmee mensen hier terecht komen en de comments die ze achterlaten als het weer misloopt met de service. Jammer, want we zijn nog altijd heel blij met onze bolderkar.

En ja, soms denk ik dat deze gigant ons ook wel eens een gratis ontbijtje mag bezorgen als we nog eens effeweg gaan, net zoals aan al die vaste klanten die trouw hun enquêtes invullen na elk bezoek. De input uit die bezoekersenquêtes moet van grote waarde zijn, spijtig dat de mensen die keer op keer voor die meerwaarde zorgen daar eens niet voor bedankt worden. We zullen maar hopen dat de mensen van Landal toch ergens een social media monitor aan staan hebben en dit te lezen krijgen ;-). Ik heb me voorgenomen mijn kostbare tijd daar niet meer aan te verspillen. En neen, ik wil geen procentje op een mogelijke verkoop via mijn blog.

Als er ergens brillen* of steunzolen** moeten getest worden, laat maar komen. Ik schrijf daar met alle plezier (en mét de nodige kleine lettertjes) over.

(*) Jawel, Nand moet binnen een dik jaar waarschijnlijk brillen en dan wordt Mats de enige bril-loze huize vierenveertig.
(**) Nogmaals jawel, sinds een paar maand hebben na mijn echtgenoot ook mijn drie zonen steunzolen. Kassa kassa voor de steunzoolproducenten!

Blij van …

* het mooie boek dat ik toegestuurd kreeg na deze blogpost, zomaar, als onverwacht bedankje.
* toffe mailtjes.
* de dikke knuffels die ik ‘s morgens krijg net voor ik de deur uitga.
* de lente die eindelijk op komst lijkt. EINDELIJK!
* Arne die het ene boek na het andere leest (en er plezier aan beleeft ook).
* de geur die uit de keuken opstijgt terwijl ik dit typ (ter info: het was zondag toen ik dit neerpende).
* mooie vooruitzichten.

Ik kreeg een leuk ‘zomaar’ cadeautje van Sara (aka in-Pakt). Dit leuke tapehoudertje is magnetisch en kan je gewoon tegen het magneetbord plakken. Handig en tof!

Ik werd gevraagd om mee te doen aan de lenteweek van A. Vogel van 18 tot 24 maart. Wat houdt dat in? Een week gezond eten, veel drinken en een zuiverende kuur om bruisend van energie aan het nieuwe voorjaar te beginnen.

Natuurlijk wil ik dat. Ik kreeg daarvoor ook een lentepakketje met o.a. een probioticum die mij moet helpen mijn lichaam te zuiveren en zoveel mogelijk afvalstoffen kwijt te raken. Wie mij kent weet dat ‘prikkelbaar‘ my middle name is en dat ik met enige regelmaat een probiotica-kuurtje tot mij neem. Ik wil dus met alle plezier (met mate) me aan de test wagen.

Hoe werkt de lenteweek? Een hele week gezonde gewoonten (voor de sapjesdag ga ik misschien passen) en vooral 4 uur sporten. Het ideale moment om mijn loopfrequentie terug wat op te drijven want de laatste tijd kom ik hooguit aan een half uurtje, maximaal een uurtje lopen per week.

Wil je zelf meedoen aan de lentekuur, je kan gewoon inschrijven op de site. Je krijgt dan gedurende een week dagelijks gezonde tips in je mailbox. De ideale start voor de lente (en man, I need it)!

Vorige zondag was de laatste aflevering van Fabriek Romantiek op TV. Ik vond dat wel tof om zien, al die knutselideetjes (waarvan ik er eerder al wel op Pinterest zag passeren). Maar misschien nog leuker was hun Instagram rubriek waar kijkers leuke creatieve foto’s konden posten.

Ik maakte er een beetje een sport van … zo veel mogelijk opduiken in hun fotorubriekje:

Kijk gerust naar mijn Instagram collectie en de inzendingen die de beeldbuis niet haalden.

De zoon van elf is kieskeurig als het leesvoer betreft. Ligt het boek hem, dan is het op een paar dagen gelezen. Ligt het hem niet, dan duurt het weken of komt er gewoon geen eind aan.
De zoon en ik hebben al wat leeswatertjes doorzwommen. Zijn etiketje ontneemt hem gelukkig zijn leesplezier niet (meer), zijn schrijfplezier daar gaan we het vandaag niet over hebben.

En toen kwam er een tip van collega Peter, wiens zoon wel erg graag de boeken van Jeff Kinney las: ‘Het leven van een loser‘. Fijn geschreven in een leuk lettertype en met veel cartoonachtige tekeningen. Arne was verkocht. Ondertussen sloeg hij boek nummer 6, het laatste uit de reeks, dicht (Het laat lezen in bed, namen we er maar bij).
Voor zover ik kon vinden is ondertussen het achtste boek uit in het Engels, maar is het natuurlijk wachten op de Nederlandstalige versie.

Dus moeten we op zoek naar nieuwe lectuur en dat is niet evident.
Iets voor jongens van elf, dat makkelijk leest en met een portie humor. Iemand?