blog.vierenveertig.be

De dag begint vroeg, maar ook enorm mooi. Wanneer Nand op 6:30 uur aan ons bed staat, ontwaren we twee herten achter in de tuin. Ze doen zich te goed aan de pruimenboom. Wij staan roerloos te kijken. Ook dit is vakantie!
Tja, deze verkeersborden staan niet voor niets in Denemarken.

Vandaag maken we de oversteek via Funen naar de westkust van Midden-Jutland. Het golvende landschap wordt heel langzaam wat platter. De eindeloze graanvlakten maken plaats voor meer begroeiing en hier en daar een grazende koe of een kolossale koeienstal.
Ook in de bewoning merken we verschillen. De huizen hier lijken verzorger en tuintjes beter onderhouden.

En ook voor ons is het wennen. Het vakantiehuisje dat we toegewezen krijgen is duidelijk niet het properst. De ramen staan vol met kinderhandjes, op het vasttapijt (yeuh, vasttapijt, net nu twee weken geleden uit een krasjestest bleek dat ik nogal reageer op huisstofmijt …) zitten vieze kringen. Een aftrekkertje in de douche staat er helemaal beschimmeld bij en op de mat in de living liggen gewoon nog restjes spaghetti. Soit, na mijn beklag bij de receptie krijgen we een ander, proper huisje toegewezen. De locatie (net naast het hoofdgebouw en parking) en het interieur (afgeleefd, scheve kaders en vasttapijt) moeten we erbij nemen. Ik ben nu éénmaal een moeilijk mens (maar ik heb me ondertussen wel voorgenomen om nog strengere criteria te hanteren bij de selectie van een vakantiehuisje). Aan de buitenkant zien de huisjes er wel goed uit (‘beter iets dan niks’, zei ze met een smile).

Het is vooral het zwembad dat het hem hier doet, met golven, een disco-glijbaan (waar een epilepsie-patiënt gegarandeerd een aanval van krijgt) en een glijbaan met rubberen banden. Waterratten zijn het … de jongste misschien nog het meest.

Observaties van de dag:

• Bij veel huizen (of eerder boerderijen) staat een verkoopstalletje voor de deur waar aardappelen te koop staan. Al wat je moet doen is het geld in een bakje steken en je kan een zakje aardappelen meepakken.
• Hier wel krantenwinkels, maar niet veel.
• Ook een apotheek gespot.
• Cola (the real one) kost hier stukken van mensen, in de winkel wordt het ook amper verkocht of het is alleen in 33 cl blikjes te vinden.

Soms valt er ook gewoon niet veel te zeggen: stralende zon, blauwe lucht, lezen, relaxen, strand, knikkerbaan… maar vooral ook: home-made pizza (de luxe van een goed ingericht vakantiehuisje en een goeie chef)!

Bevindingen van de dag:

• Vakantie kan toch heerlijk zijn!

Kopenhagen, een daguitstap die vooral op mijn verzoeklijstje stond, de rest heeft soms niet te kiezen…

Eerst staat Grundvigs Church, even buiten Kopenhagen, op ons lijstje. Ik heb al wat kerken van binnen gezien, maar van deze kreeg ik kippenvel. Zo mooi in zijn eenvoud.

En dan Kopenhaven zelf. Ons 100% Kopenhagen boekje komt goed van pas, samen met de tips die ik hier kreeg. We stippelen een provisoire route uit en parkeren de auto in het begin van de Østerbrogade. Dit laatste bleek een slechte zet want deze straat is veel langer dan gedacht. Kortom aan het eind van de dag staan er heel wat wandelkilometers op onze teller. Gelukkig hebben we de bolderkar bij om vermoeide kinderen in te deponeren.

Eerste halte: de flagship store van Normann Copenhagen. Ik geef mijn ogen de kost.

Een beetje verder lunchen we bij Dag H. Voor de kinderen is er geen aparte kaart maar voorzien ze een kleinere portie, ideaal. De luxe hamburger met frietjes bevalt ons en is wel erg mooi gepresenteerd.

We zetten onze tocht verder naar de kleine zeemeermin en die is veel groter dan ik altijd dacht. Blijkbaar is er net een cruiseschip gelost in de haven, wat maakt dat elkeen op de foto wil met de meermin, zowel met als zonder vrouw en kinderen. We stonden erbij en keken ernaar.

Heel wat later kijken we rond bij Hay, nadat de echtgenoot een stel stappers koopt bij Camper (en daar meteen ook zijn sleutels en wandelkaartje achterlaat).

De Rundetårn stond al lang op mijn Pinterest board. Het spreek ook wel tot de verbeelding dat indertijd iemand met paard en rijtuig boven in de toren kon raken. De zonen vinden het super.

Ondertussen genieten we ook van het vele groen en de parken die Kopenhagen rijk is. Iedereen moe? Dan passen de drie zonen nog net in onze Coocarooc. Tot slot … ijs, met dank aan Kathleen voor de tip.

Jawel, Kopenhagen en zijn uitstraling hebben mijn hart gestolen. Dit smaakt naar meer!

Observaties van de dag:

• De inwoners van Kopenhagen kleden zich apart en met smaak. Ik zie veel mannen met opgerolde broek à la Bent Van Looy. Ook de vlinderdas lijkt terug van weggeweest, zelfs boven een bermuda. Sommige mannen hebben een baard of keurig getrimd snorretje.
• Veel oma’s op stap met de kinderwagen. En wat vooral opvalt: Denen zelf gebruiken geen buggy, hun nageslacht zit gewoon rechtop in de wandelwagen (zo’n exemplaar met draagmand dus) vastgesnoerd met een riempje.
• In het centrum van Kopenhagen zien we vooral jonge mensen, eerder twintigers en dertigers.
• Zwaarlijvigheid lijkt onbestaand, amper een dikke mens gezien daar.
• Kopenhagen is duidelijk een fietsstad bij uitstek (hadden we dat geweten ,-) ). Brede, aangename fietspaden. De fiets heeft hier duidelijk voorrang op de auto. En daar komt dat Danish Design echt wel naar boven. Al die fietsen zijn met zorg gekozen. In één van de grote winkelstraten hangen de fietsen gewoon in de etalage. Natuurlijk zijn dit geen gewone fietsen, maar een echt handelsmerk, a way of living.
• Kopenhagen lijkt alleen maar mooie blonde meisjes te hebben.
• Na vandaag staat onze maaidorser-spotting op 116 stuks.

We doen het rustig aan vandaag. Dat mag ook wel eens. In de loop van de namiddag stappen we toch nog in de auto op zoek naar een strand. Eerst proberen we Høve Strand, maar bij gebrek aan echt strand (wit zand dus) rijden we nog een stukje verder. We vinden een plekje verderop. Bijna verlaten… Het is het koud om in het water te gaan. De zonen amuseren zich dan met het bouwen van een muur met de talrijke stenen die het strand rijk is.

Op de terugweg passeren we Dragsholm Slot en massa’s maaidorsers. Wat kan vakantie toch leuk zijn!

We worden culinair verwend door Filip die vandaag lekkere zalm in papillot op de BBQ maakt. De zonen tonen een gezonde eetlust. En terwijl we in het donker nog wat broodjes met lookboter roosteren op de hete BBQ genieten we met ons gezinnetje van de avond en sluiten we ook deze dag in schoonheid af (melig, hé?).

Observaties van de dag:

• Maaidorsers gezien tot en met vandaag: 81 stuks!

Met een toeristisch foldertje in de hand gaan we voor een roadtrip in Westelijk Seeland.  De eerste twee plekjes die we aandoen zijn compleet verlaten en de GPS coördinaten wijzen ons niet altijd naar de juiste plek. Het Kongsøre Forrest hebben we gevonden, maar eens daar waren we het spoor naar het graf van King Øre bijster. We stoppen in de haven van Rørvig en vinden een piknickplekje in Skansehage. Het foldertje vermeldt deze plek als ‘Royal election site during Viking Ages‘. Ter plaatse is er niks over te vinden, zelfs geen infobord. Het zonnetje en het mooie weer zorgen ervoor dat we de rest van de namiddag ter plekke blijven. De zonen spelen in het water, moeder gaat op verkenning en geniet van het uitzicht, terwijl vader even de ogen sluiten en visnetjes repareert.

Net voor sluitingstijd stoppen we bij Lumsås Mill. Er is niet zo veel te zien, maar de paardjes op één van de tandwielen zijn wel prachtig. Als we er naar vragen, blijkt dat niemand weet wat het doel was van die paardjes. Vermoed wordt dat het een soort van gokspel was.

We zien een rokerij volgens het foldertje ontworpen door Arne Jacobsen (ook hier zonder enig infobord) en rijden tot Gniben, het tipje van Sjællands Odde.

Observaties van de dag:

• Het Deens Design is ver te zoeken. Veel huizen zien er rommelig uit, verwaarloosd of staan gewoon leeg te verkommeren. Geen idee of de crisis hier ook toegeslagen heeft.
• Onze maaidorser telling eindigt vandaag op 53 stuks. Curieus hoeveel we er nog zullen zien de komende week.
• Het toerisme is in West-Seeland duidelijk nog onontgonnen gebied.
• Struiken met rozenbottels groeien hier gewoon in het wild. In de winkel echter geen rozenbottelthee te vinden.

Zoals het een goede Deen beaamt vullen we de frigobox en vertrekken we naar Roskilde. We doen het Vikingeskibmuseet aan (voor een tochtje met een Vinkingboot zijn we te laat, daarvoor moet je ‘s morgens op tijd bij het museum staan). Buiten het museum worden replica’s van oude Vikingschepen gemaakt, met traditionele gereedschappen en materialen. De zonen leggen opnieuw een ongebreidelde interesse aan de dag. Arne is niet weg te slaan bij de smid. Mats lijkt het meer voor houtbewerking te hebben. In het museum zelf staan oude boten die ongeveer 1000 jaar geleden in het water boven Roskilde tot zinken gebracht zijn om de doorgang te versperren voor de vijand.

Na het museum en de picknick kuieren we door naar de haven. Daar vinden we een paar bassins waar kinderen vissen kunnen bekijken en krabben vangen. De krabben hebben zich waarschijnlijk al volgevreten want bijten doen ze niet. In het heldere havenwater ontwaren we ook een hoop kwallen. Merkwaardige beesten.

Onderweg naar het huisje stoppen we nog bij Tadre Mølle. De molen met waterrad is blijkbaar alleen om zondag open, maar wij kijken toch maar even rond en Mats doet inspiratie op in de groentetuin daar. Het heuvelachtige landschap zorgt voor de nodige hilariteit en kriebels in de buik als we met de auto terug vertrekken.

Terug bij het huisje hebben de zonen de smaak te pakken, de visnetjes en laarzen worden boven gehaald. De vangst van de dag: garnalen,  mosselen, een paar soorten vissen die ik niet bij naam kan noemen.

Observaties van de dag:

• Gitte is blijkbaar ook de naam van een Vikingboot.
• Nog geen enkele mug gezien, ook al zitten we zo dicht bij water.
• Geen Ola hier, dat is hier vertaald naar Frisko. De rest is natuurlijk wel helemaal hetzelfde gebleven.

Op de derde dag rusten we. ‘s Nachts is het hier muisstil en pikkedonker. Straatverlichting is hier onbestaande.
Luilekkerdag. De zonen tonen hun digital natives aard (ofte: ze amuseren zich op iPad nu mama ook de code voor de wireless te pakken kreeg) en spelen met de Playmobil die we meepakten.
We wandelen een stukje langs het water en in de buurt en gaan op korte verkenning in Holbaek.

We eten lekkere ribbekes vanop de BBQ en genieten van de zonsonderdag. Alweer een fijne dag!

Observaties van de dag:

• Supermarkten zijn hier bijlange niet zo goed uitgerust als wij Belgen gewend zijn. Het zuivelrayon is nog niet half zo lang als wij gewend zijn. En naar BBQ vlees is het zoeken. Supermarkten zijn hier vaak wel 7 op 7 open, sommigen zelfs van 8 tot 22 uur. Zouden er hier geen vakbonden bestaan?
• Krantenwinkels en apotheken lijken onbestaande. Wij hebben ze in ieder geval nog niet gezien.
• Pruimenbomen groeien hier in het wild.

Na het ontbijt zetten we onze trip verder richting Puttgarden waar we de overzet naar Denemarken nemen. En dan … Denemarken, here we are!

We worden pas in de vooravond in Holbaek verwacht, en dus vullen we de dag met verrassingen (voor de zonen dan toch).
Het tractormuseum scoort. Drie verdiepingen gevuld met stalen rossen, allen met tamelijk wat jaren (en waarschijnlijk ook kilometers) op de teller. De oldtimers op onze eigener Gymkana zijn er niks tegen.

Stevns Klint is één van de hoge klifrotsen die Denemarken rijk is. In Højerup staat een mooi kerkje op de rand (het valt er net niet af …). De stenen beneden klinken zo leuk, vindt Nand.
Ik had me beter moeten documenteren want blijkbaar is het Cold War Museum ook de moeite waard. Misschien moeten we terugkomen, als we volk vinden om dit mooie huis op Møn mee te bevolken?

Rond 18u zijn we eindelijk op de plaats van bestemming. Onze woonst voor een week op Kisserup Strand is helemaal wat we ervan verwacht hadden: mooi, met smaak ingericht (bekijk dit maar eens, spielerei van mezelf), proper, verzorgd, enorm veel kastruimte en met zicht op het water. Laat ons zeggen dat dit echt één van de mooiste huisjes is waar we ooit op vakantie waren en het smaakt echt naar meer.

De buurt is heel rustig, allemaal doodlopende straatjes, dus Arne en Mats kunnen makkelijk een toertje fietsen. Alleen Nand blijft nog een beetje op zijn honger want naar een zwembad is het nog even zoeken. Heel klein nadeel: de dichtstbijzijnde winkel ligt op 4 km autorijden, maar het brood is wel lekker vers.

Observaties van de dag:

• Een collega zei me dat hij Denemarken maar niks vond. Alleen maar graanvelden toen hij daar via de autosnelweg passeerde. Effectief, niks anders dan graan maar laat dat nu net één van de interesses van de zonen zijn: maaidorsers.
• Na dag één kunnen we zeggen dat de Denen ware frigoboxtoeristen zijn. Op zaterdag gaan ze duidelijk naar buiten met hun piknickdeken en koelbox om van de natuur te genieten. Vanaf dag twee doen wij gewoon vrolijk mee…
• De Denen zijn duidelijk verknocht aan hun vaderland. In heel wat voortuintjes hangt een Deense vaandel te wapperen aan een vlaggenmast.

Vrijdagmorgen iets voor 10. De auto is ingeladen, de laatste shopping is gedaan en de fietsen hangen stevig aan de achterklep. Denemarken: here we come!

Het is de eerste keer dat we ons met het volledige gezin aan zo’n afstand wagen. Een kleine duizend kilometer en een huiseigenaar die ons om 17u verwacht … de beslissing is snel gemaakt om er een tweedaagse rit van te maken. Gelukkig maar, na anderhalf uur rijden komt de eerste ‘zijn er we er bijna’ ons al ter ore. Er zullen er nog een paar volgen.

Duitsland is groot en massa’s baustelle passeren onze route. Naarmate onze rit vordert, verandert ook de tijd op bestemming van de GPS van 16 naar 19 uur. Gelukkig hebben we een twee uur voor we onze eerste slaapplaats bereiken, een fijne onderweg-sport gevonden: maaidorsers tellen. Tegen 19 uur staat de teller op 27 stuks. Voor de zonen had de rit langer mogen duren op voorwaarde dat het tellertje nog wat verder omhoog ging.

Ambiance was er wel:

Ons bed voor de nacht is in de orde. Niet helemaal mijn ding, maar meer dan slapen zullen we er ook niet doen. Ik slaap met Mats en Nand op één kamer terwijl Filip en Arne de andere kamer bezetten. Eerst eten we echte haven-fastfood en strekken we de benen in het lokale haventje. En daarna: slaapwel!