Mijn klein geluk

Maandag, allereerste schooldag, voor Nand het begin van zijn lagere school carrière. Weinig oog en aandacht voor mama en papa, veel te druk met de vrienden. Als het echt tijd is om naar Brussel te vertrekken, kan er nog net een ‘Dag mama’ af. ‘Hij wordt groot’, denk ik bij mezelf. Ik draai me om en zet er de pas in. Mijn hoofd (of toch een deel) zit al bij de rest van de werkdag. Tot een stemmetje ver achter mijn rug mijn aandacht trekt. ‘Mama, nog een knuffel!’, hoor ik wanneer ik me omdraai. Mijn kleinste kerel komt naar me toe gelopen. Een knuffel om nooit te vergeten.

Vrijdagmiddag, vanaf nu kan ik elke twee weken Nand en Mats van school halen om boterhammetjes te eten thuis. Een luxe! Net voor de bel gaat staan we terug voor de schoolpoort. Ik open de poort. Nand aarzelt, overweegt om de stap te zetten en zich in het kindergejoel te storten. Net niet, een aarzeling. Hij draait zich en juist als ik hem wil laten gaan, spreidt hij zijn armen voor opnieuw een dikke knuffel. Nog geen 10 seconden later zie ik hem lopen tussen de kindermassa.

Dat hij maar groter groeit, hij mag, op één voorwaarde: zolang hij maar in mijn armen blijft passen.

Mijn klein geluk!

Geplaatst in Alledaags | 6 zegjes gedaan

Hebbeding: ons kookboek gepersonaliseerd

Hoog tijd om dit rubriekje nieuw leven in te blazen, al zal het me waarschijnlijk niet lukken om wekelijks met een nieuwe hebbeding op de proppen te komen.

Wie kent “Ons kookboek” niet? Hier staan ondertussen al 2 versies op de plank, maar de laatste versie ontbreekt nog en binnenkort kan je het kookboek op maat laten maken, net zoals de colablikjes. Misschien een origineel Kerstcadeau, ‘Ons kookboek van Filip’, het zou hier nog wel passen.

Ons Kookboek gepersonaliseerd

Wie 19 oktober niet weet wat doen, samen met een paar enthousiaste dames organiseren we een “Pot Luck Gezinsbrunch met crea-activiteiten voor jong en oud”. Kom jij ook?

 

Geplaatst in Hebbeding | Tags | 1 zegje gedaan

Citytripje Luxemburg

Een citytripje naar Luxemburg, waarom niet? Het werd ons vorige week in de schoot geworpen. De ideale afsluiter van de zomervakantie.

We hadden de eer en het genoegen de kindvriendelijkheid van Hotel Novotel Luxemburg Kirchberg te testen. We moeten eerlijk zijn, het heeft onze test goed doorstaan.
Met vijf op hotel, dat geeft gegarandeerd logistieke problemen. Of je krijgt twee hotelkamers toebedeeld die net niet dicht genoeg bij elkaar liggen waardoor je als koppel genoodzaakt wordt om elk apart één of twee kinderen bij zich in bed en op de kamer te nemen. Even gezellig als koppel lepeltje-lepeltje slapen is er dan niet bij.
Of het hotel heeft een junior suite. Op zich geen probleem, maar meestal is één van die extra bedden van mindere kwaliteit en dus ook weer niet helemaal ideaal.

Het wapen van dit hotel? De magische deur! Ja, die magische deur maakte een hemelsbreed verschil. Wat een uitvinding: Twee volwaardige kamers, met daartussen een deur. De kinderen slapen schonekes bij elkaar, en mama en papa kunnen wel lepeltje-lepeltje slapen. Een bed is er niet gewoon een bed. Elke kamer heeft twee tweepersoonsbedden. Dus als je goed rekent, zou je zelfs met acht comfortabel slapen in deze kamers, ideaal voor grotere gezinnen. Of gewoon makkelijk omdat je de kinderen in de ene kamer kan instoppen en je daarna in de andere kamer nog even kan lezen of TV kijken. Je bent dus ook niet verplicht om gelijk met de kinderen op stok te gaan. Als we echt wilden konden Filip en ik elk nog in een apart bed slapen. Je ziet, je kan alle kanten uit met die kamers.
Hip hip hoera voor de magische deur. Voor ons alleen nog naar hotels met een magische deur en niet alleen in Luxemburg.

Ik besefte pas achteraf dat ik geen foto van die magische deur nam. U zal het moeten stellen met Mats die één van de bedden test.

Novotel Luxemburg Kirchberg

En verder:
De ontvangst: 4 sterretjes. De zonen kregen elk nog een lichtgevend jojo mee. Dat is natuurlijk scoren, zeker bij die van ons.
Het ontbijt: 5 sterretjes. Het was wel even zoeken naar de warme chocomelk, maar met lekkere kleine pannenkoekjes krijg je iedereen over de schreef. Neen, dat hongergevoel heeft achteraf wel even op zich laten wachten.
Locatie: Luxemburg Kirchberg. In het midden van de Europese wijk, dus wat mij betreft een iets te groot ‘werk’ gevoel. Maar niet iedereen moet elke dag naar de Europese Commissie pendelen en daarom zou ik zeggen: met zicht op het Europese hooggerechtshof en de European Investment bank. Vlak bij Museum Dräi Eechelen. Op een werkdag zal het waarschijnlijk anders zijn, maar tijdens het weekend: extreem rustig. Nand sliep tot na 9u en dat is eerder uitzonderlijk.

Maar Luxemburg is natuurlijk niet slapen alleen.

Ik had op voorhand al wat tips verzameld en netjes in een Pinterest-bord gestockeerd. Het voordeel van internationale collega’s is ook wel dat er altijd wel iemand is die je een paar goeie tips van de hand kan doen en dat was deze keer niet anders. Op een kleine anderhalve dag krijg je niet veel gezien. Daar moet je je gewoon bij neerleggen.

Schueberfouer: Een beetje de Sinksenfoor van Luxemburg. Een ritje op het reuzenrad en een beetje gek doen in één van de andere attracties. Meer moet dat niet zijn en zo iets bij valavond, da’s wel de max.

SchueberfouerRitje met de Petrusse Express: Na de ontgoocheling van Utrecht (u weet wel, kinderen die het niet zo met een stad hebben), deze keer een easy way om de stad te verkennen: met een treintje.

Parc Municipal: We zijn er zelfs twee keer geweest (ook wel omdat er onder het park een grote parkeergarage zit): even op zaterdagavond en zondagmiddag opnieuw. Een toffe speelplek, niet alleen de piratenboot maar zeker ook de waterpartijen vielen in de smaak. Zoiets in onze achtertuin: ze zouden er direct voor tekenen.

Parc Municipal Luxemburg
Bock Kazematten: Het heeft even geduurd eer ik wist wat Kazematten zijn. In het kort? Een ondergronds gangensysteem waarmee lang geleden de stad verdedigd werd. Als bezoeker kan je een deel van die Kazematten ontdekken, wel impressionant, al moet je geen afkeer hebben van smalle afgesleten trapjes en is het soms even zoeken naar de weg. Laat staan dat er halverwege nog één van de kinderen plots hoogdringend moet (zoiets gebeurt alleen bij ons …). Een stukje Unesco erfgoed ook, het bekijken waar.

Bock Kazematten
Gegeten in Brasserie du Cercle, lekker maar voor de volwassenen kleine porties. Waarom de ober ook een beetje Nederlands kon? Luxemburg loopt vol met Vlamingen en Nederlanders merkten we een dag later.
Beim Siggy, dicht bij de Kazematten. Een croque van 13 euro, dat is toch echt wel genoeg, niet? En als ze dan ook nog de verkeerde bestelling opschrijven en je daarna 45 minuten moet wachten op vervanging, dan heb je ooit al op beter plekken gegeten. U weze gewaarschuwd.

Tot slot, Luxemburg is het ontdekken waard.
Nu nog een 100% Luxemburg boekje en dan kunnen nog eens terug wanneer deze paraplu’s er wel hangen.

We mochten een nachtje logeren in Novotel Luxemburg Kirchberg
Deze blogpost bevat mijn persoonlijke mening.

Geplaatst in Effeweg, Getest | Tags , , | Doe je zegje

Daarvoor doen we het!

“Hey, ilse toffe blog heb jij”, roep Katrien, een fijne kennis, me achterna als ik haar passeer tijdens één van de jaarlijkse hoogdagen bij ons in ’t dorp.

“Wij gaan ook naar Denemarken”, mailt Isabel me en ze bedankt me voor het fijne Denemarken overzicht op mijn blog. Ik raad haar terloops nog aan de Europese ziekteverzekeringskaartjes aan te vragen, je weet nooit of je naar de dokter moet op vakantie.

Hildegard mailt, ze wil eens even naar onze bolderkar komen kijken, alvorens ze beslissen of ze zelf eentje zullen bestellen, waarom niet?

Ik zou nog even kunnen doorgaan.
Daarom doen we het, dat bloggen: andere plezieren, helpen en gewoon ervaringen delen. Zonder publiek is het allemaal net iets anders. Juli 2007 begon ik een experimentje. Het experimentje loopt nog steeds. Ondertussen is er één en ander veranderd. Veel vrienden en kennissen reageren tegenwoordig via Facebook op mijn posts wanneer ik ze daar deel. Het aantal reacties op mijn blog is gedaald. Ik wijt het aan de opkomst van al die mobiele toestellen (of ben ik de enige waarbij een commentaar achterlaten op een blog vanop Ipad of Iphone plots veel complexer lijkt?) en de verschuiving naar Facebook. Ik lig er niet wakker van.

Ik amuseer me, verken nieuwe kanalen en tools en maak misschien ooit werk van een nieuwe blogthema (het zit al lang in mijn achterhoofd).

Vorige week nam ik nog eens de moeite te experimenteren met Google Plus. Ook al is Facebook met het grootste marktaandeel gaan lopen, ik vind Google Plus wel tof. Al die ‘Auto awesomefeatures die in hun fototool zitten: kortom geweldig!

Ik moet eerlijk bekennen: ik moest toch even naar de settings van mij fototoestel kijken toen ik deze foto ontdekte (mijn frank had even tijd nodig om te vallen. Het besef dat Google+ er voor iets tussen zat, kwam even later.):

Panorama Google plus

Vanaf nu kan je mijn posts ook vinden op Google Plus, voor wie me bij naam en toenaam kent. Gewoon die naam toevoegen aan één van je circles en klaar is kees. Misschien moet ik mijn Facebook pagina ook eens nieuwe leven inblazen … Je mag ze altijd liken dat maakt de drive voor mij wat groter.

En hoe kan je deze blog ook nog volgen? Door Feedly te gebruiken en blog.vierenveertig.be toe te voegen ergens rechts boven in een input veldje. Of je kan je aanmelden bij Blogloving en daar netjes deze en andere leuke blogs toevoegen. Doen dus! Er staat hier nu aan de rechterkant ergens een knopje: “Follow me on blogloving” en de rest wijs zichzelf uit. Veel plezier ermee!

Geplaatst in Alledaags | Tags , , | 7 zegjes gedaan

Effeweg eyecandy: het Noorden

De valiezen van de ene vakantie zijn nog niet helemaal uitgepakt en huize vierenveertig begint meteen aan de volgende vakantie te denken.

Kijk mee welk schoons mijn beeldscherm passeerde:

US Wente

Schiermonnikoog, Nederland

US Wente

Soms zijn het de details die het doen. Zeg nu zelf, die tegeltjes in de woonkamer, die moet je toch gewoon in het echt gezien hebben. En Schiermonnikoog, dat is toch een pareltje van rust en schoonheid.

Middenmank

Glaisin, Mecklenburg-Vorpommern, Noord-Duitsland

Middenmank
Zeven vakantiehuisjes in twee gebouwen met een interieur om je vingers bij af te likken. En wat het echt bijzonder maakt: een gezamenlijke werkplaats waar vaders en zonen eindeloos kunnen timmeren en bricoleren (echt iets voor ons), een sauna (voor als de kinderen slapen), een grote kinderspeelkamer en als klap op de vuurpijl: een schapenstal (curieus of die muren er volgende zomer nog even proper uitzien als op de foto). Vanuit een paar van de vakantiehuisje kan je rechtstreeks van de keuken de schapenstal binnenkijken. De max, toch (maar vertel het toch maar niet tegen Mats, we hebben een optie voor volgende zomervakantie op een huisje zonder zicht op de schapenstal).

Ferienhaus Gedesby

Denemarken

GedesbyDenemarken is nog niet helemaal uit ons hoofd (lees: ooit gaan we daar opnieuw naartoe). Dit leuke huis in het meest Zuidoostelijke punt van Denemarken is één van de kanshebbers als we op een keertje beslissen terug naar Denemarken te gaan.

Ferienhaus Dronningmölle

Denemarken

DronningmeulleIn het Noordoosten van Denemarken vond ik dit vakantiehuis. Opnieuw een pareltje en misschien met zicht op Zweden aan de overkant van het water?

Raftarp

Zweden

Raftarp

Zweden staat al lang op ons te bezoeken lijstje maar de afstand schrikt ons toch nog af. Hoewel, dit vakantiehuisje kan me wel bekoren en dat maakt het plannen van een tripje richting Zweden iets makkelijker. Binnen twee jaar misschien?

Fulltofta

Zweden

JagarbostadenDit vakantiehuis wordt verhuurd door dezelfde organisatie als het vorige vakantiehuis. Even mooi, gewoon een ander plekje in Zweden.
Ik hoorde Filip gisteren nog zeggen dat we Zweden misschien moeten doen als de kinderen hun eigen weg gaan (lees: oud genoeg om thuis te laten), ik hoop dat ik niet zolang zal moeten wachten. Bestaat er ergens een boek: “Zweden met kinderen”?

Heb je zelf effeweg eyecandy ontdekt dat je graag wil delen? Ik hoor het graag!

Geplaatst in Effeweg | Tags , | 2 zegjes gedaan

Duitsland & Oostenrijk, Dag 10: Golm en de Alpine Coaster

Er is geen rodelbaan in Brand, maar aan de andere kant van de bergen in Vandans is er een Alpine Coaster van 2600 meter lang op de bewegingsberg (die naam heb ik niet uitgevonden) Golm.

Golm

We nemen de liften naar boven, klimmen even omhoog en terug omlaag, nemen de lift tot het station halverwege, eten een Schnitzel en gaan terug naar het voorlaatste station om daar over te stappen op de rodelbaan.

Golm Alpine Coaster

Zelfs ik heb me in dat ding gewaagd. Het toffe is dat je zelf je snelheid bepaalt door wel of niet aan de rem te trekken (of eerder de rem los te duwen). Arne heeft het wel met die snelheid (misschien moet hij toch eens een pretpark proberen?) en Nand natuurlijk ook.

Morgen vertrekken we naar huis. Bij deze is dit de laatste zomervakantie blogpost.
We hebben ons weer eens goed geamuseerd en zoals elk jaar zeggen: hier komen we ooit nog een terug!

Ondertussen worden al plannen gesmeed voor volgende zomer, daarover later meer.

Update: De rit naar huis was LANG. Heel veel drukte onderweg en dat maakt het rijden wel vermoeiend.

Weetje:

  • Als ik alles optel dan hadden we voor deze week toch beter een 7 of 5-dagen pas (Summer Active card) genomen voor de liften. Ik vermoed dat dat toch iets voordeliger uitkomt. Dus, duidelijk articuleren en zorgen dat ze je de juiste kaartjes verkopen.
  • Hebben we zelf niet aan gedacht, maar een vriendin maakte me erop attent dat een reisverzekering geen overbodige luxe is. Als je je voet breekt en er moet een helikopter ingezet worden, dan wordt dat snel een serieuze rekening. Iets voor mijn to-do lijstje om eens uit te zoeken.
  • We zijn deze vakantie ongeval-loos doorgenomen, maar wel hebben al anders meegemaakt. Driewerf hoera!
Geplaatst in Effeweg | Tags , | 1 zegje gedaan

Duitsland & Oostenrijk, Dag 9: Naar de Furkla Alpe hütte

We wandelen naar Aple Rona waar ze kaas maken en je verse yoghurt, melk of botermelk kan drinken. De verse melk en yoghurt smaken (en zo’n beker van 0,5 liter daar heb je mee gedronken). De botermelk is de pure botermelk (zoals mijn grootouders die maakten in mijn kindertijd) en dat vindt onze botermelk-met-druivensuiker-man Mats net iets minder.

Alpe Rona

Met een picknick in de rugzak wagen we ons aan een klim van zo’n 400 meter (in hoogte, niet lengte) naar de Furkla Aple hütte. Eerlijk? We hadden het ingecalculeerd dat we halverwege misschien rechtsomkeer moeten maken.  Maar zoals telkens, het eerste half uur: gezeur en gezaag. Daarna? Enorme motivatie om hogerop te raken. Een serieuze klim, dat was het zeker (en hijgen dat je daarvan begint te doen).

Net wanneer we ons op een bankje installeren voor onze picknick en de eerst boterhammen gesmeerd zijn, passeert er een horde bergkoeien. De eerste koe probeer ik nog braafjes op andere gedachten te brengen door eens aan haar halsband te trekken. Als ook haar vriendjes met een even grote nieuwsgierigheid opdagen, graaien we onze potten confituur en honing bij elkaar en kruipen we onder de schrikdraad door (bij mij ging het net ietsjes te vlot, ik maakte een mooie sliding onder de draad) en zochten een paar meter lager een veiliger plekje.

Furkla Aple

We wandelen verder, en net wanneer ik overweeg voor te stellen om terug te draaien, merkt Arne het hut op die we willen bereiken. Wat smaakt die kruidenlimonade lekker op zo’n moment! Chapeau voor de jongens en onszelf, we hebben weer een grens verlegd!

Furkla Alpe

Al eens een bergezel gezien? Wij wel!

Weetjes:

  • Onze jongens wandelen graag met een stok. Misschien dat dat toch net iets meer houvast biedt. Als we nog eens naar de bergen gaan, overweeg ik een paar wandelstokken bij Decathlon te kopen.
  • Stevige wandelschoenen zijn hier geen overbodige luxe.
  • We drinken hier gewoon bergwater van de kraan, en lekker dat dat is. Ons Evian water dat we meebrachten is er niks tegen. Thuis in België zijn we al even Vriend van de Tap, maar dit water evenaart alles.
  • We baseren ons voor de wandelingen op het gewone kaartje van het Brandnertal. Dat kaartje heeft geen hoogtelijnen en is niet altijd even duidelijk. We hebben een gedetailleerder kaartje, maar daarvoor is duidelijk wat ervaring nodig (ervaring die we momenteel nog niet hebben).
  • Ter info: bij Kompass.de kan je digitale kaarten aankopen via hun app.

 

Geplaatst in Effeweg | Tags , | 1 zegje gedaan

Duitsland & Oostenrijk, Dag 7: Bikepark en kletterpark

De berg afracen met een driewielige go-cart? Natuurlijk zijn we daarvoor te vinden. Goedkoop is het niet (wat is wel goedkoop in Oostenrijk?) maar in ieder geval leuk. Ik waag me samen met Nand aan een afdaling. Onderweg haalt hij mijn handen van het stuur: ‘Mama, je remt te veel!’. Met papa ging het duidelijk veel sneller.

Bikepark Brand

Vandaag is het eindelijk Kletterpark weer. Terwijl Nand een beekje vindt om te spelen (ik moest direct aan dit denken) en ik geniet van het zonnetje en een boek, doen Filip, Arne en Mats van klimmen in de bomen. Wie had dat ooit gedacht?

Kletterpark Brand

Weetje:
Het bikepark ligt net naast een Landal vakantiepark. De zonen zien het wel zitten om daar ook eens op vakantie te gaan. Tja, als de prijs van de bikepark afdalingen inbegrepen is in het verblijf, zou ik het nog overwegen.

Het gras is gewoon groen in Oostenrijk. Niks vergeeld en uitgedroogd, echt grasgroen!

Geplaatst in Effeweg | Tags , | Doe je zegje

Duitsland & Oostenrijk, Dag 6: Teschengla-Express

Regen, weer geen Kletterpark. Na een rustig indoor-voormiddagje willen we in de namiddag toch even onze benen strekken: Panoramafahrt mit dem Tschengla-Express ofte een tractor met een paar wagonnetjes die ons (gratis) op een rondje berg trakteert.

Teschengla Express

We stoppen bij de kaasmakerij, een varkensstal en lokale menhirs. Het ritje duurt bijna anderhalf uur. Veel langer dan verwacht, voor de zonen kon de pret niet op.

Teschengla Express

En soms levert dat ook erg artistieke foto’s op:

Teschengla Express varkensstal

Er staat BBQ op het programma (of eerder in de ijskast). Natuurlijk net op het moment dat Filip de BBQ wil aansteken vallen er opnieuw regendruppels. Gelukkig vindt hij voor alles een oplossing.

Zowel Nand als Mats hebben hier vriendjes gevonden. Ook al spreken ze niet dezelfde taal, toch lijken ze te kunnen communiceren en samenspelen. Tof om zien.

Geplaatst in Effeweg | Tags , , | Doe je zegje

Duitsland & Oostenrijk, Dag 5: Lünersee

De nacht was nat, maar de dag begint droog. Voor het Kletterpark blijkbaar niet droog genoeg want wanneer we daar rond 10:30u met de fiets toekomen wordt ons gezegd dat alles nog te nat (en glad is). Ze verwachten pas binnen een uur te kunnen openen. Zodus klimmen we op ons stalen rol en rijden in kleinste versnelling terug.

Change of plans dan maar. We pakken allerijl een picknick in en trekken richting Lünersee. Eens ter plekke (de bahn is opnieuw een belevenis) wil een deel van het gebroed niet meer mee (want twee dagen na elkaar wandelen, dat niet). Als het eerste stuk van de wandeling meteen ook het zwaarste is, krijg ik serieus wat verwijten naar mijn kop geslingerd. Tja, als moeder moet je de verwijten van je kinderen kunnen negeren, anders kom je nergens. En zowaar, even later is de stemming helemaal gekeerd en zitten we te picknicken op één van de mooiste plekjes die ik ooit al zag.

Ik kan het alleen maar aanraden. De Lünersee is een kunstmatig gecreëerd stuwmeer op zo’n 1970 meter hoogte en mooi, o zo mooi (in ‘t echt nog zoveel mooier dan mijn foto):

lunersee

 

In principe kan je de rondwandeling maken in twee uur. Wij deden er vier uur over, picknick, rustpauzes en chocomelk in de Hutte inbegrepen.

lunerseeHij wil er nog niet echt voor uitkomen (ik vermoed dat dat niet erg hip is tegenwoordig) maar Mats geniet met volle teugen van het wandelen en de natuur. Ondertussen heeft hij een zelfgemaakte wandelstok die hij overal mee naartoe sleurt en zijn stevige tempo maakt dat hij altijd tientallen meters voorop loopt en af en toe een steiler binnendoortje kiest.  That’s my man. En het moet gezegd worden, die andere twee zonen doen dat ook goed.

lunersee

Weetje:
Zwerfafval zie je hier gewoon nergens, echt nergens. Ik kan het amper geloven. Ook al wandelen er op een dag honderden mensen en staan er geen vuilnisbakken, toch kom je niks van zwerfvuil tegen. Mensen met een geweten, die wandelaars. Nice.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Geplaatst in Effeweg | Tags , , | 1 zegje gedaan