De nacht was nat, maar de dag begint droog. Voor het Kletterpark blijkbaar niet droog genoeg want wanneer we daar rond 10:30u met de fiets toekomen wordt ons gezegd dat alles nog te nat (en glad is). Ze verwachten pas binnen een uur te kunnen openen. Zodus klimmen we op ons stalen rol en rijden in kleinste versnelling terug.
Change of plans dan maar. We pakken allerijl een picknick in en trekken richting Lünersee. Eens ter plekke (de bahn is opnieuw een belevenis) wil een deel van het gebroed niet meer mee (want twee dagen na elkaar wandelen, dat niet). Als het eerste stuk van de wandeling meteen ook het zwaarste is, krijg ik serieus wat verwijten naar mijn kop geslingerd. Tja, als moeder moet je de verwijten van je kinderen kunnen negeren, anders kom je nergens. En zowaar, even later is de stemming helemaal gekeerd en zitten we te picknicken op één van de mooiste plekjes die ik ooit al zag.
Ik kan het alleen maar aanraden. De Lünersee is een kunstmatig gecreëerd stuwmeer op zo’n 1970 meter hoogte en mooi, o zo mooi (in ‘t echt nog zoveel mooier dan mijn foto):
In principe kan je de rondwandeling maken in twee uur. Wij deden er vier uur over, picknick, rustpauzes en chocomelk in de Hutte inbegrepen.
Hij wil er nog niet echt voor uitkomen (ik vermoed dat dat niet erg hip is tegenwoordig) maar Mats geniet met volle teugen van het wandelen en de natuur. Ondertussen heeft hij een zelfgemaakte wandelstok die hij overal mee naartoe sleurt en zijn stevige tempo maakt dat hij altijd tientallen meters voorop loopt en af en toe een steiler binnendoortje kiest. That’s my man. En het moet gezegd worden, die andere twee zonen doen dat ook goed.
Weetje:
Zwerfafval zie je hier gewoon nergens, echt nergens. Ik kan het amper geloven. Ook al wandelen er op een dag honderden mensen en staan er geen vuilnisbakken, toch kom je niks van zwerfvuil tegen. Mensen met een geweten, die wandelaars. Nice.
Een zegje gedaan op Duitsland & Oostenrijk, Dag 5: Lünersee