Weekend weg met de Gouden Driehoek – wandelen in de regen – tof huisje – gezelschapsspelletjes spelen – zwemmen – BBQ in de regen – een zacht gekookt eitje – met de schup op het strand – prachtige natuur – blokarten – genieten – heel veel genieten
Dat het plezant was!
Deze post heeft lang in draft gestaan, hoog tijd om hem online te krijgen. Als ik nu aan de zonen naar de hoogtepunten van onze zomervakantie vraag, zullen ze gegarandeerd het bezoek van Annelies en haar gezin vermelden.
Voor wie het nog niet wist: Annelies ofte Annelyse, heeft een rondtrip gemaakt in Europa, op de fiets met man en kinderen. Ze vertrokken in juli 2016 om eind augustus 2017 terug thuis te komen. Omdat ik Annelies in het verleden al wel een paar keer had ontmoet op een bloggersevent, was ik waarschijnlijk des te geïnteresseerder in hun dagelijkse belevenissen op de fiets. Bijna elke avond zette Annelies een blogpost online met de belevenissen van de dag én heel af en toe waren hun avonturen hier thuis onderwerp aan tafel.
Omdat ze hun rondtrip gingen afsluiten met Zweden en Denemarken had ik lang geleden al laten weten dat ze altijd welkom waren want onze zomervakantie ging in dezelfde richting. In Kopenhagen hadden we ze op één dag na gemist. Ik had zelf nog overwogen een pak koeken te verstoppen aan één van de reuzen die ze hoogstwaarschijnlijk ook gingen zoeken. Niet veel later liet Annelies weten dat ze hun route richting Legoland nog wat uitgebreid hadden zodat ze ook de Westkust van Jutland konden aandoen en toeval of niet, onze Deense vakantieplek lag min of meer op hun route.
En zo logeerden Annelies en haar bende een nachtje bij ons in Ørding. Ons huisje had een grote overloop waar Mats zich al genesteld had in de slaapzetel maar met ruim voldoende plek voor wat extra volk. Het weer was de dagen daarvoor niet denderend geweest, en terwijl we allemaal zaten te genieten van Filip zijn kookkunsten en reisverhalen over de tong gingen, viel er buiten weeral een stevige plensbui. Bloggers onder elkaar (niet allemaal even actief als ik naar mezelf kijk) en hun aanhang, dat lijkt toch wel makkelijk te klikken. Nand had direct zijn maat gevonden in Vic en Mats en Liv, die hadden duidelijk gezamenlijke interesses. Tof om te merken hoe goed ze overeen kwamen. Het was met een goed gevoel dat we ze de ochtend (eerder ‘bijna’ middag) nadien uitwuifden na de obligate groepsfoto en een testritje op die speciale tandems voor Nand en Mats. Annelies en co, bedankt voor jullie bezoekje!
Moraal van het verhaal: Bloggers zijn echt toffe en sympathieke mensen, of in ieder geval de bloggers die ik persoonlijk ken.
Het (enige) nadeel van vakanties zonder massa-toerisme? Het is niet altijd even evident om op voorhand voldoende research te doen naar mogelijke todo’s ter plaatse. In onze reisgids wordt Noord-West Jutland in 10 pagina uit de doeken gedaan. Als je weet hoe groot die regio is, dan weet je genoeg. Gelukkig liggen in de meeste huisjes wel wat touristische folders en zo niet, dan is er altijd wel ergens een toeristische dienst om binnen te stappen.
Wat hebben we gedaan?
Mijn zwak voor mooie vakantiehuizen, dat is jullie ondertussen wel bekend. Toen de beslissing viel dat we Noord-West-Jutland wilden aandoen, begon ondergetekende een jaar geleden (ik ben er altijd op tijd bij) ijverig te zoeken. De collectie Holiday homes – Denemarken & Zweden groeide gestaag, maar nooit was er de perfecte match. De ene keer zag het vakantiehuis er aan de buitenkant mooi uit, maar viel de binnenkant tegen, de andere keer was het vakantiehuis in orde, maar leek me de omgeving niet je dat (geen mooi uitzicht, te veel andere huizen in de buurt, …) Uhum, veeleisend… ik weet het.
Toen ik uiteindelijk bij Stranden 40 in Ørding Strand uitkwam, leken alle elementen aanwezig die ik verwacht van een vakantiehuis:
Om mijn of jullie aardrijkskunde een beetje bij te schaven: Ørding Strand ligt op Mors en Mors is eigenlijk een eiland binnen in Denemarken, volledig omgeven door land. Het beslaat zo’n 367,7 km². In het Oosten en het Westen is het eiland met het vasteland verbonden via een brug. In het Noorden en Zuiden moet je vertrouwen op een veerdienst om het vasteland te bereiken.
Toen we zaterdagavond op locatie arriveerden, had ik direct een woow-gevoel. Een huisje en locatie naar mijn hart (en ik denk dat de rest van de bende ook content was). Het oorspronkelijke huis zelf dateert uit de 19e eeuw. In 2007 werd dat drastisch verbouwd door de eigenaars. Het oude gedeelte bleef staan en daar werd een nieuw stuk aangebouwd in een hout met zinkconstructie (er lagen verbouwingsfoto’s in de kast). Het interieur is heel sober, maar doordacht. We vermoeden dat de vloer, die we oorspronkelijk het minst mooi vonden, een baksteensoort is die tot 1970 in Mors werd gemaakt. En het zicht op het water, dat maakte het natuurlijk ook helemaal af. Ik ben fan!
Goed om weten:
Ons plan: na een week Zweden verkassen naar Denemarken. Ik wilde Noord-Jutland wel eens zien. Omdat autorijden niet echt efficiënt was (6 uur onderweg), boekten we de ferry van Varberg naar Greena in Denemarken. Op die manier bespaarden we heel wat auto-uren en kregen we de kans om een korte tussenstop te doen in Aarhus, momenteel culturele hoofdstad van Europa en vrij trendy als ik mijn Instagram tijdlijn mag geloven.
Enig nadeel? De vertrektijd van de ferry was 8:05u dus: vroeg opstaan. Heel vroeg. Om 5:30u zaten we al in de auto richting Varberg.
Op de ferry hadden we 4 uur te overbruggen. Ontbijten, genieten van het uitzicht en de wenkbrauwen fronsen bij een paar Engelse families die om 9u al aan hun Leffe en Tuborg zaten.
Eens aan vaste wal in Denemarken zetten we koers naar Aarhus voor een tussenstop. Eerst het ARoS museum (ter info, kinderen mogen gratis binnen) om daar de collecties te bekijken en wat draaierig te worden bij het rainbow panorama bovenop het dak. Ook al is het gebroed niet direct een grote museumfan, ze hebben toch alles meegedaan, de ene met wat meer gezeur dan de andere.
Omdat we eigenlijk nog altijd niet deftig gegeten hadden, zocht Filip op google maps wat er in de buurt te vinden was. Hij stelde Toast-it voor. Een goeie keuze: lekkere toast, lekkere milkshakes (voor mij de salty caramel graag) en een tof interieur. Iedereen content.
Daarna ging het nog langs Godsbanen. We zijn er wel niet binnen geweest en daar had ik achteraf wel spijt van, maar een moeder kan niet alles hebben. Eens terug bij de auto nog een ommetje gemaakt langs de “infinity bridge” om dan rond 18u koers te zetten naar Ørding Strand.
Hierbij ons weekje Zweden in een notendop:
Ons logement in Våxtorp, Zuid-West Zweden was een houten huisje in een doodlopend straatje te midden van een bos. Geen voorbij rijdend verkeer, slapen in absolute stilte en overdag buiten hoogstens een klein beetje geluid van de straat verder of het geratel van de zipline een beetje verderop.
De bekleding van de zetel vonden de zonen net iets minder. Maar hey, misschien was de zetel van de foto’s ondertussen al aan vervanging toe. Straf, de zonen worden kritischer dan de moeder.
Ons huisje lag midden in het bos, maar even verder naar het Westen zat je midden in de weides en de graanvelden en nog wat meer westelijk, daar was gewoon de zee.
Onze week was goed gevuld. De ideale combinatie tussen inspanning en ontspanning.
Een kort bezoekje aan Båstad: Blijkbaar was er op dat moment een WTA tennistoernooi bezig. Het was er dus wat drukker dan normaal. Geen tennissterren gespot, wel goed uitgeregend.
Rodelbaan en zipline in Våxtorp: Rodelen kan niet alleen in Oostenrijk. Ook in Zweden hebben ze een rodelbaan en die was toch wel net achter onze hoek. Met de fiets op 5 minuten daar. Terug was een langer “toeristisch” ritje (alleen was Filip vergeten de hoogtemeters te checken): mooi ritje met de nodige klimmen en afdalingen en de vergezichten.
De zonen vonden zowel de rodelbaan als de zipline zo tof dat we uiteindelijk er twee keer ons geld achter lieten. Je kan natuurlijk niet overal een death ride van 740 meter maken.
Flammafallet waterval: de wonderen der natuur. In het gastenboek van ons huisje werd dit watervalletje aangeraden, dus namen de we moeite er even te passeren. Trouwens, het Zweedse water zag er overal nogal cola-achtig uit. Blijkbaar veroorzaakt door het hoge ijzergehalte.
Een dagje kanoën in Hjörnered: een zonnig dagje voorspeld.We pakken een brood en een pot choco en huren twee kano’s op het Hjörneredssjö. De rust, de stilte, de weidsheid van het water… voor mij is dit één van de hoogtepunten van ons weekje Zweden. We doen best wat kilometers, hoppen van eilandje naar eilandje en amuseren ons te pletter. Dit gaan we nog doen.
Roadtripje via Hovs Hallar en Torekov: cruisen langs Zweedse wegen en hier en daar een natuurpareltje meepakken. Trouwens, in Torekov lijkt de badjas het attribuut bij uitstek. Iedereen in de buurt van het water loopt of fietst met badjas aan. Wil je volgend jaar hip en trendy zijn: pak je badjas mee op verlof naar Zweden.
Op zoek naar Nimis: Annelyse tipte me deze. Een kunstwerk van Lars Vilks gemaakt uit afvalhout en spijkers verscholen langs de kust van Kullaberg Natuurreservaat. Hij startte in 1980 met zijn kunstwerk en het werd pas 2 jaar later ontdekt. Er volgden een paar jaar juridisch getouwtrek want niet iedereen was blij met de komst van Nimis.
Vanaf de parking van het natuurreservaat tot Nimis is het een 45 minuten stappen. Voorzie stevige wandelschoenen want er komt best was klimmen en afdalen aan te pas (dus, wees ook gewaarschuwd voor de stijve bilspieren achteraf). En als je er komt op zo’n ‘raining-cats-and-dogs’ dag, dan durft het ook glad te worden. Het was de inspanning meer dan waard. Zelfs de puberende zoon kloeg niet en was danig onder de indruk.
Wandeling bij Kvarnfallet: we deden ook nog een kleine wandeling bij de Kvanfallet maar die moesten we nogal snel inkorten wegens de gietende regen en een donderslag her en der.
In een volgende blogpost gaat onze summer trip 2017 verder: onderweg tussen Zweden en Denemarken.
Zweden stond al lang in onze top 3 van landen die we ooit nog wilden aandoen. Alleen het perfecte plekje leek maar niet gevonden te willen worden. Gelukkig kwam daar vorig jaar verandering in en dus stond voor zomer 2017 in het groot en breed “Zweden” op onze kalender. Een week, dat was veel te kort voor zo’n lange trip. We planden er nog een extra week Denemarken bij.
Vrijdagavond kon onze vakantie echt beginnen. Na een dagje autorijden kwamen we aan in Heiligenhafen, Noord-Duitsland. In dit stadje logeerden we 4 jaar geleden ook al onderweg naar Denemarken. Alleen vond ik deze keer een ander bed voor de nacht. Bretterbude, is een hip en trendy hotel helemaal in skate-thema dat ergens vorige jaar de deuren opende. Daar moesten we ook naartoe. Een 5 persoonskamer (lees, met slaapsofa voor 3) met terras en uitzicht op zee. Je zou hier gewoon een week op vakantie kunnen komen, alleen naar mijn normen: veel te druk.
Het slapen ging minder vlot. De kroost had van de voorbije dag gebruik gemaakt om te pas en te onpas bij te slapen in de auto. Begrijp je het plaatje? Alleen moeder deed gezellig mee in het ‘team no-sleep’ avontuur. Niet omdat ze niet moe was. Gewoon omdat moeder niet zo’n vaste slaper is. Voeg daar nog 3 wroetende kinderen aan toe, een ronkende echtgenoot en een middernachts-run die vooraan het terras passeerde. Ik heb al beter geslapen.
De overzet ging vlot en eens op Deense bodem (ter info: we moesten onze identiteitskaarten en kids-IDs bovenhalen, wees gewaarschuwd) zetten we koers richting Mons Klint op het eiland Mon. Deze krijtrotsen zijn duidelijk een toeristische trekpleister. Mooi, maar druk.
Stevns Klint kon me de vorige keer meer bekoren. En regen met bakken uit de lucht… ook dat nog.
In de rand rond Kopenhagen gingen we op zoek naar de zes vergeten reuzen van Thomas Dambo. Stuk voor stuk houten kunstwerken gemaakt van afvalhout. Een soort van schattentocht die kunst uit het museum moet halen. We vonden drie van de zes reuzen. De klok speelde niet in ons voordeel en we moesten nog een heel eind verder richting Zweden. Weer een reden om ooit nog eens dezelfde richting uit te gaan. Annelies, die met haar gezin al een gans jaar Europa op fiets doorkruist (respect!) ging een paar dagen later ook op zoek en kreeg ze alle 6 te zien.
Omwille van onze geweldige timing sloten we de avond af in ons huisje-voor-een-week-in-Zweden met pannenkoeken, zowat het enige waar we alle ingrediënten van mee hadden.
We hadden ons geen beter weer kunnen wensen, we hadden ons geen mooier plekje in de Ardennen kunnen wensen.
Vorig jaar al werd de beslissing genomen om voor het lang weekend van Hemelvaart 2017 richting Ardennen te trekken want daar waren we met de bende nog niet geweest. Een shortlist werd gemaakt, en niet snel daarna geboekt.
Toen de weersverwachtingen begin die week er alleen maar beter op werden, werd de goesting om te vertrekken alleen maar groter.
La Rose des Vents In Nisramont (een gehuchtje van La-Roche-en-Ardenne) was een voltreffer, het uitzicht magnifiek en adembenemend (ik zou dagen kunnen blijven kijken). Het binnenzwembad één en al luxe (vooral voor ons nageslacht) en de jacuzzi alleen maar genieten.
Gelegen boven op een berg met bijna een 360 graden uitzicht dat kilometers ver reikte, in een straatje waar geen verkeer passeert (en dus slapen in een doodse stilte), een mooi interieur,… Kortom alle ingrediënten om van “effeweg eyecandy” te spreken.
Wat hebben we gedaan:
Gewoon vijf dagen genieten en vooral beseffen dat onze Belgische Ardennen echt niet moeten onderdoen voor het buitenland. Als ik het geld zou hebben, ik zou zelf overwegen een lapje bouwgrond daar te kopen om ooit naar daar te verkassen als onze oude dag is aangebroken. Mijn eisen liggen wel hoog, want het plekje mag geen passerend verkeer hebben en het uitzicht moet van hetzelfde niveau zijn als wat we vorige weekend mochten ervaren.
Graag meer van dat!
Op vraag van de kinderen haalden we een oude familietraditie van onder het stof. We gingen met de familie van manlief op weekend. 19 personen is al een redelijke bende. Niet altijd even evident, want de leeftijden varieerden tussen 13 maand en ergens in de 70.
Zeeland en Nieuwvliet waren in ieder geval een goede keuze. Niet te ver rijden en vlak bij zee.
Ook al was onze tijd beperkt (2 dagen dat is eigenlijk niks) toch hebben we genoten van elk moment: fietsen, blokarten, wandelen, spelen met de jongsten, samen chocomelk drinken en van de zon genieten, lekker aan tafel (met de complimenten aan de keukenploeg) en lui in de zetel hangen en zitten tetteren.
Ik zag de schoonmoeder genieten, haar ganse nageslacht (ze is ondertussen al overgrootmoeder) rond haar en ik zag dat het goed was. Hopelijk komt er volgende jaar een vervolg.
Na Schiermonnikoog en Ameland gingen we een paar weken geleden naar Terschelling, opnieuw een Waddeneiland.
We nemen met auto en fietsen de boot in Harlingen en rijden na 2 uur de boot weer af in Terschelling-West. Het startschot voor onze welverdiende vakantie is nu echt gegeven!
We logeren in vakantiehuisje Florizand in Midsland-Noord. Ons huisje staat te midden van een reeks aan de buitenkant identieke huisjes, maar elk met een iets ander interieur.
Groot is het huisje niet met zijn 45 vierkante meter, maar het ontwerp is redelijk vernuftig uitgewerkt waardoor we toch nog redelijk wat plek hebben. Er zijn twee slaapkamers en boven de badkamer is er nog een “sterrenbed” van waarin je gewoon door het glazen dak naar de sterren kan kijken. Was de competitie om daarboven te kunnen slapen niet zo groot geweest, dan had ik ook mijn kans gewaagd.
Verder was er alles wat we nodig hadden, een wasmachine en droogkast in de berging en een weltevree pizza-oven op het terras.
Midsland ligt ook redelijk centraal op Terschelling, ideaal om alle richtingen uit te gaan en dat hebben we zeker gedaan.
Wat ik in deze week besefte is dat ons gezinnetje af en toe de tijd nodig heeft om even tot rust te komen en gewoon alles even achter te laten. En het heeft deugd gedaan.
Wat heeft Terschelling te bieden?
In ieder geval genoeg om ons een weekje bezig te houden.
En verder?
Onderweg naar huis?
Mats stippelde de weg naar huis uit. Eerst ging het langs een melk-tap voor een paar liter verse melk (de rijstpap achteraf was heerlijk) en daarna volgden we een heel groot stuk van de tulpenroute. Mooi! Mooi! Mooi! En attent als hij was, dacht hij ook aan de thuisblijvers!
