Ik zag dit mooie hangertje voor het eerst bij Ineken en zou het met plezier om mijn nek willen dragen.
Op de site van Anne Zellien kan je zelfs proberen hoe de halsketting met je eigen ‘woord’ er zou uit zien. Je kan armbandjes bestellen. De moderne versie van de “brongelette (bracelet)” die we vroeger kregen bij onze geboorte.
Welk woord zou jij altijd met je mee willen dragen?
beeldmateriaal: Anne Zellien
Een vriendin zei dat ik moest bloggen over de pakjes die ik maakte voor nieuwjaar: Witte papieren zakjes, gevuld met lekkers, opgeleukt met papiertape en zelfgemaakte labels. Voor de labels gebruikte ik mijn schoonste handschrift en een scanner. De ringplakkertjes lagen nog ergens in de kast en pasten perfect. De haaitjes vond ik bij Koziol.
Geen idee of de ontvangers even hard genoten van die verpakking als ik. Ik heb me in ieder geval geamuseerd.
Dertien is hij. Geen kind meer, ook geen volwassene. Ergens tussenin.
In 2014 ging hij maandelijks onder begeleiding van één van ons naar een programmeervoormiddag in Antwerpen.
Het treinen is ondertussen vertrouwd, de route gekend. En toen zei hij dat hij het wel zag zitten om alleen te gaan. Hoe anders dan toen ik jong was. Mijn introverte – schrik voor het onbekende- ik zou dat niet snel gedurfd hebben (ik had op die leeftijd natuurlijk ook nog nooit getreind, denk ik toch). Op dat gebied heeft hij duidelijk de genen van manlief geërfd.
Zodus werd onze 13-jarige zaterdagmorgen voorzien van een treinticket, de railtime app en een opgeladen GSM aan het station afgezet. Afspraak was dat hij een seintje zou geven als hij ter plekke gearriveerd was; kwestie van ons niet de hele voormiddag op hele kolen te laten zitten.
Moeder was best blij toen ze hem net na de middag terug kon oppikken bij het station. Loslaten … weer een stapje verder. En zoonlief, die heeft al nieuwe plannen in zijn hoofd.
Een klein roadtripje richting Ieper? Waarom niet. De middelste zoon genoot erg van Ten Oorlog op TV (hopelijk kan deel 2 hem evenzeer boeien). Moeder wilde haar kinderen een beetje vaderlandsche geschiedenis bijbrengen en dus werd een mini-trip gepland. 100 jaar geleden werd een Groote Oorlog uitgevochten met onbeschrijflijk veel leed tot gevolg.
Ik ontpopte me met alle plezier tot reisleider. De wensen van elkeen werden in acht genomen en dankzij Pinterest mét locatievoorzieningen en de routeplanner van Google maps was het ook makkelijk een gedetailleerde dagplanning uit te stippelen. De vrienden gingen met plezier mee.
Zaterdag was het eerder een inlevingsreis. In de striemende regen een paar verlaten oorlogskerkhoven bezoeken. Je wordt er alleen nog stiller van …
Onze eerste halte was de Vredesmolen in Klerken (Houthulst). De molen, die oorspronkelijk dienst deed als oliewind- en graanmolen, werd door het Duitse leger in gebruik genomen als observatiepost. De Vredesmolen is een stille getuige van de wreedheid van WO I in de Westhoek. Een uniek monument voor de vele gesneuvelden tijdens de slag van Houthulst op 28 september 1918. Ondertussen is de molen mooi gerestaureerd en kan je via een metalen trap de molen beklimmen. Bovenaan heb je hetzelfde zicht dat de Duitsers hadden tijdens WO I.
44.000 Duitsers begraven, van wie bijna 25.000 in een massagraf, op de Duitse militaire begraafplaats Langemark. Onvoorstelbaar, jonge studenten en anderen, van een toekomst beroofd, gestorven voor hun vaderland.
Google search besliste over de locatie voor onze lunch. Eetkaffee Steenstraete was een voltreffer. Lekkere croques en meer.
Het kerkhof van Lijssenthoek in Poperinge was tijdens WO I gelegen bij een militair hospitaal. Het bezoekerscentrum is mooi ingericht, en ook interessant voor de kinderen. Het kerkhof zelf: stil, sereen en in de gietende regen. We will never forget!
Elk ander reisleider zou jaloers zijn want om stipt 16:00u (zoals voorzien in de planning) arriveerden we bij het hotel in Ieper. Ik had geboekt bij Hotel O, vlak bij de Grote Markt. Ideaal! De kamers in het hotel zijn ingericht in de sfeer van WO I en schappelijk van prijs. Alleen jammer dat we moesten ontbijten in een nabij gelegen hotel. Ik heb de ontbijtzaal van Hotel O dus niet gezien. Wie ook zelf in Hotel O overnacht, opletten dat je niet te fel naar het midden van het bed rolt (je zou wel eens op de grond kunnen belanden, en ik spreek uit ervaring …)
’s Avonds schoven we aan tafel bij Markt 22. Gevonden dankzij een tip van Tales From the crib. Echt heel lekker gegeten (ter info: ik at het hammetje). De kroost liet niks achter op hun bord.
Wie in Ieper is, moet bij de Last Post geweest zijn, wij ook.
Voor zondag had ik zon besteld en een gids geregeld voor de Vestingroute. Een gids voor 9 man die vertelt op kindermaat, super! Vanaf nu heb ik me voorgenomen wat vaker te zoeken naar een gids. We kregen een gedetailleerde uitleg, zagen een ijskelder en de Rijselpoort aan de binnenkant en bezochten het Ramparts Cemetery.
Eten deden we bij Marktcafé les Halles. Zowel de tapas als hamburgers zijn goedgekeurd en ook het interieur is zeker OK (u weet het, mijn oog wil ook wat).
Het In Flanders fields Museum is een must see, must do. Mooie architectuur, pakkende tentoonstelling.
We dachten af te sluiten in de Kazematten, maar dat was buiten de Kazematten gerekend. Zij genoten nog een extra dagje van de Kerstvakantie: gesloten.
Een unieke belevenis al was Mats onderweg naar huis een beetje teleurgesteld dat hij nu toch geen loopgraven gezien had. Volgende zomer misschien eens naar Diksmuide gaan en en passant het Tyne Cot Cemetery aandoen?
Tips:
Ken je zelf nog plekjes die het bezoeken waard zijn in de Westhoek, laat maar komen!
Al jaren een constante: Secret Santa. We hadden editie 2009 (en deel 2), 2011 (en deel 2), 2012 (en part 2), 2013 (en part 2). Ook dit jaar was ik weer van de partij. Het concept werd lichtjes aangepast maar daarom niet minder leuk.
Ik kreeg creatieve nieuwjaarswensen van drie fijne blogsters. Dank je wel, dames!
Ik mocht natuurlijk ook wensen uitdelen. Sanneke, Roos en Sabrina kregen elk een envelopje in de bus met een wens en een paar leuke extra’s (ik kon het niet laten …).
Bij Tess kan je zien wie er nog meedeed aan deze Secret Santa.
En at last: Tess, je bent een schatje!
Happy new dreams, happy new plans
happy new days, happy new nights
happy new us, happy new you
happy new year, happy 2015
Happy new year 2015 with lots of joy and endless fun
Maak er een jaar-om-nooit-te-vergeten van!
Verbeelding gooide me een stokje, ik neem het met plezier aan. Wat is er leuker dan aan het eind van het jaar graven in een digitaal fotoarchief en dankbaar zijn voor alles wat het jaar ons bracht: warme vriendschap, uitdagingen en blije gezichten.
Wat volgt zijn 10 12 foto’s die je op blog.vierenveertig nog niet zag, foto’s die misschien ook andere kantjes tonen van huize vierenveertig en haar inwoners.
Eind 2013 besloot het gemeentebestuur onze uitleenposten te sluiten. Samen met een paar medestanders organiseerde ik met groot succes een petitie. De uitleenposten sluiten augustus 2015 maar onze deelgemeentes krijgen een volwaardige bibbus in de plaats. Onze actie is niet voor niets geweest.
Mats heeft groene vingers; wil het liefst later boer worden. Vorige winter kweekte hij met de hulp van vava witloof in onze stookplaats. Missie duidelijk geslaagd (en lekker)!
Het lukt me niet al te best om nog mooie foto’s van Arne te nemen. Als hij ziet dat ik een foto van hem wil nemen kijkt hij weg (tja, pubers). Ziehier één van de zeldzame mooie foto’s die ik nam van hem dit jaar.
Weekendje weg met vrienden. Toen ik daarjuist deze foto zag, werd ik spontaan vrolijk. U ziet het misschien niet, maar het plezier dat we die namiddag beleefden is niet te beschrijven.
Zes worden, het kan best zwaar zijn! Zes al, maar hij zal altijd mijn kleinste ventje zijn.
Wie zegt dat kinderen niet meer buiten spelen heeft ongelijk. Bij deze: kamp S. Noord in opbouw.
En toen werd ik 40. Gelukkig was er nog wat zot volk ter plekke om mee te vieren.
Wanneer de zonen vragen: “Wanneer is de volgende vakantie?”, bedoelen ze tegenwoordig niet wanneer is de volgende schoolvakantie, maar wel: “Wanneer zijn we nog eens weg en naar waar?”. ‘Verrijken’, niet materieel wel mentaal, dat is het wat we de zonen willen meegeven tijdens onze uitstapjes. Enne, Oostenrijk was de max ook al werd er af en toe een serieuze spie gezaagd. Het valt me op hoe vaak onze vakantiebelevenissen terug komen in de tekeningen van Nand. En zeg nu zelf, het jolijt druipt gewoon van deze foto:
We organiseerden een Sharefaire Potluck gezinsbrunch met crea-activiteiten om de nieuwe huisstijl en visie van KVLV te lanceren. Het was een succes, zowel de potluck als de crea-activiteiten. Hier de knikkerbaan-activiteit, een topper.
Mats heeft organisatietalent. Het idee van een V-lichtjeswandeling (voluit: Vrienden-lichtjeswandeling) kwam van hem en samen met één van de vrienden werkte hij het ook helemaal uit. Een toffe avond! Mats is ondertussen weer aan het brainstormen geslagen (zijn molentje lijkt nooit stil te staan).
Nand die even naar de buren-vrienden fietst omdat de maaidorser daar is. Zoiets kan alleen op den boerenbuiten. Het leven is toch schoon …
Mijn vier venten. Ze kunnen het me soms zo moeilijk maken, maar toch, ik zie ze zo graag!
Ik geef dit stokje door aan Mijn Kwintessens, Nike (zodat ze nog eens blogt) en Various Kinds. Ik ben nu al nieuwsgierig naar hun foto’s van 2014.
Het moment van de lijstjes is weer aangebroken. Laat ons beginnen met mijn boekenlijstje van 2014. Het is moeilijk te zeggen van welk boek ik het meest genoot, maar dankzij Goodreads lees ik nog zelden boeken die me niet bevallen.
Lees je graag en zit je nog niet op Goodreads? Nu doen! Ik word met plezier je eerste vriendje daar.
‘Wanneer ik die 33 boeken las?’, hoor ik jullie luidop denken. Op de trein tussen Mechelen en Brussel, ‘s avonds thuis (ik kijk zelden nog TV), wachttijden her en der (zwemles, logo, sporten, …). Voor mij is lezen ontspannen, je even verplaatsen naar een andere wereld die je helemaal meezuigt. Ideaal om te ontstressen. De eerste boeken voor 2015 liggen al klaar.
Huize vierenveertig stond de voorbije anderhalve week onder hoogspanning. De combinatie zoon 1 met examens, zoon 2 met toetsen en manlief amper thuis, was geen lachtertje.
Vorige week werd Geert Verdickt, zanger van Buurman geïnterviewd bij Café Corsari. Het gaf me weinig hoop voor de toekomst. De man heeft namelijk ook dyslexie. Het heeft lang geduurd eer hij wist dat hij dyslexie had, maar dat zijn vader tijdens zijn studieloopbaan alles van hem nakeek en verbeterde dat was een constante. Zelfs nu nog leest zijn vader alle correspondentie van hem na. Kortom, ik hang voor de rest van mijn leven (maal twee).
Ik weet ondertussen dat labeltjes komen met nevenverschijnselen. Mag ik er een paar opsommen waar het de oudste zoon betreft? Concentratieproblemen, gebrek aan structuur en vooral een totale onwetendheid als het op studeren aankomt (Tips meer dan welkom!). In het kort: als zoonlief een goed rapport heeft zal hij dat voor een deel ook te danken hebben aan zijn moeder, die deze twee weken amper van zijn zijde week. Jawel, moeder nam vakantie en schoof hier en daar, zodat ze de meeste namiddagen naast Arne kon zitten (en dat naast elkaar zitten kan je heel letterlijk nemen). Samen studeren (want hij weet begot niet hoe hij dat alleen moet doen), samen pauzeren, samen warme chocomelk drinken.
Stressen was er alleen bij voor moederlief, dat lijkt de zoon niet te kennen.
En de stress (en boosheid) die was er meer dan genoeg. De afgelopen 3 4 weekends heeft moederlief weinig meer gedaan dan helpen bij Franse oefeningen en het herhalen van leerstof van de probleemvakken (waaronder opnieuw Frans). Alles voor je kinders, zekers? Een vermoeiende marathonvergader-dag op het werk? Dan komen we daarna om 18:30u thuis met twee broers; zegt zoonlief dat hij Aardrijkskunde al een paar keer ‘overzien’ heeft, maar het blijft moeilijk; constateert moeder dat we best gewoon van nul beginnen; moet ze ondertussen ook nog 2 broers in bed krijgen en is ze daarna nog bezig tot 22:30u om zoonlief de basics van de Engelse taal bij te brengen. De andere dagen, min of meer van ‘t zelfde, met gelukkig een beetje meer adempauze wegens moeder vanaf iets na de middag beschikbaar (maar wel zo goed als alleen in de zorg voor 3 zonen). Je zou voor minder …
Morgenvroeg legt de zoon zijn laatste examen af. Moge de rust terugkeren en voor ont-spanning zorgen. En dat die paasexamens nog maar ver uit onze buurt blijven.
Enig voordeel? Mijn algemene kennis is er weeral op vooruit gegaan.
De winnaar van het ‘Hoe tem je een draak’ pakket wordt morgen door een onschuldige hand getrokken, ik moet nog even bekomen.
Een poos geleden viel er een uitnodiging in mijn mailbox. Of we zin hadden om langs te komen naar een event ter ere van de lancering van het nieuwe Skylanders Trap Team. Omdat we dat weekend in betere oorden verkeerden, moest ik neen zeggen.
Even later kreeg ik opnieuw een mailtje, of de zonen niet geïnteresseerd waren dat nieuwe spel te testen. Ik moest het zelfs niet vragen. Ik wist wel wat het antwoord zou zijn. En zodus kreeg Arne een extra verjaardagscadeau.
Ik moet eerlijk bekennen, ik had meer affiniteit met de Disney Infinity figuurtjes. Vooral omdat ik zelf echt kan genieten van de films waarin die figuurtjes de hoofdrol spelen. De zonen speelden vooral met de Skylanders bij de neef of het buurmeisje en af toe werd er iets geleend of uitgewisseld. En met wat extra figuurtjes speelt het natuurlijk altijd veel leuker.
De Skylander figuurtjes hebben natuurlijk iets monsterachtigs over zich. Maar wie Food Fight ziet, moet toch ook altijd even lachen want een monster dat tomaten afschiet, dat kom je niet elke dag tegen.
Het spel speelt plezant (zeker als het buurmeisje met haar collectie Skylanders af komt). Alles is in ‘t Nederlands, dus Nand kan ook makkelijk spelen zonder onze hulp. Wat me ook opvalt is dat de beelden op TV haarscherp gerenderd worden.
Om te spelen zet je een figuurtje op de baseplate die verbonden is met de WII U (kijk op de foto als je niet weet dat een baseplate is). In het spel kan je dan moet dat figuurtje spelen. Elke figuurtje heeft zijn eigen persoonlijkheid en sterktes en het komt er op aan goed na te denken over welke figuurtjes je wanneer gebruikt om te spelen.
De zonen tevreden, mama ook tevreden.
De zonen mochten dankzij Buzzparadise Skylanders Trap Team testen.
