Zondagvoormiddag hadden we een speurtocht in Soissons gepland. Le secret des 5 lettres is een boekje dat je kan krijgen bij de toeristische dienst en bevat wandelingen speurtochten op kindermaat op vijf locaties in de regio. De wandeling in Soissons ging langs de belangrijke of speciale gebouwen die het stadje rijk is en aan de hand van tekeningen moeten de kinderen een gebouw koppelen aan een detail van de gevel in het boekje. Arne was misschien iets minder hevig als zijn broers maar hij is natuurlijk ook al een puber.
Persoonlijk vond ik de gotische abdijkerk Saint-Jean-des-Vignes die we ook al vanuit het hotel konden zien indrukwekkend. Pas na een kwartier had ik door dat er gewoon een groot deel van de kerk ontbrak en dat de grote ronde opening vroeger een groot glasraam moet gehad hebben. Ook mooi hoe oud en nieuw kunnen samengaan. Ter info: nieuw is het archief van het lokale museum.
Trouwens, zo op Paaszondag even in de kathedraal binnenstappen terwijl de mis aan de gang is, het doet je toch wat.
‘s Middag ging onze roadtrip verder via Le Chemin des Dames waar tijdens WO1 een helse strijd geleverd is. Vorige zomer was er een strook blauwe bloemen gezaaid naast deze straat om de gedachtenis aan 2014-2018 levendig te houden. Als ik de foto’s zo zie had deze actie meer succes dan de klaprozen in Ieper die niet wilden groeien.
Omdat we ergens halverwege nog altijd niet gegeten hadden besloten we bij de eerste de beste brasserie te stoppen (weinig keuze maar wel super vriendelijke bediening). En passant, konden we ook nog even een kijkje nemen op het oorlogskerkhof van Cerny-en-Laonnois aan de overkant van de straat. Begin januari gingen we naar Ieper. Nu zagen we hetzelfde, dezelfde frontlinie alleen zoveel kilometer verder. Rijen en rijen kruisen, namen als Remy, Baptiste, Jean, … en dan een beetje achterin meer van hetzelfde alleen staan er andere kruisen en hebben de namen een andere tongval. Ik kocht dit boekje met extra info om wat extra duiding te geven aan het gebroed, wie zelf dezelfde richting uit wil kan het altijd lenen.
Geocaching lijkt is trendy te worden. Natuurlijk dat wij ‘in’ willen zijn, dus werd op onze smartphone een app geïnstalleerd. De eerste cache was een raadsel en daarvoor hadden we misschien toch eerst thuis de bijhorende foto’s moeten uitprinten (of ons wat meer verdiepen in dat hele geocaching). Terwijl ik, Arne en Nand nog even verder rondkeken bij Le Vieux Craonne gingen Filip en Mats aan de overkant van de straat op zoek naar een twee cache.
Je ziet het niet direct maar als je op de details op de foto rechts hierboven let dan ziet je dat onder de begroeiing de restanten van een dorpje verscholen gaan. Tijdens WO1 lag het dorpje midden in de frontlinie zijn alle inwoners moeten vluchten. Van het dorp is toen enkel een ruïne overgebleven en de tand des tijds heeft de rest gedaan.
Filip en Mats waren ondertussen aan de andere kant van de straat op zoek naar een volgende cache die ze deze keer wel vonden. En toen hadden ze de smaak te pakken en hadden ze geen zin om de uitkijktoren van le Plateau de Californie te beklimmen. Even later werd een weer een schat opgegraven (foto links hierboven).
Onze plek voor de nacht was echt de max. We gingen glampen .. luxueus kamperen in een yurt. Elk van de vijf yurts van le Moulin Bertrand is geïmporteerd uit Mongolië, samen met het authentieke meubilair.
Terwijl Mats de buurt verkende (lees: het riviertje volgde, de hertjes bekeek en een vishengel maakte), kon ik nog even genieten van het buiten zijn. Het deed me denken aan mijn tijd in de jeugdbeweging vroeger toen we op kamp gingen. Een beetje meer moeite doen om te gaan plassen, dat is ook extra instant-vakantiegevoel. Het avondeten aten we in het bijhorende restaurantje, enne, het was echt lekker.
En toen begon het avontuur: gaan slapen. Eerst tandenpoetsen in de sanitaire blok, dan pyjama aan en dan snel in bed. Het yurt seizoen was net begonnen. Gelukkig stond er een kleine elektrische verwarming in onze yurt die voor een klein beetje extra warmte zorgde en verder waren er warme dekens voor een goed nachtje. Zelfs toen ik om 3:30u door Nand werd gewerkt omdat hij moest plassen, had dat zijn charme. Bed uit, schoenen aan, jas aan, yurt deurtje open met de zaklamp in de aanslag. Om dan buiten te moeten merken dat het zo goed als volle maan was en die alles zo goed verlichtte dat je helemaal geen zaklamp nodig had. Misschien moet ik dankbaar zijn dat Nand moest plassen, anders had ik dat stukje verwondering helemaal gemist.
Zoals Nand het achteraf zei: dit is echt een avontuurlijke vakantie! Ik denk dat ik niet direct een hele week in zo’n yurt zou kunnen verblijven maar voor een paar dagen of een weekendje is het ideaal. En eerlijk gezegd, als je naar de prijzen op hun website kijkt, daar moet je het ook niet voor laten.
Mats was zondag al vroeg op en nadat hij zich in zijn kleren had gehesen was hij al weer druk in de weer met zijn vishengel. Vissen heeft hij niet gevangen maar onze buitenmensen hebben zich weer goed geamuseerd.
We werden uitgenodigd door het Agence de Développement et de Réservation Touristiques van Aisne . Alles hier geschreven, is mijn onze eigen mening.
