blog.vierenveertig.be

Het stond al jaren ergens te verstoffen op een bucketlist: ooit wilde ik de Belgische kustlijn afwandelen.
Corona zorgde ervoor dat ik twee vriendinnen voorstelde om te starten met vrijdagse wandelavonden ter vervanging van de fitness die gesloten was. Bewegen en bijpraten in de buitenlucht. Ideaal. Van oktober tot nu wandelden we elke vrijdag zo’n 10 km. Soms wat (veel) meer, soms wat minder. De ene keer een rondgang, de andere keer regelden we een taxi die ons op zo’n 10 wandelkilometers van huis afzette. Lang leve Komoot waarmee we makkelijk en snel wandelvriendelijke routes kunnen uitstippelen. En neen, dit is niet gesponsord.

Toen ergens op die koude winterwandelavonden, het idee om de kustlijn te voet af te stappen naar boven kwam, bleef dat in onze achterhoofden hangen. Ergens in juni werden agenda’s naast elkaar gelegd en datums geprikt en op een rustige avond deed ik een snelle poging om met de wandelknooppuntenwebsite 3 etappes uit te stippelen en te zoeken naar overnachtingsplaatsen. Het plannen ging nog redelijk vlot. Het was alleen moeilijk in te schatten hoeveel kilometer haalbaar was om dagelijks te stappen. De originele routes die ik uitstippelde waren zo’n 20, 25 en 25 km. Zoals je hier verder zal lezen, hebben we dagelijks toch meer gewandeld.

We zijn natuurlijk ook echte wandel-amateurs zonder enige ervaring met meerdaagse wandeltochten. Daarom delen we graag onze bevindingen hier. Misschien dat we er iemand anders mee kunnen plezieren of inspireren?

Etappe 1 van Retranchement tot Blankenberge
Etappe 2 van Blankenberge tot Middelkerke
Etappe 3 van Middelkerke tot Bray-Dunes
De rugzak
Tips

De drie etappes:

We beslissen om van Nederland naar Frankrijk te gaan. In de eerste plaats puur uit praktische overweging (één dame uit ons gezelschap wordt maandagavond in Watou verwacht). We geven de voorkeur aan naar de zon toe wandelen en mogelijks ook tegen de wind in (dan waaien onze haren niet in ons gezicht…). Maar we weten ook dat deze beslissing het allemaal wat zwaarder kan maken omwille van de tegenwind.

Etappe 1

• We starten bij restaurant Zilt&Zout in Retranchement (Nederland). Het is wat zoeken waar we best starten en Google Street view zorgt voor extra verwarring (want de camping die daar bij knooppunt 46 te zien is, lijkt ondertussen in lucht opgegaan). Filip is taxi van dienst en dropt ons rond 10:20u met rugzak en lunchpakket.
  We volgen redelijk correct de wandelknooppunten: 12 – 46 – 1 – 6 – 7 – 8 – 9 – 11 – 12 – 22 – 23 – 26 – 28 – 30 – 31 – 32 – 33 – 35 – 36 – 40 – 41 – 43 – 42.
  Tussen knooppunt 36 en 41 gaat de route over het strand. We proberen zoveel mogelijk over het harde zand te lopen, maar merken toch dat dit extra energie kost. Een punt om op te letten dus (tip): controleer of het eb of vloed is voor je beslist de “strand”-route te nemen. Als de weg in de brochure van de Kustwandelroute lichtgroen is, dan weet je dat die over het strand gaat.
• In totaal wandelen we zo’n 25 km. Rond 16u arriveren we bij het hotel.
• We zoeken online een restaurant in de buurt zodra we aankomen in het hotel, maar zelfs dan is ons restaurant van eerste keuze al volzet. Gelukkig is er in het tweede restaurant wel nog plaats. Tip: reserveer tijdig of op voorhand je restaurant!
• Overnachten doen we in het Mercure Hotel in Blankenberge. Omdat we met drie wandelen, hebben we een familiekamer geboekt. Deze kamer is ruim en bevalt ons. Het hotel heeft een zwembad op het dak en daar maken we dankbaar gebruik van (we hadden speciaal ons badpak mee). Het ontbijt is dik in orde (en de muffin was gewoon te lekker)!

Etappe 2

• Dag twee gaat het van Blankenberge naar Oostende (net voor Middelkerke). We passen onze route wat aan en gaan vaker voor de niet-strand optie na onze ervaring van de vorige dag: 42 – 43 – 44 – 45 – 47 – 48 – 50 – 49 – 1 – 51 – 53 – 55 – (56 om iets te eten, geen aanrader btw) – 57 – 59 – 60 – 61 – 64 – 65 – 66 – 68 – 70. De keuze om niet over het strand te wandelen (De Haan en Bredene) heeft wel voor wat extra kilometers gezorgd, maar het is een mooie route om te wandelen en zorgt voor extra variatie.
• 31 km (gewandeld van 9:30u tot 18:20u) is voor ons conditieniveau echt wel de max, zeker als er pijnlijke blaren verschijnen. In De Haan zijn we het spoor van de knooppunten even bijster geraakt, dat heeft ook wel voor een extra kilometertje gezorgd.
• Stralend weer (alleen ‘s morgens net na vertrek één keer onze regenjas moeten bovenhalen om hem daarna snel terug uit te trekken).
• Wandelen op een zeedijk op zondagnamiddag is ook wel heel veel laveren tussen de slenteraars. Niet ideaal maar gelukkig hebben we geen go-cart op onze hielen gehad (mijn grootste vrees).
• We overnachten bij Ibis Budget Oostende Airport. De kamer is erg klein en zodra het extra bed is uitgeklapt, kan je best zo weinig mogelijk bewegen. Aan de andere kant: we kunnen met 3 op één kamer slapen en we betalen voor ons drietjes nog geen 150 euro voor kamer met ontbijt. Prijs-kwaliteit dik in orde. Het geluid van de opstijgende vliegtuigen moet je er bij nemen (maar ik kan niet zeggen dat het er veel waren).
• Eten doen we in het Restaurant van de luchthaven (Belair Restaurant). Lekker en met zicht op de tarmac. Opnieuw was het restaurant van eerste keuze al volzet (zie de tip bij etappe 1). De taxi die we bestelden om naar het restaurant te gaan was echt wel ‘money well spent’. Laat ons zeggen dat de kilometers zich laten voelen.

Etappe 3

• Opnieuw staan we om 9:30u vertrekkensklaar. Het is zelfs al zo warm dat we onze vest al direct aan onze rugzak hangen (ook al was er kwakkelweer voorspeld).
• We hebben ervoor gekozen om meer recht op recht te gaan. De vermoeidheid begint toch wat te wegen. Ik heb nog rap een paar euro uitgegeven aan Komoot zodat we de route beter kunnen volgen (en rap vergelijken met een Google maps). Dat had ik misschien sneller moeten doen.
• De route: De zeedijk op naar 72 – 74 – in Westende gaan we een stuk langs de kustbaan om dan terug in te pikken op 75 – 77 – 6 – 85 – 75 – 72 – Albert I laan – 66 – 65 – In de Schipgatduinen lopen we wat vast en beslissen we verder te gaan via het strand (Komoot is duidelijk niet zo goed in duinpaden) en omdat deze keer het strand wel goed meevalt blijven we op het stand lopen – 56 – 47 – 46 – 31 – 25 – 24 – 17 – 16 – 2 – 59 – 3
• De overzet bij de monding van de Ijzer neemt ook middagpauze. Gelukkig zijn we nog op tijd. Waren we een half uur later dan hadden we daar een uurtje moeten wachten. Niet ideaal als je dringend naar het toilet moet of honger en dorst hebt.
• Deze keer wandelt het strand wel vlot. Het is de kunst de juiste zandstrook te kiezen.
• Omdat pauzeren er ook voor zorgt dat we terug op gang moeten raken (en dat is soms pijnlijk), proberen we die pauzes te beperken.
• Na zo’n 85 km in de benen bereiken we de plek waar de grenssteen met Frankrijk stond (Bray-Dunes). De steen is weg voor restauratie. Een pancarte met foto van de steen staat er gelukkig wel.
• Het stuk van het strand naar het binnenland (van knooppunt 59 tot de Rue des Dunes) is niet te onderschatten (allemaal mul zand) maar gelukkig is er aan het eind van het wandelpad een terras waar we op onze overwinning kunnen toosten.

De rugzak

• Een trektocht wil ook zeggen: alles meepakken in een rugzak. Ik raad je aan om de film Wild met Reece Witherspoon eens te bekijken ter inspiratie (of net niet).
  Qua kleding moet je voorzien zijn op het voorspelde weer (en daar zat ook regen tussen). De rugzak van 30 liter die ik bij Decathlon kocht, was voor mij juist groot genoeg voor 3 dagen stappen en had een paar handige zakjes (en een rits naar het hoofdvak). Het is wennen aan zo’n 7 kg op je rug.
  Ik merkte wel dat ik met mijn bovenarmen steeds langs een gesp van de rugzak bewoog met irritatie tot gevolg. De laatste dag heb ik propere sokken rond die gespen gebonden. Het werkte wel maar voor een volgende tocht moet ik toch een betere oplossing zoeken. (tip: plak geen blarenpleister op je arm. Ik vond het op het moment geen slecht gedacht, maar die pleister er ‘s avond terug af krijgen was een minder goed idee…)

• Wat zat er in de rugzak?
  • Ik voorzag voldoende ondergoed en wandelsokken.
  • Een topje om in te slapen (een pyjama weegt gewoon teveel)
  • Een propere t-shirt per dag (Tip: in een loop t-shirt vallen de okselvijvers niet op).
  • Ik rekende op zeep, shampoo en handdoeken van het hotel (wel de receptie moeten bellen omdat er te weinig handdoeken klaar lagen en op hotelshampoo reken ik de volgende keer niet) en stak alleen een gewone tandenborstel, staaltje tandpasta, haarkam, deo en washandje in een plastiek zakje. Tip: bewaar staaltjes tandpasta en neem de hotelzeepjes en -shampoo mee naar huis voor je trektocht.
  • Ik pakte een heuptasje mee met mijn geld, bankkaarten, etc. Het heuptasje stak ik bij in mijn rugzak (en was vooral handig om mee naar het restaurant te nemen).
  • De lichtste sandalen die ik heb (om niet ‘s avonds ook nog die stevige wandelschoenen aan te moeten).
  • Pleisters, blarenpleisters, schaartje en zonnecrème (in dit geval factor 50) zijn een must!
  • De skort (rokje met korte broek onder) die ik al jaren heb, kwam goed van pas (beter weer dan voorspeld). Ik droeg een loopskort waarvan de broekspijpen goed om mijn benen passen. Ik heb al gemerkt dat het binnenbroekje van mijn andere skorts omhoog kruipt en dat zorgt uiteindelijk ook voor irritatie en schurende billen.
  • De extra broek (gelukkig een lichtgewicht) die ik mee had, heb ik niet gedragen.
  • Een dun rokje, t-shirt en extra fleece (voor ‘s avonds of de extra fleece voor als het echt koud moest geweest zijn)
  • Een beetje extra energie in de vorm van koeken
  • Een drinkbus van 75 cl (beter op tijd extra water kopen dan direct met een paar liter water van start gaan)
  • Medicatie, oplaadkabeltjes en powerbank
  • Zakdoeken (zoveel mogelijk van papier… die kunnen achteraf de vuilnisbak in)
  • Regenjas (ik had ook een regenponcho van Decathlon bij, maar die heb ik niet nodig gehad)

Ik heb ingepakt met het keukenweegschaal naast mij. Alles wat naar mijn gevoel te zwaar woog (pyjama, extra fleece, leesboek) liet ik liggen. Misschien had ik nog kritischer kunnen inpakken?

Onze tips voor wandelaars samengevat:

• Zorg voor goede wandelschoenen. Zie ook dat de maat goed zit. Net te kleine wandelschoenen zorgen misschien sneller voor blaren? Je kan overwegen om Teva Sandalen mee te pakken als reserve mocht je blaren krijgen.
• Wandelsokken zijn even belangrijk. Tegenwoordig zijn er ook “cool” zomervarianten op de markt die ervoor zorgen dat voeten niet te heet aanvoelen. Voorzie ook extra kousen zodat je ‘s middag kan wisselen mochten je kousen nat geworden zijn van het zweet.
• Neem ALTIJD zonnecrème mee. Denken dat de zon niet zal schijnen is een NO GO zelfs al wordt er slecht weer voorspeld.
• Aan zee zijn geen muggen. De muggenspray kan je gewoon thuis laten.
• Verzamel staaltjes zeep, shampoo, dagcrème, … om mee te nemen in je rugzak. Niet alle hotels zijn goed voorzien qua zeep en shampoo.
• Ga voor lichtgewicht kleding.
• Zorg voor wat extra energie in de rugzak. Een koek (of een platte muffin) kunnen een wereld van verschil maken als de energielevels laag zijn.
• Zorg ook voor voldoende water. Als je weet dat je onderweg voldoende mogelijkheden hebt om water te kopen, moet je dat extra gewicht niet de hele dag op je rug meepakken.
• Kijk naar de waterstanden om te zien of je wel of niet harde zandstroken hebt om over te wandelen op het strand. Is het hoog water, kies dan liever voor een alternatieve route die niet over het strand gaat.
• Wandelen over een zeedijk op een zomerse zondagnamiddag, kan best druk zijn. Ochtendmensen starten beter wat vroeger aan hun wandeldag.
• Een app kan het net iets makkelijker maken om je te oriënteren.
• Wil je ‘s avonds gaan eten in het restaurant van je keuze, reserveer dan een paar dagen op voorhand.
• Houd er rekening mee dat een hotel iets verder van de kust, ook extra kilometers zijn.
• En vooral: zorg ervoor dat je in het juiste gezelschap wandelt!

Geboekt nog lang voor er van corona sprake was. Dubbel zo blij dat we toch nog weg mochten (want het had anders kunnen uitdraaien). Maanden thuis werken maakt dat je ook eens graag een weekje niet thuis bent. Deze herfstvakantieweek was meer dan welkom.

Mont de l’Enclus, ofte de Waalse kant van Kluisbergen, was onze vakantielocatie voor een week… een vakantiehuis met een goed uitgeruste keuken, open haard, sauna en hottub. Pure luxe (en genieten) in onze gezinsbubbel!

Onze fietsen, loop- en wandelschoenen kwamen meer dan van pas: Wandelen op de Kluisberg en Kwaremont. Fietsen langs de Schelde, RAveL en kleine (veld-)weggetjes. Telkens opnieuw verrasten de magische vergezichten ons.
De Vlaamse Ardennen en Picardisch Wallonië… voor ons de moeite waard (maar niet verder vertellen want dan wordt het daar ook te druk).

Italië werd wijselijk een jaartje in de kast geschoven en gelukkig was dat voor de verhuurders geen enkel probleem. Ik ging ijverig op zoek naar een alternatief in eigen land. Het was even zoeken, maar toen ik ergens in april Kompas Gîtes passeerde op het internet was het liefde op het eerste gezicht. Het wilde lukken dat ze nog beschikbaarheid hadden wanneer het ons uitkwam (en de eigenaars wilden kosteloos annuleren mocht Corona roet in het eten strooien).

En dus vertrokken we 11 juli richting Ellezelles in Pays des Collines, net ten zuiden van de Vlaamse Ardennen. Een huisje dat helemaal alleen op z’n berg lijkt te staan, te midden van een graanveld. De eigenaars die het huisje helemaal zelf renoveerden, wonen aan de overkant van de straat. Hun schattige hond kwam regelmatig langs om goedendag te zeggen. De hottub in de tuin was een leuke extra (al vind ik een jacuzzi net iets makkelijker).

Omdat Nand nog maar pas uit het gips is na een een driedubbele beenbreuk, hebben we er een rustige vakantie van gemaakt. Voor de uitstapjes hadden we de rolstoel nog mee als aanvulling op de krukken.

Wat hebben we gedaan?

• Het huisje ligt aan knooppunt 46 van het wandelnetwerk van Pays des Collines. We zijn dus een paar keer gaan wandelen, wel zonder Nand. De paadjes waren echt niet voorzien op een rolstoel.
• We reden tot in Péruwelz voor l’Escale forestière. We hadden er wel meer van verwacht, maar de rolstoelvriendelijke wandelpaden maakten veel goed.
• Dagje Pairi Daiza met rolstoel en krukken. Plezant om eens te doen, maar ik vroeg me wel al wat daar een dag zou zijn zonder beperkte capaciteit. Zelfs aan 30% vond ik dat er veel volk rondliep. En Nand, die stootte zijn grote teen, net in die paar meter dat hij toch nog even op krukken liep.
• Een bezoekje aan Musée de l’auto Mahymobiles: mooie collectie maar heel beperkt, al denken we dat er een paar zaken gesloten waren.

Kortom: een rustig en aangenaam weekje in eigen land.

Gewoon rondsurfen naar vakantie-ideetjes. Wie me kent, weet dat ik me daar graag mee amuseer. Toen ik ergens in december zag dat een weekje weg naar Landal Ooghduyne in de krokus echt we heel schappelijk van prijs was, was dat natuurlijk heel verleidelijk. Het kostte me dan ook weinig moeite om de bende van de Gouden Driehoek te overtuigen. Mijn overredingskracht zorgde er zelfs voor dat nog een extra gezin overstag ging. Zij boekten een extra huisje voor de midweek.

Het weer was niet helemaal je dat. Het was de periode dat de stormen het nieuws overheersten en dat Corona nog niet al te veel aandacht kreeg. Het lijkt heel lang geleden…

Maar weer of geen weer, we hebben ons geamuseerd. Julianadorp, dat is vlak naast de Noordzee, te midden van de tulpenvelden. De tulpen stonden nog niet boven, maar er waren genoeg andere dingen te beleven.

Wat hebben we gedaan:

• Bezoek aan Fort Kijkduin en Atlantikwall Centrum
• Zwemmen in het zwembad dat achter in de tuin lag (of toch zo goed als)
• Escape room in Schagen
• Blokarten met LekkerUitwaaien (en er was echt wel genoeg wind deze keer)
• Bowlen (ik lijk daar een gave voor te hebben)
• Wandelen, naar zee natuurlijk. Wel frisjes en veel wind. En ook lekkere chocomelk daar
• Een dagje Amsterdam met oa. een bezoek aan This is Holland (Eerlijk? Ik was wel een beetje misselijk achteraf), een rondvaart en heel lekker eten
• Een bezoek aan de Tulpenexcursie. Misschien wel de ontdekking van de week. We kwamen alles te weten over het kweken van tulpen en kregen de kans hun bedrijf (waar ook tulpen in serre geteeld worden) in werking te zien.

Voor herhaling vatbaar!

Weekendje weg – Begin november – Gouden Driehoek – schappelijk van prijs – Duitsland – Moezel – mooi uitzicht – wijngaarden – Landal Mont Royal – regen – maar ook zon – stevige wandeling – Escape room – zwemmen (de jeugd toch) – spelletjes spelen – met sauna – en ook nog een beetje lezen.

Eind mei stond er een lang “Gouden Driehoek” weekend op de agenda. Van woensdagavond tot zondag verbleven we in Villa Stockeu,  een ruim vakantiehuis voor 20 personen met zwembad, sauna, jacuzzi, hamman én een machtig uitzicht over Stavelot. Niks van voordelen aan dit geweldige vakantiehuis (alleen het gekraak van de linoleum boven zou net wat minder mogen).

De kinderen zaten van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat in het zwembad (of jacuzzi). Wat een luxe! Het was dus vooral een relax weekend, al hebben we ook wat gewandeld, was de kajak tof (voor de meesten dan toch…), was de death ride van het klimparcours in Coo stevig en was het Museum van het Circuit van Spa-Francorchamps in de abdij van Stavelot voor de autoliefhebbers interessant.

Zelf ik heb vooral genoten van de rust, het dobberen in het zwembad en het plezier in de kajak. Even op adem komen in een wel heel erg hectische periode. Tof!

Ik sta achter met onze verslagen. In de herfstvakantie gingen we een weekje naar de Ardennen. Het werd een rustig weekje van relaxen, lezen, wandelen, fietsen, lekker eten, Euro Space Center (op een paar uur ben je daar rond) en de Grotten van Han.

Onze grootste uitdaging van de week was toch wel de haard. Ons vakantiehuisje in Awenne (opnieuw een pareltje en een mooie korting als je voor een week boekt!) had namelijk nog geen (aangesloten) centrale verwarming en dat is best wennen. We zijn ondertussen volleerd “stokers” maar beseffen des te meer wat een luxe we hebben thuis.