blog.vierenveertig.be

We gingen eens iets anders doen, in plaats van naar het Noorden trokken we een klein eindje naar het Zuiden. Het bungalowboekje van bij de Libelle (zo goed als de enige reden waarom ik af en toe dat boekje koop) deed ons een goed voorstel, voor 150 euro een weekendje weg? Daar zeggen we geen nee tegen.

Landal Village l’Eau d’ Heure was ons doel en het verlengde 11 november weekend gaf ons nog wat extra quality time. De Ardennen dus, een oude bekende van menig kamp met de jeugdbeweging en een familieweekendje weg al even geleden.
De meren van l’Eau d’Heure zijn jaren geleden kunstmatig aangelegd met de bouw van de stuwdam Plate Taille om het debiet op de Somme op peil te kunnen houden voor de scheepvaart. Wat me vooral zal bijblijven is het prachtige uitzicht van uit ons vakantiehuisje op het meer.

Wat we deden?

• Genoten van de natuur, elkaar en van het prachtige weer. Midden november in een t-shirt op het terras in een stralend zonnetje (drie dagen na elkaar) dat kunnen we niet elk jaar.
• Wandelen met de bolderkar en het elektrische skateboard dat papa een paar weken geleden in handen kreeg.
• Fietsen naar de stuwdam, daar even spelen en merken dat de Walen soms ook problemen hebben met het Nederlands.
• Een geleid bezoek aan de stuwdam van Platte Taille waardoor we de stuwdam ook aan de binnenkant zagen en boven in de toren van het uitzicht konden genieten.
• Een rondrit of rondvaart met Le Crocodile Rouge, een amfibibus. Eerst een toertje over de weg en dan gewoon het water in rijden. Best wel grappig en voor de kinderen een heuse belevenis.
• Gezwommen in het zwembad, elke dag een keertje. Waterratjes, hé.
• Gelopen (de mama dan toch) en veel respect gekregen voor de Waalse joggers. Zo altijd omhoog en omlaag, je voelt dat in de beentjes.
• In de vlammetjes gekeken van de open haard.
• Chocomelk gedronken uit de meest merkwaardige tas.
• Gezien dat de oudste zoon (door zijn mesterspleet) zijn toekomst in de bouw al verzekerde. Grapje.
• En toch wel één boek uitgelezen (over de “werk”uurtjes zwijg ik maar stilletjes).

Voor wie overweegt zelf naar Landal Village l’Eau d’Heure te gaan:

• De huisje zijn goed in orde met veel kasten (we hebben ooit al anders gezien).
• Het interieur oogt wat oubollig  (maar ik ben nogal kritisch wat zo’n dingen betreft).
• Het is geen massa-park, rust primeert.
• Er is geen parkwinkeltje, dus best broodjes bestellen om ‘s morgen af te halen in de snackbar en voor de rest genoeg meepakken of naar de lokale supermarkt.
• Het zwembad is eigendom van de gemeente. Voor een weekend zwempas betaalden we voor ons vijfjes 25 euro extra. Het zwembad is vrij basic maar de ene stroomversnelling bezorgde de zonen ambiance genoeg. In principe is het zwembad tot 18:30u open, maar ergens rond 18u werden de gasten al buiten gebonjourd.
• Het aangelegde strandje en pier zijn een streling voor het oog.
• Het pad naast het meer was druk bewandeld, vraag me af wat dat in de zomer geeft.
• Een Nederlands vakantiepark in België, maar toch amper een Nederlandse nummerplaat gezien.

En dan kom je na drie dagen thuis en zegt de jongste zoon “ik wil terug naar het vakantiehuis”. Het valt op hoe veel de zonen (en ook wij) genieten van dat “effeweg”, daar kunnen geen bergen speelgoed tegen op. De ervaring die ze rijker zijn, die neemt niemand hen meer af.
Als kind gingen we nooit op reis, mijn jaarlijks uitje was het kamp van de jeugdbeweging. Mijn ouders waren hardwerkende boeren, ze hadden geen behoefte aan vakantie, sliepen het liefst in eigen bed en aten het liefst aan hun eigen tafel. Ik neem het hen niet kwalijk, de tijden waren anders. Ze leefden zuinig, na hun pensioen gingen ze er wel van genieten. Mijn moeder heeft haar pensioen nooit gehaald, mijn vader vindt ook na zijn pensioen zijn plezier in werken (nog steeds) en in de vreugde die zijn kleinkinderen in huis brengen. Ook daar heb ik respect voor, dat hij zelfs zonder enige luxe gelukkig is.

Mijn interesse in mooie dingen, cultuur en literatuur heb ik mezelf gekweekt (denk ik toch). Misschien ook daarom dat ik altijd een beetje het buitenbeentje van de familie geweest ben. Pas zei me nog iemand dat ze thuis altijd de opmerking kreeg: “heb je niets beters te doen” als ze zat te lezen (ook ik heb dat meer dan eens gehoord). Ze voelt zich nog altijd schuldig als ze een boek vastneemt. Gelukkig voel ik me niet meer schuldig als ik met een boek in bad kruip of af en toe tijd verlies spendeer aan lummelen.

Pas een paar jaar geleden (nadat de grootste werken in en rond huis gedaan waren) hebben we er een gewoonte van gemaakt er een paar keer per jaar tussenuit te knijpen.
Geen skivakantie, geen vliegvakantie maar een dichtbij (lees Nederland) vakantie in een huisje. Als de kinderen groter zijn (en niet na een uur autorijden al beginnen zeuren) wil ik het Noorden verder verkennen, Denemarken, Zweden, …
Ik vermoed dat sommige mensen hun neus optrekken als ze horen dat we “maar” naar een bungalowpark gaan en we zelf ons eten moeten maken. En neen, we zitten niet de ganse dag bij het zwembad, liefst houden we ons zover mogelijk uit de buurt van karoke-avonden en kinderanimatie.
Vakantie is voor ons ontdekken van cultuur en natuur (vandaar ook dat we altijd een ander plekje proberen op te zoeken), ontspannen, genieten en de zonen een beetje vrijheid leren geven (de oudste twee toch, fietsen in de buurt van ons huisje, even alleen gaan spelen op het speelpleintje).
Ja, wij nemen onze kinderen mee naar musea (en niet alleen op vakantie), ze gaan mee wandelen of fietsen in de natuur. En ik wil dat mijn kinderen ook leren dat genieten en lummelen mag, iets wat tegenwoordig ook makkelijk onder druk komt te staan.

Wat een verhaal, eigenlijk gewoon om te zeggen dat het weer een fantastisch weekend was en die ervaring en herinnering neemt niemand ons nog af.

Een city-trip naar Gent, fijn. Zelfs Filip kreeg ik redelijk snel overtuigd. Gent kenden we vooral van de Gentse feesten uit het pre-kinder-tijdperk en het designmuseum.
We maakten een deal: ik zorgde voor het verblijf, hij voorzag de kinderen van opvang.
Omdat ik het 100% Gent boekje al op de kast staan had, leek het me ook leuk daar een verblijf uit te kiezen. Het werd Callas B&B op een 10 minuutjes stappen van de Vrijdagsmarkt.

Donderdagvoormiddag stonden we bij Callas Confiture waar de eigenares van de B&B heerlijke confituur maakt. We kregen er wat uitleg en konden aan ons Gent-avontuur starten. We kozen voor wandeling 3 uit het 100% Gent boekje, al deden we die wel in de omgekeerde richting en sneden we hier en daar een hoek(je) af (tegendraads, weet je wel).

Wat kwamen we tegen op onze tocht:

• Absoluut design (Steendam)
• Verlichtingswinkel Lightpoint (Steendam)
• Seraphine (Hoogpoort) met mooie handtassen
• O’zon (Hoogpoort): schoon schoenen maar net niet mijn maat …
• Huiszwaluw (Hoogpoort): kleiner dan verwacht maar wel met veel hebbedingetjes
• Soup Lounge (Zuivelbrugstraat): de lekkerste pompoensoep gegeten. Een aanrader (alleen wel opletten want op de eerste verdieping was het serieus warm).
• Petit Zsa-zsa en Zsa-zsa rouge (Serpentstraat): net iets te hoog kitch-gehalte voor mij
• Zoot (Serpentstraat)
• Behangpapier Priem (Zuivelbrugstraat)
• Petit Bazaars Boetiek (Oudburg)
• Monsters with an attitude (Sluizeken): staan kijken naar ‘Op de achterbank‘ maar uiteindelijk niet meegenomen wegens ‘Ik durf mijn kinderen in zo’n schoon boek niet te laten tekenen ….’
• A’pril (Burgstraat): iets te veel van hetzelfde en in verhouding met de etalage wel een erg klein winkeltje.
• Kwesto (Hooiaard): binnengegaan om deze ring te zien en te passen en toen ik hem (mits wat gewring) aan had, bekroop mij plots het gevoel dat geel niet bij mijn vel past. Straf, hé.
• Mieke (Baudelotstraat)
• Jacob (St-Jacobs): Retro is back!

Genoeg voor dag 1, met de nodige kilometers in de benen en na nog snel een colaatje in het theatercafé van de Kopergietery geluierd op onze zolderkamer-voor-één-nacht. Na een fijne babbel met een nog fijnere Gentse blogmadam sloten wij onze avond af met ribbekes bij Amadeus. Een beetje warm en claustrofobisch bij momenten, maar de ribbekes waren om je vingers bij af te likken en het sausje bij de patat in schil was overheerlijk (recept van de chef kreeg ik achteraf te horen, beroepsgeheim).

Na dag 1 en een heerlijke nacht (ik sta er versteld van hoe stil het op sommige plaatsen in de stad kan zijn), volgde dag 2.

We gingen iets minder gestructureerd op stap (wel een beetje gebaseerd op wandeling 1 uit 100% Gent):

• Sint-Baafs: de .03 stoelen in de St-Baafskathedraal moest ik gewoon gezien hebben. Ik herinner me de heisa toen die stoelen er pas stonden, maar ik vind het mooi om zien hoe oud en nieuw toch kunnen samengaan.
• Standaard boekhandel: eigenlijk was ik op zoek naar een bepaald boek maar we kwamen met twee boekjes uit de koopjeskelder buiten.
• Het Bijhuis (Sint-Baafsplein): de ontdekking van de dag. In ieder geval een winkel me op het lijf geschreven, helemaal mijn smaak (ik zag er veel spullen die ooit mijn hebbeding-rubriekje passeerden). Een aanrader als je ooit in Gent komt (en het doet me meteen de Directeurswoning op mijn to-visit lijstje zetten als we ooit Gent nog eens aandoen).
• Poisson d’Avril (Sint-Baafsplein)
• Aap mies noot (Bennesteeg): nu weet ik direct waar die Gentse dames het altijd over hebben en die leuke schoentjes halen. Ik vond het super net daar een oud-collega tegen te komen.
• Spoonful of sugar (Bennesteeg): eerder voor dames en dochters. Deze mooie tassen gezien maar me wel afgevraagd of dat niet lastig is om altijd die gespjes los en vast te doen (als ik tel hoe vaak ik in mijn handtas gris naar mijn telefoon of iets anders. De gele is echt wel mooi …
• Achter de maan (Bennesteeg)
• Brooklyn (Veldstraat): Skunkfunk in da house, en dat wilde ik gezien hebben. Net als de ideale jas, die in mijn maat nergens meer te vinden is. Weet je wat? Ik heb me gisterenavond suf gezocht online (om hem uiteindelijk in Portugal te bestellen, free shipping weliswaar).
• Paard van Troje (Voldersstraat): boekhandel met originele scrabble klasseermethode.
• De Sleghte (Voldersstraat): nieuwe en tweedehandsboeken, manlief waagde zich aan deze kleffer. Dik 2 kg extra mee te sleuren (maar hier thuis een waar succes, hoe zwaar ook).
• a.puur.a (Onderbergen)
• Lepelblad (Onderbergen): heel lekker gegeten in een aangename omgeving. Nogmaals een aanrader.

Moe geslenterd (elke week shoppen zou echt wel een straf zijn voor ons) besloten we onze trip cultureel af te sluiten met een bezoekje aan het Museum dr. Guislain waar momenteel Gevaarlijk Jong loopt. Niet alleen de tentoonstelling was een meevaller, ook de sfeer die de hele site uitstraalt valt niet te beschrijven.

Met een stuk zoetigheid (lunchroom Délice in Putte) zetten we een punt achter onze mini-Gent-city trip. De vraag waar onze volgende citytrip ons zal brengen, is ondertussen ook al gesteld (al zal die niet voor meteen zijn). Nog een dikke dank je wel voor de tips die ik van jullie kreeg en nog een dikkere dank je wel voor de kinderopvangers van dienst!