Het is tof te lezen dat ik een influencer ben, dus voorzie ik jullie met plezier van een nieuw hebbeding:
Ooit was ik op zoek naar nieuwe dessertkommetjes. Ik vond er leuke bij Hema, maar eerlijk gezegd … deze Yeddi reeks van Present Time overtreft de kommetjes in onze kast.
Wie deze Yeddi hebbedingen ergens in een winkel spot, mag dat hier altijd melden.
beeldmateriaal: Present Time
Begin augustus hadden we bezoek. We kregen zomaar even twee weken een printer op logement, met de welluidende naam HP Photosmart 5520. Onze vriend was ook een beetje kinderamusement in vermomming, want hij werd vergezeld van een HP Holiday Survival Kit. De zonen mochten zich eens goed uitleven en vooral: printen naar hartenlust. Moeder is (soms) spaarzaam en eco-vriendelijk ingesteld en dus mag er hier niet zomaar één, twee, drie geprint worden.
We werden uitgedaagd om een kunstwerkje te maken met behulp van de HP Photosmart 5520 en dus gingen de zonen aan de slag. Eerst een brainstorm: wat gaan we maken, en vooral hoe? Een kunstboom, een grootse tractor, misschien een stad?
Fijne collega Peter stelde voor Foldify een keertje te testen, een app voor iPad waarmee je vouwfiguurtjes kan maken. En toen waren ze vertrokken, er werd volop gewerkt op de iPad en misschien nog meer geprint want met één enkel gebaar (ofte een vingerklik) rolde er een velletje uit de printer. Nooit geweten dat printen zo makkelijk kon zijn vanop een tablet.
Spelbreker was het goede weer, dat ervoor zorgde dat het bij printen bleef. Het knippen en plakken schoot erbij in. Moeder had nochtans grote plannen (enig idee waar ik gratis software kan vinden om een stop-motion filmpje te maken?).
Ondertussen hebben we toch een fijne knutselwerkje klaar (eindelijk): HP stad is geboren!
In HP-stad is iedereen welkom. Natuurlijk, want onze one and only inwoner Mister S. is dringend op zoek naar gezelschap. Een pittige dame zou hij wel kunnen appreciëren. Gelukkig staat de wagen van de melkboer al klaar en zijn er vervoersmogelijkheden alom.
In HP-stad groeien ook heel speciale bomen. Zo hebben we een mega-vliegezwam en het pronkstuk van ons bos: de multivruchtenboom. Wie dorst heeft kan vers multivruchtensap drinken. Zoals Mister S. zegt: “In HP-stad is het fijn wonen!”
Voor wie nog niet overtuigd is, het is ‘s nacht ook lekker romantisch in de straat van Mister S.. Daar zorgt de straatverlichting van handyman A. natuurlijk voor (zo is kapotte kerstboomverlichting nog voor iets goed). Ter info: mijn fototoestel is uitgeleend aan een hoogzwanger stel. Vandaar dat u het met deze iPhone foto’s moet doen.
Wie zich geroepen voelt: er ligt hier nog een pak printjes klaar. De schaar krijg je erbij!
De printer is gedegen getest. De handleiding hebben we bewust links laten liggen (als moeder die met gebruiksvriendelijkheid bezig is, moet dat gewoon).
Mijn gedacht? Een degelijke allround printer die echt lijkt te luisteren als je hem iets vraagt.
Sinds begin juli staat er hier op de bureau een nieuwe Canon printer en in gebruik lijkt me de HP net iets makkelijker (en neen, ik ben niet omgekocht).
<update> Gisterenavond weer serieus zitten klooien om vanop Arne zijn notebook een document van zijn Sprint uit te sprinten op onze Canon. En na langs proberen het gewoon opgegeven. Waarom ging printen op de HP printer zonder enig probleem?
Om nog even dat zomergevoel te bewaren: Sweet cake is een product van Beerd van Stokkum. Een gigantische cupcake die kan gebruikt worden als zandbak. Ideaal voor kleine terrasjes!
Beeldmateriaal: Beerd van Stokkum
We staan voor het eerst op met een donkere lucht en regen. Tijd om naar huis te gaan. Het is een lange trip om in één keer te doen, maar het valt redelijk mee. Het lijkt voor mij als bijzitter vermoeiender als voor de zonen achteraf. Om 19:30u. zijn we eindelijk home sweet home.
Onze maaidorser-telling eindigt officieel op 159 stuks.
Terwijl ik amper een voet binnen zet, staat Mats al met de grasmachine naast het tuinhuis. Hij en Arne hebben duidelijk hun beweging nodig na een ganse dag zitten. Dat klusje is dus al geklaard. Mij rest nog een fikse strijd tegen het onkruid en andere ongewenste planten. Filip verdeelde een maand geleden zelf gewonnen compost in de tuin. Straf dat nu plots de tuin vol tomatenplanten staat… Er zijn duidelijk wat tomatenpitjes in onze compostbak beland. Onze pompoenen doen het dit jaar ook goed, maar daar later misschien meer over.
Denemarken was voor ons een goede keuze qua vakantiebestemming. Ik gooi binnenkort in deze blogpost nog wat interessante linkjes van wat ik nog tegenkom in de toeristische boekje die ik meepakte van ginds (zoals verhuurorganisaties en zo) voor ik ze bij het oud papier kieper.
Ondertussen start hier ook de zoektocht naar een nieuwe vakantiebestemming? Opties? Zweden (iemand een idee of je daar ook met een overzetboot raakt bv. vanuit Nederland of Duitsland?), Engeland of nogmaals Denemarken?
Of als we een leuke locatie vinden in deze buurt dan kunnen we misschien ook eens Duitsland proberen?
Het einde van onze reis, ondertussen zijn we een week verder (de posts werden met vertraging online gezet), is de school gestart, heeft Arne de weg naar de middelbare school gevonden, zit ik op zondagavond nog lessenroosters over te typen, ben ik terug aan het werk na een fijne maand ouderschapsverlof, lijk ik constant tijd tekort te komen, …
Vanaf volgende week mag je je terug aan nieuwe hebbedingen verwachten na een zomerpauze. Ik bracht inspiratie mee van op vakantie.
Straks moeten we inpakken, maar eerst rijden we naar Blåvand. Ik las dat je daar de vuurtoren kan beklimmen en dat doen we dan. Eerst bekijken we een kleine tentoonstelling over het offshore windpark daar in de buurt.
Daarna gaan we nog even naar het strand. Ook al laat de zon zich niet zoveel zien, toch voelt de wind niet koud aan en is het best aangenaam daar. We bekijken de bunkers op het strand die door een kunstenaar verbouwd zijn tot paard.
En dan moeten we stilaan deze Denemarken-vakantie afsluiten …
Observaties van de dag:
Af en toe een lege bladzijde? Op vakantie moet dat kunnen.
De plannen van vandaag zijn verschoven naar morgen wegens een zoon die in de namiddag een lange dut doet.
Vandaag niks gedaan, buiten de achterliggende buurt verkennen en een bezoekje aan het zwembad … Meer moet dat soms echt niet zijn.
Observaties van de dag:
Tussen Norre Nebel en Nymindegab ligt een oude spoorweg waarover je kan fietsen met een railbike. Omdat het gisteren niet lukte, staat dat voor deze voormiddag op de agenda. En ook al lagen Filip, Nand en ik pas om 1:30 in bed, we staan tegen negen uur bij de fietsjes.
In principe heb je zeker drie uur nodig om de 7 km heen en 7 km terug af te leggen. Het is corvee zo fietsen met een paar passagiers op een spoorweg. Mijn benen hebben het gevoeld. Gelukkig namen de zonen (zelfs Nand) regelmatig de trappers over. Op een 50 minuten waren we aan het eind van de lijn. Het stuk terug viel beter mee (misschien was het meer bergaf?).
Eindelijk ook opvolging op gebied van foto’s nemen, zodat ik af en toe ook eens zelf in beeld kom (de ene keer wat eleganter dan de andere).
Trouwens de natuur was super onderweg. Veel heide die momenteel in bloei staat. Schoon! En, die twee herten in de verte op het veld … die maakten het plaatje helemaal af.
Terwijl Nand en ik een rustnamiddagje namen (Nand op doktersbevel, ikzelf geheel vrijwillig), gingen de papa en de broers weer naar het zwembad.
Observaties van de dag:
Eigenlijk wilden we een ritje gaan railbiken, maar omdat er nog maar één fietsje beschikbaar is, gooien we last-minute onze plannen om. We doen een rondje Ringkøbing Fjord, picknicken in weer een mooi stukje natuur en belanden uiteindelijk in WOW-park. In en rond een oude boerderij is een speel- en klimdomein gecreëerd.
In de oude koeienstal is het onthaal. Het toilet heeft zelfs een apart kinderdeurtje. Buiten is het spelen geblazen en als je echt moe bent kan je in één van de vele hangmatten of boven een vuurtje je eigen vlees garen.
Via netten kan je van boomhut naar boomhut, je kan via buizen naar ondergrondse grotjes, voetballen boven de grond met een reuzebal, … Tof!
Zelfs ik speelde even voor Jane:
Ons avondje rust viel in het water toen Nand net na het eten tegen de hoek van de tafel sloeg. Een gapend, bloedend gat net boven zijn wenkbrauw. Geen dokters met avonddienst en ook geen dokters van wacht, hoorden we aan de telefoon. We mochten direct naar het ziekenhuis in Esjberg zo’n 45 minuten autorijden van bij ons vandaag. Arne en Mats bleven in het huisje achter, samen met mijn telefoon. Waarschijnlijk wel de juiste beslissing, maar echt gerust was ik er toch niet in. Soit, om 21 uur zaten we bij de spoedgevallen en we waren niet alleen. Pas om kwart na twaalf werd Nand, die ondertussen al in slaap gevallen was in de wachtzaal, geholpen. Twee draadjes en dat zonder extra verdoving (alleen een verdovend zalfje bij de intake). Nand heeft serieus geweend en moeder moest er even bij gaan zitten.
Gelukkig hadden we in tussentijd Arne en Mats nog een paar keer gebeld om te zeggen dat het laat ging worden en dat ze best al gingen slapen. Geen idee of we er goed aan deden ze alleen achter te laten, thuis zijn ze nog nooit ‘s avonds alleen thuis gebleven. Maar ze hebben dat goed gedaan en op geen enkel moment schrik gehad. Oef!
Volgend jaar checken we eerst de aanwezigheid van dokters en ziekenhuizen eer we iets boeken, ik vrees dat er een trend gezet is (11 jaar geleden in de Ardèche zaten we twee keer op spoed).
Observaties van de dag:
De dag waar de zonen al zo lang naar uitkeken… We gaan naar Legoland. We hebben een goede dag uitgekozen. Er lijkt wel veel volk te zijn, maar er zijn amper aanschuiftijden en je merkt dat voor de Denen het hoogseizoen duidelijk al voorbij is.
Legoland zelf, leuk maar we hadden er meer van verwacht. Het is en blijft een attractiepark. Voor de attractieliefhebber (en dat zijn we niet) was er dan weer net te weinig. Het park is ook niet zo erg groot. En voor de Lego-fan, die blijft ook wat op z’n honger zitten want er is nergens iets te vinden over het ontstaan van Lego, creaties van LegoTechnic zijn er helemaal niet, ook geen playzones waar kinderen ongebreideld met de bouwblokjes aan de slag kunnen,…
Onze jongens hadden de meeste bewondering voor en interesse in Miniland. Ik hoorde woorden als epic en vet uit Arne zijn mond komen (ik moet me dringend bijschaven in die slang), net als de nodige OHHH’s en AHHH’s.
Duploland voor de kleinsten -eigenlijk een speeltuintje- was wel leuk, maar was vooral gebaseerd op hoe Duplo er in de jaren ’80 en ’90 uit zag. Geen idee of de kinderen van nu nog overeenkomsten zien met de huidige Duplo.
Atlantis en Polarland (of hoe het ook noemde), de ene met echte vissen, de andere met pinguïns was wel tof om zien, maar die kunnen we in de Zoo ook gaan bekijken.
Voor de Drivers school moesten we dan weer extra bijbetalen.
Wel leuk allemaal, maar het miste iets. Gelukkig hadden we de blaadjes uit de Lego brochures gescheurd zodat twee kinderen gratis binnen konden (met een betalende volwassene), en er zat nog een kinderkaartje in een doos ijsjes die we hier kochten.
En ik … ik lette ook wel op de details in Lego-stijl:
Tegen sluitingstijd hadden we alles dus wel min of meer gezien. In de Legoshop was het koppen lopen en ook daar ontgoocheling. Arne had gehoopt wat extra onderdeeltjes voor zijn Lego Technic te kunnen kopen. Niet dus … En de nieuwe Lego Mindstorms, die was bij navraag terug uit de rekken gehaald: software bug …
Misschien moeten we hier eens gaan kijken of in 2016 terug naar Billund als het Lego House opent.
Update 13/3/2014: Print een bon en ga met korting naar LEGOLAND in Denemarken !
Observaties van de dag:
Een nieuwe locatie die moet verkend worden. We nemen op goed geluk de fiets en gaan in de richting van het strand. Deze kant van het land is duidelijk voorzien op fietsers. Er zijn aparte fietsweggetjes en er is een duidelijk bewegwijzering.
Nand wil zelf fietsen en hij doet dat flink. Alleen als het pad iets te erg bergop gaat, neemt hij zijn fietsje bij de hand en gaat hij te voet. Uiteindelijk hebben we een kleine zeven kilometer gefietst als we bij het strand van Nymindegab aankomen. En wat voor een strand … een breed wit zandstrand, te vergelijken met onze kust, alleen moet je de schelpjes wegdenken en kleine steentjes in de plaats leggen.
De zonen gaan meteen aan de slag (gelukkig konden de schoppen mee op de fiets). Het is, net zoals de voorbije week, mooi weer. Het zonnetje schijnt en de temperatuur is heel aangenaam (ik gok ergens rond de 22 graden).
We hebben geen picknick bij, dus moeten we terug als onze maag begint te knorren. Op de terugweg is Nand zijn energie kwijt. Hij gaat bij mij achterop en Filip knutselt Nand zijn fiets vast aan de zijne. We komen een paar (naar onze normen) serieuze kuitenbijters tegen en komen moe, maar voldaan, terug bij het huisje aan.
En natuurlijk: het zwembad roept!
Observaties van de dag:
