blog.vierenveertig.be

3.30u: Nand hoest, Nand weent (De dokter heeft hem dinsdag al eens binnenste buiten gedraaid en kwam niet verder dan “enkel bovenste luchtwegen en longetjes helemaal schoon”.)

3:35u: ik loop naar beneden maak snel een papje warm terwijl papa Nand pakt en probeert te troosten.

3:37u: Neusje gespoeld, een beetje pap … en afgaande op het gekrijs, duidelijk niet meer in zijn bed te krijgen.

4:45u: Nand ligt de hele tijd bij ons in bed met opengesperde ogen #klaarwakker (Worden kinderen niet verondersteld te slapen ‘s nachts?), papa ronkt nog wat, mama doet geen oog dicht.

5:00u: Nand is het beu en wordt lastig, papa offert zich op en gaat met Nand naar beneden. Dra weerklinken zachtjes de tonen van Bumba  – het wordt na de zoveelste nacht bijna traditie (opvoedkundig beneden alle peil, maar als daarmee je “wakker” kind content is en je zelf nog wat op de zetel kan dommelen dan is elke extra minuut heel goed meegenomen).

6:00u: Het lukt eindelijk om Nand terug in bed te steken, Filip kruipt nog even in bed.

6:50u: Arne is wakker, mama staat op en weldra komt Mats ons vervoegen. Mama schiet in actie, aankleden, boterhammetjes smeren, …

7:20u: Papa sleurt zich ook uit bed en haast zich naar beneden.

7:40u: Papa vertrekt met de twee oudsten (die voor de verandering eens redelijk op tijd klaar raakten) naar vava. Hij moet zijn auto op tijd binnenbrengen voor onderhoud, dus stel ik voor om Nand  naar de kribbe te brengen.

8:10u: Nand slaapt zijn roes uit. Mama zet al effe de pc aan maar merkt dat ze de VPN niet aankrijgt sinds WIN7 op laptop opfleurt. PC terug dicht. Papa belt om te zeggen dat de wegen vlot rijden.

8:15u: Mama haalt Nand uit bed en zet hem uiteindelijk iets voor 9 bij de kribbe af met de vermelding dat zoonlief weer heel slecht sliep en ik hem uiteindelijk moest wakker maken. Ochtendhumeur below zero.

9:25u: Ik passeer de gevangenis van Mechelen en schiet in de lach. Deze smurf valt me voor de allereerste keer op (ook al passeer ik daar bijna dagelijks 2 keer) en ik denk “misschien gaat mijn werkdag toch nog goed beginnen”.

9:30u: Na een schuiver in de bocht naar de parking en de poort gelukkig niet geraakt, begin ik alsnog opgewekt aan mijn werkdag.

Ergens in de voormiddag: ik hoor voor de eerste keer het verhaal van een collega wiens vrouw serieuze complicaties kreeg na haar bevalling. Er wacht haar een zware revalidatie. De koude rillingen gaan door mijn lijf.

13:30u: Mijn GSM, de kribbe om te zeggen dat Nand echt niet op z’n plooi is en nu ook wat koorts maakt. Ik bel mijn schoonmoeder, zodra het haar lukt gaat ze Nand oppikken.

17:50u: Dringend naar huis. Gelukkig het werk dat ik vandaag wilde doen, gedaan gekregen.

18:30u: Een half slapende Nand opgepikt bij de schoonmoeder, de twee grote broers gaan oppikken bij vava.

18:35u: Eindelijk thuis, Nand weent en is flauw. Arne mokt omdat hij de carnavalsnamiddag morgen op school aan z’n neus ziet voorbij gaan (hij moet gaan testen afleggen ivm zijn motoriek).#Zielig

19:00u: Filip komt thuis, neemt wenende Nand over en zet de jongens in bad. Ik rommel in de ijskast en gooi wat sla en sardientjes in een bord (eten is eten) en ga boven helpen met afdrogen. Nand lijkt herboren en staat zich vrolijk te amuseren in bad (zwaar onder invloed van de Junifen -ondertussen Neurofen Junior- vermoed ik, wat ze daarin draaien, geen idee, maar het kan een serieuze stemmingswisseling veroorzaken …)

19:45u: Ik haast me naar de les calligrafie, kom een paar minuten te laat. Zet me en voel me leeg en moe. Vol goeie moed probeer ik toch een hoop goeie letters op papier te zeggen maar moet met schaamrood op de wangen toegeven dat ik niet geoefend heb thuis.

22:10u: Terug naar huis, onderweg bedenk ik me dat het een dag geweest is die ik liever zo rap mogelijk wil vergeten. Spontaan hoor ik kabouter Plop in mijn achterhoofd zingen “We zijn de dag goed begonnen”.  Ik zie uit het straatje van mijn vader een Touring Sleepwagen komen (vermoedelijk kwam die de auto takelen die eerder daar in de kant belandde – wie neemt er met zo’n weer een spiegelgladde sluipweg …#goedzot) en besluit dat er vandaag waarschijnlijk genoeg mensen geweest zijn wiens dag nog meer  miserabel was dan de mijne.

Ik doe de deur achter me op slot en hoop op een slaaprijke nacht. Slaapwel! Ik droom van een stralend lentezonnetje, ontluikende bloemblaadjes en vooral snottepietloze neusjes …

Om het weekend goed te starten, pikte ik dit ideetje bij mijn schoonbroer: vrijdag filmavond. Papa werken, ik dus alleen thuis met drie kinders. Ik had eerder deze week gezien op TV.be (mooie site, al vond ik mijn logo & de eerste designs mooier 😉 ) dat Up ondertussen ook tussen de Telenet op bestelling films zit.

Pyjama’s in een recordsnelheid aan, ik ondertussen snel een slaatje gemaakt en Nandje op z’n avondpap getracteerd en dan met z’n allen gezellig op de mat voor de kijkbuis.

Awel se, ‘t was lang geleden dat ik nog zo’n leuke tekenfilm zag (of dat ik simpelweg een filmpje uitzat). Nand ging onder de pauze in bed, Mats kroop tijdens de spannende momenten op m’n schoot en gluurde door een spleetje tussen z’n vingers door. Een film met een verhaal zeiden de collega’s, en ik kan ze alleen maar gelijk geven. Over dromen nastreven, dromen laten varen en dromen die aan diggelen vallen. Een aanrader! Ik heb zelfs m’n ogen voelen vochtig worden en moest bijna een traantje wegpinken.

Vrijdag filmavond, dat moeten we meer doen!

De foto hebben jullie nog tegoed, mijn laptop werd vandaag in een windows 7 kleedje gestoken en ik krijg m’n thuis internet niet aan de praat. Grmbl …

update (en laptop voorzien van internet)

Vandaag kwam de lokale tv in de klas van Arne langs en mochten ze met de klas het kinderrechtenlied zingen dat meester David componeerde. Vanavond kwamen ze dan in het RTV nieuws. Voor een dagje beroemd dus en Arne apetrots natuurlijk.

Vandaag kan je het filmpje hier vinden, ergens vanaf minuut 17 of zo (update: het filmpje staat ondertussen niet meer online, maar is gelukkig wel al gearchiveerd op mijn PC)

Al sinds er kindjes zijn, zijn we lid van de gezinsbond. Onze plaatselijke afdeling is al eens op sterven na dood geweest en de activiteiten staan nu op een heel laag pitje. Eigenlijk is het ons vooral om de gezinsspaarkaart te doen. Als je in aangesloten winkels koopt, krijg je je korting direct op je spaarkaart en als je aan een bedrag van 20 euro zit, kan dat bij een volgende aankoop in eender welke aangesloten winkel afgetrokken worden.
Geen klantenkaarten die er jaren over doen om vol te raken, neen, één kaartje waarmee ik verschillende winkels m’n korting krijg.
En elk jaar is er het bonnenboekje met daarin kortingsbonnen waarmee je rechtstreeks een nog mooiere korting kan krijgen.

En wat zat er vandaag in de bus? Mijn nieuwe bonnenboekje EN een bon van 10 euro gewonnen met de bonnentombola, te besteden bij onze vaste opticien (waar we met drie brillers in huis de bonnen uit ons bonnenboekje altijd goed kunnen gebruiken ). Joepi!

Ik las juist dit artikel bij het Nieuwsblad en moest direct denken aan een aflevering van House een poos geleden waar een kat net dezelfde voorspelling deed. Ze ging liggen bij patiënten die kortelings daarna overleden.

Zou de kat uit het artikeltje misschien fan geworden zijn van de kat in House en haar idool nu imiteren? ;-).