Mats werd vorige maand 5 en er is weer duchtig gefeest.
Een postje op deze blog mocht natuurlijk niet ontbreken!
De baby is al even geboren. De mama had iets in haar hoofd en ik heb dat idee omgezet naar een fijn geboortekaartje.
De laatste keer gras maaien om daarna de grasmaaier klaar te maken voor z’n grote winterslaap. Nand wilde ook graag helpen, en om het een beetje veilig te houden werd het op deze manier.
Gisteren wezen bowlen met collega’s en het gepresteerd gekregen om een triple strike, alias turkey ( ik had van dat woord in die context nog nooit gehoord) te spelen.
En dan moet je weten dat ik in de ronde daarvoor -in de herkansing weliswaar- ook alle kegels in één keer omver kreeg. Dus eigenlijk vier keer op een rij …
Zou er misschien een toekomst voor mij weggelegd zijn als professioneel bowler?
Het leven lijkt momenteel als een sneltrein voorbij te razen, werk, kids en huishouden zijn de vaste spelers die al mijn tijd opslokken. Een stapel onaangeroerde boeken bezorgt me regelmatig een schuldgevoel, … vrienden worden verwaarloosd en bloggen komt er nog maar nauwelijks van.
Maar toch heb ik goeie voornemens …
Wat staat er nog op de blogagenda?
Wat staat er op de vriendenagenda?
Wat staat er op de “ons” agenda?
Wat staat er op onze familieagenda?
En wat staat er op “mijn” agenda?
Zelf denken we niet meer aan gezinsuitbreiding, dus dit zal niet meer aan ons besteed zijn. Maar toen ik een paar maanden geleden bij een babybezoekje een “suikerbonenboom” zag, was ik toch wel meteen verkocht voor dit nobel doel:
De levensboom is een mooie boom gemaakt uit bananenbladeren. Aan z’n takken hang je kleurrijke mandjes met doopsuiker.
De levensboom en de mandjes zijn afkomstig uit Nairobi, Kenia. Met deze ‘suikerbonenboom’ vier je niet alleen de geboorte van je eigen kindje: je geeft ook een kind in Kenia de kans op een beter leven. Want van de opbrengst van één boom kan een kind ginder een jaar lang naar school.
Voor meer info: www.fairytale.be
Papa tot zondag in Londen voor ‘t werk en mama twee dagen op opleiding bij een bende fijne mensen in Brussel of met andere woorden: voor dag en dauw kids uit bed halen, boterhammen smeren en de jongste als allereerste net na 7 uur bij de kribbe afzetten.
Ziek worden tijdens de eerste dag opleiding, een paar keer boven de pot hangen, maar met een paar shots motilium toch de dag door raken (ik zou het zonde gevonden hebben … maanden moeten vragen om deze opleiding te mogen volgen en dan moeten afhaken … no way). Dinsdagavond pas rond 19u thuis, kids in bed om daarna ook direct in bed te kruipen.
Gelukkig voelde ik me woensdag stukken beter, … (en toen we om 9u aan de tweede dag opleiding startten, leek mijn dag al halverwege.)
Vandaag dan nog een ganse dag conferentie in Brussel (dus opnieuw vroeg op pad om kinders her en der te droppen).
Blij dat ik morgen gewoon naar kantoor kan om nog eens wat te werken … en dat daarna het weekend start … hopelijk wat slaap inhalen (hoewel ik zonder papa zowel late als vroege shiften draai), leuke dingen doen en samen met de kids blij zijn dat papa zondag terug thuis is.
Wat een week …
Boekenverkoop in de bib, het uitgelezen moment om koopjes te doen (want 10 cent voor een boek is echt zo goed als gratis).
Ons koopje van de dag is toch wel “De krekel die niet tsjirpen kon” van Eric Carle geworden en Nand is het er duidelijk mee eens. De boekjes van Carle zijn hier allemaal graag gezien. Mats is fan van “Het Pannenkoekenboek” en Arne vond “Papa, pak je de maan voor mij” super.
De CD dateert al van 2005, maar hij kwam pas ergens zomer 2009 in onze CD kast terecht. Van dag één was hij een succes. Er werd danig gezongen van “zaag, zaag, we bouwen een huis voor baby …” en daarop volgden de zelf verzonnen liedjes waarin duidelijk een bekend deuntje te herkennen viel. Ik begon zelfs te denken dat mijn zoons misschien wel muzikaal waren.
Toen ik een paar weken geleden las dat Jan de Smet en Arne van Dongen naar het Mim kwamen was de beslissing snel gemaakt. Kaartjes reserveren was niet mogelijk, zelfs niet in deze moderne tijden. “Onze concerten zijn eigenlijk nooit uitverkocht” was het antwoord. “Je kan dus makkelijk de dag zelf gewoon kaartjes aan de kassa kopen”. (En eerlijk gezegd schrok ik daar ook niet van, ik daag* je uit om op hun site ook maar iets terug te vinden over dit concert. Mij is het in ieder geval niet gelukt.)
Vandaag is papa dus toch maar in Brussel gepasseerd en heeft kaartjes gekocht, het zekere voor het onzekere nemend- ( zelf komt hij die zondag pas terug van 5 dagen Londen-job, en kan er dus niet bij zijn). Ondertussen hebben we wel papa z’n busje gereserveerd zodat we nog wat gezelschap kunnen meepakken.
En voor de echt fans: zondag 4 oktober om 15u: Jan de Smet en Arne van Dongen in het museum voor Muziekinstrumenten.
*Iemand de uitdaging aangegaan? Naar’t schijnt dat er een nieuwe site op komst is, laat ons hopen dat we daar wel iets terugvinden, dat de functionaliteiten werken (en dat ze bij de juiste mensen aangeklopt hebben voor hun nieuwe site).
Sinds vorige paasvakantie is er een nieuwe familietraditie in het leven geroepen: één keer per jaar met de ganse bende op weekend.
Ondertussen wordt er dus al gedacht aan volgende jaar, en stap nummer één is natuurlijk het vinden van een geschikte accommodatie.
We doen niet moeilijk, gewoon een leuk vakantiehuis voor 16 personen, liefst kindvriendelijk en een stukje natuurlijk in de buurt.
Alle tips zijn meer dan welkom!
