blog.vierenveertig.be

Als ik zoals vandaag -na een lange werkdag- pas om 19:30u met een derde van de kroost de voordeur open doe, dan komt de term “ploetermoeder” wel eens in me op. Laat ons duidelijk zijn: het waren een paar zware weken.

Eerst slorpte een druk avondprogramma redelijk wat energie (dat het natuurlijk geheel mijn eigen keuze was, laten we even terzijde).
Daarna waren het twee studerende zonen. Het is vooral de middelbare school student die het zijn moeder knap lastig kan maken. Een heel weekend studeren voor de verkeerde examens, he did it. Zonder aanwezigheid van moederlief, geen woord in dat hoofd krijgen. He did it (of eerder he didn’t do it). Ik heb het allemaal gehad, net zoals die dag dat ik om 18:00u thuis kwam en om 18:30u al mocht merken dat zoonlief nog helemaal niks kende van het vak waarvoor hij al een hele namiddag zou moeten geleerd hebben. Dat in combinatie met een echtgenoot die zomaar even pas om 21u binnenkomt: de jongste was in tussentijd al in de zetel in slaap gevallen. Ikzelf ben die avond zonder avondeten in bed gekropen en de zoon … ik had toch het gevoel dat tegen 22u het meest van aardrijkskunde in zijn hoofd zat. Komende donderdag weten we meer over de resultaten van mijn inspanningen. Ploetermoeder, in hart en nieren.

14 Juni was er ook nog een jarige jongste zoon, die het feestgedruis uitgesteld zag wegens al die examendrukte. Zodus, was het hier vorig weekend party time. Eerst voor de klasgenootjes van Nand en gisteren midden in een wereldbekerwedstrijd kwam de familie langs. En natuurlijk moest tussen party 1 en party 2 de boel terug aan de kant raken.

Kort samengevat: ik heb het gevoel dat ik de laatste weken weinig geleefd heb, maar vooral geleefd ben door een veel te drukke agenda. Voorlopig zal het er niet beter op worden, woensdag wordt er uitzonderlijk gewerkt, donderdagavond word ik al op twee plaatsen verwacht, zaterdag gaan we leuke dingen doen en manlief zien we pas op maandagmorgen terug (en ben ik de enige in huis om de zonen te temmen). Eigenlijk zouden ook nog twee zonen een zwembrevet moeten/kunnen halen, maar ik zou niet weten waar ik dat nog tussen kan schuiven.

Soms is genoeg genoeg en daarom zit ik nu in de zetel. Type ik via mijn vingers even mijn hoofd leeg. En die metershoge berg was met strijkplank op mijn rechterkant … ik ben er zeker van dat die er morgen ook nog staat. Vandaag even niet. Deze ploetermoeder heeft er even genoeg van.