Morgen gaat mijn laatste dag vakantie in. En na 3 weken is me duidelijk geworden dat vakantie nooit meer zal zijn als vroeger. Van de stapel boeken die ik hoopte door te nemen, ben ik in het eerste boek gestrand op pagina 70 ongeveer. De loopschoenen die ik eindelijk nog eens uit de kast wilde halen, staan nog altijd op dezelfde plek. De laatste week was Filip weer aan het werk en dan is de dag snel om als je drie kinderen moet proberen bezig te houden, eten op tafel moet krijgen en je toch nog een paar klusjes (die al maanden aanslepen) hoopt gedaan te krijgen. Misschien wordt het hoog tijd om die bongo bon eens uit de kast te halen en er eens met z’n tweetjes op uit te krijgen.
Ons weekje Nederland heeft in ieder geval heel veel deugd gedaan. Mooi weer, een huisje op een paar minuutjes van het strand en vooral veel tijd voor de kids. Nand had de eerste dagen wel zand- en zwembadverbod wegens zijn windpokken. Maar nadien heeft hij er dubbel en dik van genoten.
Zwemmen met Arne en Mats was dus om de beurten voor mama en papa, alleen de allerlaatste dag namen we Nand mee naar het zwembad. Hij leek als een visje in het water. Terwijl Mats nog een zekere zwembadvrees moest overwinnen, leek Nand geen greintje schrik te hebben. Hij ging zonder probleem met z’n volle gezicht in het water. En een kleine uitschuiver (met kopje onder) mondde uit in heel veel geschater.
Arne heeft nog eens laten zien dat hij in optimale conditie is. Een fietstochtje naar Scheveningen (ik schat dat we in totaal een dikke 20 km fietsten) ging vlotjes. Het waren eerder papa en mama die het in de benen voelden.
En jarig zijn op vakantie is natuurlijk ook altijd leuk!
Waar gingen we naartoe? Roompot Kijkduinpark.
Wat vonden we ervan? De locatie was super. Heel rustig en op slechts een paar minuutjes stappen van het strand. Ons huisje was nogal verouderd en kon best een opknapbeurt gebruiken. De keuken was heel basic (en de afwasmachine waste slecht af, grr). Wat ik toch wel miste was een gewone radio/CD speler, al was het maar om de favoriete CD’s van de kids te spelen (TV was er wel).
Het draadloze internet (waarvoor extra te betalen was) was ronduit slecht. Ik moest een geboortjekaartje maken voor een vriendin en wilde aan de mails met haar input raken. Ik waande me jaren terug toen we nog moesten surfen met een 56K modem. Alleen het typische gebiep ontbrak nog.
Het zwembad was basic (met een babybadje van 40 cm en een groot zwembad van 120 tot 135 cm) maar wel proper en in orde.
Grootste ergernis: De plaatselijke snackbar (in het park) pretendeerde tot 21u open te zijn. Toen we daar de laatste avond om 20:30u stonden met drie kids nadat we hen een ijsje beloofden was de boel gewoon dicht. En de dames die blijkbaar net afgesloten hadden, bleven halsstarrig neen knikken toen ik liet weten dat we enkel voor een paar cornetto’s kwamen. Leg dat maar eens uit aan je kinderen …
Omdat al die huisjes zo op elkaar lijken nemen we al een paar jaar een vlaggetjesslinger mee die we dan buiten aan het huisje ophangen. Blijkbaar heeft dat ding ook z’n nut want de allerlaatste dag zei Mats dat ik de vlaggetjes nog moest laten hangen tot net voor we vertrokken zodat hij eerst nog even kon fietsen.
En ondertussen zweven onze gedachten soms af naar volgend jaar. Arne en Mats dromen van een bezoekje aan Legoland maar dat steek ik liever in de kast tot Nand groot genoeg is. Misschien dat we een keertje naar Texel gaan, of naar dit?
