Eerst leren zwemmen en de rest komt later, was ons principe: Arne zwemt ondertussen al drie jaar en heeft de microbe te pakken. Hij volgt nog altijd zwemles, geen druk, niet prestatiegericht, gewoon veel oefenen en bijleren (hij kan ondertussen schoolslag, crawl en is begonnen met “reddend zwemmen”). Ondertussen is Mats ook met zwemlesjes begonnen. En ook al waren de eerste lesjes heel ‘statisch’ ondertussen doet Mats goed z’n best en oefent flink mee.
En dan is er de korfbal. Op zoek naar een sport voor Arne zijn we twee jaar geleden bij de korfbal aanbeland. Arne vond het wel leuk en maakte snel vriendjes. We merkten wel dat Arne problemen had met het combineren van twee taken bij wedstrijdjes (letten op de bal én de tegenspelers), maar spelen is belangrijker dan winnen en zolang Arne het leuk vind, dachten we dan. Dit jaar schoof Arne op van de miniemen naar de pupillen en zaterdag kreeg papa te horen van de trainster dat Arne niet goed genoeg is om mee te spelen met de wedstrijdjes. Hij mag nog wel komen trainen, maar wedstrijdjes, nee dus.
En als je zoiets hoort als mama, breekt je hart toch even. Arne is een beetje anders, de laatste weken is regelmatig het woord dyslexie gevallen en nu komt het erop neer om daarmee om te leren gaan. Dyslexie komt vaak niet alleen, dingen als aandachtproblemen en het niet kunnen combineren van taken, liggen altijd op de loer. Er zijn ergere dingen de wereld, zei zijn meester op 1 september. Maar als het over je eigen kind gaat denk je daar toch net iets anders over.
En dan de korfbal dus, Arne maakt er eigenlijk geen probleem van dat hij geen wedstrijdjes mag spelen, maar ik vraag me wel af of het op het eind nog leuk gaat zijn. De andere kindjes gaan zich ook afvragen waarom Arne nooit wedstrijden meespeelt.
Een andere sport? Ik heb de laatste dagen aan niks anders gedacht, maar bij elke sport die ik me kon bedenken komt wel altijd iets van “competitie” kijken. Ik kan Arne toch niet op dansles sturen ;-). Misschien tennisles? Maar dan zegt de logopediste dat het beter is voor Arne dat hij een groepssport blijft doen zodat hij leert samenwerken met anderen. Het lidgeld van de korfbal is al betaald, dus dit jaar ga ik toch nog proberen om het jaar rond te maken. En dan tegen volgend jaar op zoek naar een andere leuke sportclub waar “spelen echt belangrijker is dan winnen”.
In ieder geval is Arne duidelijk geen alleenstaand geval. Dit item in het VTM nieuws op zondagavond klonk ons ineens heel bekend in de oren.
!Een kleine update 17/9: Telefoon gehad van de trainster van van de miniemen met de vraag of hij zaterdag een wedstrijdje met hen wil komen spelen (het wil wel lukken dat het net samenvalt met de zwemles en dus voor deze keer afgehaakt. Maar blijkbaar denken ze erover om een tussenploegje te maken om de zwakkere pupillen toch nog wedstrijdjes te laten spelen. We zullen dus wel zien wat het wordt.)
