blog.vierenveertig.be

Van Vixi kreeg ik deze Happy 101 award en hierbij is die dus in ontvangst genomen.

Met positivisme het geluk tegemoet, hierbij 10 dingen die me gelukkig maken:

1. Arne, die me steeds weer weet te verbazen met z’n mateloze interesse in alles wat met techniek en wetenschappen te maken heeft.
2. Mats, die spontaan zelf verzonnen liedjes zingt en die ik voorlopig nog kan omkopen met knuffels allerhande (kriebelknuffels, eskimoknuffels, zoentjesknuffels …). Handig hoor, een laken helpen opplooien in ruil voor een kriebelknuffel.
3. Nand, onze kleine (bijzonder) eigenwijze deugniet, die vooral houdt van z’n duim, papa en buitenspelen en die sinds dit weekend heel duidelijk op z’n twedee broer kan roepen “MatSSS”.
4. Mijn ventje, die me door en door kent.
5. Mijn kindjes zien genieten, op vakantie, tijdens een wandeling, uitstapje of gewoon thuis.
6. De koolmeesjes in onze tuin die druk in de weer zijn hun hongerige kroost te voeden. Ik zie ze met plezier bezig.
7. De aanblik van onze tuin, die er op deze tijd van het jaar er op z’n best uitziet; een mooie boom, mooie dingen, mijn olifantje, smurfjes,  … maar ook gewoon iets mooi zien online, in een tijdschrift of in een winkel.
8. Mensen plezieren met eender wat, leuke dingetjes, een goed gesprek of een fijne verrassing; of op zondagmiddag mijn vader en nonkel van lekker eten voorzien.
9. Gewoon genieten van een leuk boekje of (interieur)tijdschrift, even weg van alle drukte.
10. Bloggen, blogs lezen, en alle reacties op mijn blogje …

Blijkbaar mag ik deze award ook doorgeven.

Bij deze geef ik de  “Happy 101 award” aan:

• Sunflower-Tricky: het toonbeeld van positivisme
• Oontje: deze dame startte pas twee maand geleden haar blogje. Ik ben fan van het eerste uur (een fan die blijkbaar veel te snel typt en daardoor letters vergeet, merkte ik juist).
• Zusjesenzo: lekkere recepten en on the fly vakantieverslagen.
• Hutsefluts: gewoon omdat ze me een beetje jaloers maakte met haar matroesjka’s.
• Lichtindeduisternis: ze slaagt erin haar anonimiteit wonderwel te bewaren.
• Ivandeboom: Ik kwam een paar weken geleden deze blog tegen en ik ben gewoon nieuwsgierig of een man (die naast alledaagse dingen onder andere ook blogt over kindjes en co) ook meedoet aan dat hele awards gedoe 😉 (anders moet zijn vrouw die maar als gastblogger in ontvangst nemen.)

Voila! Zij die zin hebben nemen de award in ontvangst, zoniet, no hard feelings ;-).

Eind januari kon manlief onze wasmachine nog reanimeren, vorige week was er geen reanimatie meer mogelijk (de motor had het nu begeven). De speurtocht naar een vervanger was begonnen. Testaankoop gelezen en eigenlijk al snel beslist dat we deze keer voor een Miele zouden gaan ook al zou dat misschien wat prijziger uitvallen.
Manlief naar de electrowinkel gestuurd en na telefonisch overleg is het een Miele EcoLine machine geworden, want ja, wij denken ook wel een beetje aan het milieu en aan onze portemonnee. Onze nieuwe wasmachine heeft namelijk twee wateraansluitingen, eentje voor warm water en eentje voor koud (regen-)water. Omdat wij onze woonst en water met warmtepompen verwarmen zal onze energierekening hopelijk nog wat dalen en nu Filip ook de moeite gaat doen om het regenwater aan te sluiten aan de machine, zullen we voor een groot deel ook minder leidingwater verbruiken.

Toen we 10 jaar geleden aan bouwen dachten, waren wij bijna een uitzondering toen we beslisten te verwarmen met warmtepompen. (Voor de leken, een warmtepomp kan je zien als een omgekeerde ijskast die de warmte uit de omgeving onttrekt om in huis terug af te geven.). Onze isolatie was dikker dan toen standaard, er werd een deftig ventilatiesysteem voorzien en we sloten onze toiletten aan op regenwater.

Ondertussen zijn we bijna 10 jaar later, nog steeds meer dan gelukkig dat we in het verleden voor warmtepompen kozen, maar soms vinden we het misschien ook een beetje jammer dat we indertijd niet nog meer gedaan hebben. Een passiefhuis was toen een uitzondering, als ik het nu allemaal zou overdoen zou ik toch wel overwegen om voor het passief concept of op z’n minst een lage energiewoning te gaan.

We hebben ook al eens her en der geïnformeerd naar zonnepanelen, maar de oriëntatie en afwijkende constructie van ons dak is verre van ideaal. Die plannen zijn voorlopig opgeborgen.
Als iemand meeleest met interesse voor zonnepanelen (en een beter dak dan het onze): hier kan je zonnepanelen winnen. Wie niet waagt, niet wint!

Jaarlijks komt hij langs – voorafgegaan door een brief met de vraag om de kinderen op z’n paasbest en met gekamde haren naar school te sturen. Hoe dat juridisch zit is me nog steeds een raadsel, want ik meen me te herinneren dat er een paar jaar geleden één of andere wet is gestemd rond die schoolfotograaf.

En elke keer weer zijn de resultaten ontgoochelend. Dit jaar slaagde hij erin Mats op een foto te krijgen waarbij het lijkt dat hij scheel kijkt. Gek eigenlijk, want ik heb Mats nog nooit scheel zien kijken (of het moest bij een gekke bekken gezicht zijn). De foto van Arne alleen kon er nog min of meer mee door, maar zoonlief kijkt heel bedeesd en de rand van z’n bril valt net niet voor z’n ogen.
En de foto van de twee zonen samen (want ah ja, broers/zussen mogen ook nog eens samen op de foto. kassa, kassa, …)? Een gemaakte lach, samengeperste lippen, een gezicht alsof er een dikke drol in hun broeken ligt ….

Neen, een goeie schoolfoto? Ik heb ze nog niet vaak gezien, in ieder geval toch niet van mijn zonen. Een mens vraagt zich soms af of de schoolfotograaf wel echt fotografie gestudeerd heeft, en of hij over de nodige vakkennis beschikt.

En de klasfoto’s? Veel gesloten ogen, vale kleuren, gepixeld van hier tot ginderachter (onze HP kleurenprinter doet zelfs beter). Waar zijn die ‘haarscherpe’ klasfoto’s van 25 jaar geleden gebleven?

De kaftjes met foto’s zijn ondertussen al return to sender gestuurd, de klasfoto’s zijn – hoe slecht de kwaliteit ook-  thuis gebleven, aan welgeteld 2,5 euro ‘s stuk ( de site van Extrafilm leert me dat daar een foto van hetzelfde formaat 0,18 euro kost, da’s een schoon pakske winst, me dunkt).

Neen, ik ben er niet wild van, van die schoolfotograaf. Ben ik de enige?