Jaarlijks komt hij langs – voorafgegaan door een brief met de vraag om de kinderen op z’n paasbest en met gekamde haren naar school te sturen. Hoe dat juridisch zit is me nog steeds een raadsel, want ik meen me te herinneren dat er een paar jaar geleden één of andere wet is gestemd rond die schoolfotograaf.
En elke keer weer zijn de resultaten ontgoochelend. Dit jaar slaagde hij erin Mats op een foto te krijgen waarbij het lijkt dat hij scheel kijkt. Gek eigenlijk, want ik heb Mats nog nooit scheel zien kijken (of het moest bij een gekke bekken gezicht zijn). De foto van Arne alleen kon er nog min of meer mee door, maar zoonlief kijkt heel bedeesd en de rand van z’n bril valt net niet voor z’n ogen.
En de foto van de twee zonen samen (want ah ja, broers/zussen mogen ook nog eens samen op de foto. kassa, kassa, …)? Een gemaakte lach, samengeperste lippen, een gezicht alsof er een dikke drol in hun broeken ligt ….
Neen, een goeie schoolfoto? Ik heb ze nog niet vaak gezien, in ieder geval toch niet van mijn zonen. Een mens vraagt zich soms af of de schoolfotograaf wel echt fotografie gestudeerd heeft, en of hij over de nodige vakkennis beschikt.
En de klasfoto’s? Veel gesloten ogen, vale kleuren, gepixeld van hier tot ginderachter (onze HP kleurenprinter doet zelfs beter). Waar zijn die ‘haarscherpe’ klasfoto’s van 25 jaar geleden gebleven?
De kaftjes met foto’s zijn ondertussen al return to sender gestuurd, de klasfoto’s zijn – hoe slecht de kwaliteit ook- thuis gebleven, aan welgeteld 2,5 euro ‘s stuk ( de site van Extrafilm leert me dat daar een foto van hetzelfde formaat 0,18 euro kost, da’s een schoon pakske winst, me dunkt).
Neen, ik ben er niet wild van, van die schoolfotograaf. Ben ik de enige?
8 zegjes gedaan op De schoolfotograaf