blog.vierenveertig.be

Dat vind ik nu zo fijn aan bloggen: dat ik anderen kan inspireren, kan plezieren, op ideetjes brengen of gewoon leuke tips geven.

En dan vergeet ik bijna alle nieuwe vriendschappen die via deze blog ontstonden. Ik kan ze niet allemaal bij naam noemen want ik heb schrik iemand te vergeten. Sommigen ken ik enkel en alleen door hun blog te volgen, sommigen zag ik ondertussen in levende lijve, anderen leerde ik beter kennen door mailtjes die af en toe heen en weer gaan, …

En eigenlijk vind ik jullie reacties op mijn blogposts ook gewoon leuk!

Waarom hou jij van bloggen?

De ene doet aan emo-eten, ik doe aan emo-shoppen. Zaterdag was kapdag, en dan zit je daar om 7:30u op een weekendmorgen geeuwend bij de kapper met een uitgroei die dringend weggewerkt moet worden. Voordeel van zo’n vroege kappersbeurt is dat je nog voor de openingsuren van de winkels terug buiten bent. Ik had een paar dingen in het achterhoofd … en kwam uiteindelijk met een stel bottines (eindelijk een paar dat me aanstond en goed paste, moeilijke voeten, weet je wel) en een geweldig groen King Louie rokje thuis (ter info, de foto op de site doet het rokje geen eer aan, gelukkig hangt dat bloemetje er slechts met een speldje aan).
Ook al had ik mijn eigen verjaardagsbonnen eigenlijk al opgebruikt aan schoolspullen voor de kinderen (foei, foei, foei) toch ging ik bij de kookwinkel langs. Emo-shopping heet dat dan, want ik was net daarvoor met een schone dikke diepe kras in mijn nieuwe auto langs de man van de expertise voor de verzekering geweest (gelukkig omnium maar de franchise, die moet ik natuurlijk zelf ophoesten).
Ik was al een poos dik jaloers op de appels van deze dames. Weet je wat ik deed? Ik kocht er twee voor mezelf, een grote en een kleintje. Lekker egoïstisch!

En die handtekening op de kast, die zullen we nu maar extra koesteren.

Ik las erover hier , hier en hier. Hoe je door al het moois op internet, soms vergeet de schoonheid in je eigen huis te zien. Dus zo af en toe, hier een paar foto’s van een paar mooie hoekjes of kantjes huize vierenveertig.

Had ik al gezegd dat Mats vorige dinsdag 7 werd?
Een verjaardag met een papa in Rimini en een mama die op tijd de trein moest halen. Gelukkig had mama maandagavond nog snel een mini-taartje gehaald, zodat hij op z’n minst al een kaarsje kon uitblazen op zijn verjaardag. Het echte feesten, dat is voor binnenkort.

Sorry voor de fotokwaliteit … een iphone foto bij kunstlicht (want we moesten er echt vroeg uit en we hadden echt niet veel tijd). En die rode wangen, dat was de voorbode van nog meer rode vlekjes.

Onze oudste zoon bouwde zo maar eventjes zelf een speaker in een botervlootje en een bewegende robot. De appel valt niet ver naast de boom, of hoe luidt dat spreekwoord.