De ene doet aan emo-eten, ik doe aan emo-shoppen. Zaterdag was kapdag, en dan zit je daar om 7:30u op een weekendmorgen geeuwend bij de kapper met een uitgroei die dringend weggewerkt moet worden. Voordeel van zo’n vroege kappersbeurt is dat je nog voor de openingsuren van de winkels terug buiten bent. Ik had een paar dingen in het achterhoofd … en kwam uiteindelijk met een stel bottines (eindelijk een paar dat me aanstond en goed paste, moeilijke voeten, weet je wel) en een geweldig groen King Louie rokje thuis (ter info, de foto op de site doet het rokje geen eer aan, gelukkig hangt dat bloemetje er slechts met een speldje aan).
Ook al had ik mijn eigen verjaardagsbonnen eigenlijk al opgebruikt aan schoolspullen voor de kinderen (foei, foei, foei) toch ging ik bij de kookwinkel langs. Emo-shopping heet dat dan, want ik was net daarvoor met een schone dikke diepe kras in mijn nieuwe auto langs de man van de expertise voor de verzekering geweest (gelukkig omnium maar de franchise, die moet ik natuurlijk zelf ophoesten).
Ik was al een poos dik jaloers op de appels van deze dames. Weet je wat ik deed? Ik kocht er twee voor mezelf, een grote en een kleintje. Lekker egoïstisch!
En die handtekening op de kast, die zullen we nu maar extra koesteren.
Ik las erover hier , hier en hier. Hoe je door al het moois op internet, soms vergeet de schoonheid in je eigen huis te zien. Dus zo af en toe, hier een paar foto’s van een paar mooie hoekjes of kantjes huize vierenveertig.
13 zegjes gedaan op Home sweet home