Het weekendje weg was al even geboekt en droog weer daar konden we alleen maar op hopen. We gingen naar Landal Vennebos, net boven de Belgische grens, met andere woorden: even nat als thuis. Veel droge momenten hebben we niet gehad, maar dat kon ons niet schelen (en een wandelingetje door de regen met laarsjes en een paraplu kan ook leuk zijn).
Lekker gezwommen in het subtropisch zwembad. Nand heeft z’n totale gebrek aan watervrees nog maar eens aan de dag gelegd, Mats heeft super geoefend om te zwemmen (volgens mij kan hij de volgende zwemlessenreeks echt wel naar het diepe) en Arne ontdekte de wildwaterbaan. Verder gingen we de eendjes voeren, stapten we door de regen, speelden we een spelletje of twee of drie, werkte Arne aan z’n Lego auto (gemaakt met de motor van z’n Lego trein), las mama in een boek of tijdschrift en zagen we de intrede van Sinterklaas op TV. En elk jaar opnieuw vraag ik me af hoeveel ouders ook ten volle genieten van de uitspraken van Professor Van den Uytleg. De ‘Steamboats’ vond ik er super uitzien. Top of the bill: de open haard die we ‘s avonds aanstaken. Zowel Arne en Mats zaten gefascineerd naar de vlammetjes te kijken (dat het kot wat stonk naar de rook, moesten we er maar bij nemen).
En onze mening over het bungalowpark zelf? Een goed subtropisch zwembad en een toffe binnenspeeltuin op een uurtje rijden van thuis. De huisjes waren basic maar wel in orde (als je niet te erg lette op de stofdraden aan het plafond ;-( ). Als je voor een beter huisje gaat dan zijn er andere opties (verder weg).
Grootste nadeel, als je buiten komt hoor je – als je er even op let – constant het monotone gezoem van de autosnelweg die zo goed als pal naast het park ligt. Toen we huiswaarts reden, hebben we er nog op gelet. Het zwembad lag misschien op nog geen 100 meter van de snelweg vandaan. Als je op weekend gaat, ga je toch ook voor de rust. We horen thuis tijdens de week al genoeg auto’s voorbij razen, dan heb ik daar tijdens een weekendje weg totaal geen behoefte aan. Als ik opnieuw moet kiezen, ga ik toch liever naar Landal Lommerbergen.
En thuiskomen in een afgesloten straat, met een zee in de achtertuin en nog veel meer water een straat verderop … ‘t is ook weer eens iets anders (en hopelijk zijn we er weer voor 12 jaar van af , in ’98 was het hier ook nogal nattekes).
