Over de huisjes van Kidsonroof had ik het eerder al, maar nu ontdekte ik ook de “Totem Tree” van Kidsonroof. Een boompje om zelf in elkaar te knutselen uit gerecycleerd karton en om nadien te koesteren. Ook genomineerd in de Green Top 100 van Time.com.
En om in Kerstsfeer te raken, er is ook een Totem X-mas Tree: hetzelfde principe in een kerstkleedje gestoken (en misschien een leuk alternatief voor de “traditionele” spar. Deze kerstboom verliest in ieder geval geen naalden.
Wie zijn jullie,bekende en onbekende lezers van mijn blogje? Mede-bloggers? Vrienden en kennissen uit “real life”? Toevalliger bezoekers? Maak jullie bekend als jullie durven, ik ben een beetje nieuwsgierig 😉
Ik zie hier en daar mijn blog ook opduiken in andermans blogroll. Mijn blogroll mag best nog wat aandikken, dus geef maar een seintje en ik zet jullie erbij.
Mijn dank is groot!
Hoe komt het dat ik -die gewoonlijk na twee seconden als een blok in slaap val- plots problemen heb met inslapen?
Dat alles in mijn hoofd blijft ronddwalen?
Dat ik zoek naar aanknopingspunten die ik meen gelezen te hebben?
Dat ik me dingen probeer te visualiseren op mijn netvlies, in gedachten zit te schikken en te herschikken?
Dat de stukjes van de puzzel stilaan in elkaar lijken te passen?
Dat ik to-do’s oplijst en en plannen smeed en hoop dat alles in goede aarde zal vallen?
Dat in gedachten 18 december gestaag dichterbij komt?
Zou Secret Santa daar iets voor iets tussen zitten?
oftewel de Playstation heeft zijn intrede gedaan in de Schriekstraat 44. Veel vroeger dan (door mezelf) gehoopt, maar ondertussen onoverkomelijk geworden.
Arne was jarig. Acht lentes, da’s toch al groot, niet? En Arne wilde liever centjes voor z’n verjaardag, dan kon hij zelf iets kiezen om te kopen. Toen hij eindelijk z’n kadobonnetjes geteld had (de centjes had ik al op z’n spaarboek gedopeneerd) kwam de aap uit de mouw:
“Mama, hoeveel kost een Nintendo DS? Kan ik dat betalen met mijn kadobonnetjes en centjes?”
Ik heb toen eerlijk geantwoord dat ik dat niet wist, maar dat ik samen met papa eens ging uitzoeken hoeveel dat allemaal kostte en eens bekijken wat voor spel-ding voor hem best was”.
Zo’n Nintento DS zag ik in gedachten na vijf keer spelen al kapot vallen of verloren raken. Veel te klein. Een Wii? Maar daar moet je vaak extra’s bij kopen voor bepaalde spelletjes. Een Playstation misschien? Maar welke dan, een 2 of een 3? De prijzen eens vergeleken en de keuze was snel gemaakt: een PS2. Daarbij zijn er al een paar nichtjes en neef met een PS2. Dus: mogelijkheid tot het uitlenen van spelletjes.
Het plan was dat Arne morgen met papa naar de speelgoedwinkel zou trekken, en dan met z’n bonnetjes een PS en één spelletje zou kopen (de rest zou worden bijgepast met z’n spaarcentjes). Gisteren had ik het er terloops over met een collega en die had thuis nog een PS2 en een paar spellen onder het stof liggen. Als ik wilde konden we die tegen een prijsje hebben.
En nu staat er sinds daarstraks (Arne en Mats zijn nog nooit zo snel in de auto geklommen om naar huis te gaan) een PS2 in de living. Morgen gaat Arne met papa nog een spelletje kiezen en wedden dat we vanaf zondag een avondklok moeten instellen zowel voor zoonlief als voor papa. Wordt meer dan waarschijnlijk vervolgd…
Een poosje geleden vroeg mijnjongens waar ik altijd die leuke en orginele dingen vond op het internet.
Wel eigenlijk vind ik net zoveel “leuke dingen” in real life als op ‘t web. Overal waar ik kom houd ik mij ogen wagewijd open. Zelfs het kleinste detail neem ik soms in mij op. Het gaat zelfs zover dat ik soms bewust op zoek ga naar een merknaam of label om dan achteraf online naar extra info te speuren. De bolderkar (die nog steeds bovenaan mijn verlanglijstje staat) is zo’n vondst.
Verder is er mijn tijdschriftenverslaving waar ik nog steeds niet volledig van afgekickt ben (Gaan winkelen bij de Colruyt en niet bij Delhaize met gigantisch tijdschriftenrek zou mijn redding kunnen zijn). Interieur tijdschriften à la VT Wonen en Feeling Wonen verslind ik van voor tot achter (en kan ze niet weggooien achteraf). Staat er ergens een URL vermeld bij een leuk ding, dan ga ik achteraf steevast even op ‘t internet kijken en vaak ontdek ik dan nog andere veel leukere dingen. Zit ik bij de dokter in de wachtzaal in een leuk tijdschrift te bladeren, dan nog pen ik interessante URL’s op een stukje papier dat ik in mijn handtas vind (misschien dat ik me ook eens zo’n hippe moleskine moet aanschaffen voor de kattenkrabbels). Komt er op de autoradio iets leuks ter sprake, dan nog probeer ik de naam of URL te onthouden (een geweldige geheugentrainer trouwens, www.wat-was-het-nu-weer.com).
En dan is er natuurlijk het world wide web waar de leuke dingen voor het rapen liggen op voorwaarde dat je ze weet te vinden. Ik heb het afgelopen jaar een paar leuke sites ontdekt en ik blijf er nog steeds ontdekken.En de leuke webshops schieten als paddenstoelen uit de grond.
En vandaar mijn volgende voornemen, een “Hebbeding van de week” rubriekje, zodat ik de mooie, aparte en leuke dingen (veelal kids of interieur gerelateerd) die ik tegenkom met jullie kan delen. Alles kopen laat mijn geldbeugel en mijn “minimalistisch” trekje niet toe, maar ze hier bundelen zorgt er wel voor dat ik mijn vondsten makkelijker terug vind (en niet moet zitten zoeken in een massa delicious links). Ik haal er dus ook wel een beetje mijn voordeel uit.
En om de spits af te bijten: wat vinden jullie van deze “Bookend Bunny” verkrijgbaar in verschillende kleurtjes. Leuk voor de kinderkamer of gewoon om wat orde te scheppen in een chaotische boekenkast. En misschien nog wel het leukst van al, nog een schappelijke prijs ook. Mooi hoeft niet altijd duur te zijn!
Met pretoogjes wordt er hier naar “Sinteressante dingen” op Canvas gekeken en zelfs mama geniet ervan. Een aanrader, en had ik het vorige jaar geweten dan had de Sint baby Nand z’n nachtelijk papje mogen geven (och, vergeten … toen dronk Nand nog borstenpap … ‘t zou dus toch niet gelukt zijn …).
En deze pagina leert me dat Sinteressante dingen al wel even bestaan (maar het is in ieder geval de eerste keer dat ik het zag).
Het duurt nog even eer het jaar weeral ten einde loopt, maar ik heb ondertussen toch al werk gemaakt van één van mijn goede voornemens voor het nieuwe jaar: “me-time”.
Al jaren ben ik geboeid door mooie letters. Nu, wegens mijn job, kom ik wel er wat vaker in aanraking met “mooie” lettertypes, hoewel er in de lettertjes voor het internet niet veel keuze is.
Van een vriendin kreeg ik bij m’n verjaardag een mooi “calligrafisch” kaartje en de droom om ooit eens een cursus calligrafie te volgen kwam weer bovendrijven.
Deze week heb ik er dus werk van gemaakt en ga ik een beginnerscurus volgen bij An Vanhentenrijk. Naar’t schijnt een grote madam in het wereldje. Er was net nog een plaatsje vrij … en nu heb ik dus een extra reden om uit te kijken naar het nieuwe jaar.
Een gedeukte tweedehands micro van papa’s werk voor 5 euro en wat muziek. Ambiance verzekerd, en ook Nand is er helemaal voor te vinden:
Nand danst en zingt from ilse on Vimeo.
Arne had vrijdagavond deze boeken van de meester mee naar huis gekregen. De boeken zijn niet meer verkrijgbaar, maar blijkbaar wel in herdruk, maar ik denk dat ik ze volgende week toch eens in de bib ga lenen. Bij elke tekening wordt stap voor stap uitgelegd hoe je moet werken, eerst de globale vormen, en daarna de afwerking. Ik heb me daarstraks samen met Arne toch al even geamuseerd ;-).
Voor de geïnteresseerden: Groot tekenboek voor beginners – Philippe Legendre
Ik ben was fan van Hema. Leuke dingen aan mooie prijsjes. Mooie pyjama’s, kousen en speelgoedjes. maar nu stellen ze me toch een beetje teleur …
Gisteren ‘t foldertje van Hema in de bus gehad en een mooie handige en compacte poppenkast gezien. Mats vraagt al lang naar een poppenkast. Oorspronkelijk ging Filip er eentje maken, maar wegens tijdsgebrek en een extra slaapplek en nog af te werken zolder werd dat altijd uitgesteld. Er was al wel een ontwerpje klaar maar ik zag toch wel wat op tegen de ruimte die zo’n vaste poppenkast zou innemen (en het aantal keren dat ik die poppenkast weer van hier naar daar ging kunnen sleuren.) De poppenkastdoek die je gewoon ergens kan aan omhooghangen kwam dus als geroepen. Ik had dinsdag in De Krokodil er ook al zo eentje gezien, maar die vond ik net te duur en minder mooi.
Vanavond dus direct na ‘t werk in alle haasten naar Hema om er voor sluitingstijd te raken. En wat blijkt als ik er eindelijk ben. “Uitverkocht! Ja de folder is van woensdag, en omdat het nu een speciale -15% korting is, zijn vanmorgen alle poppenkasten al de deur uit gegaan. Bijbestellen? Neen, dat is niet mogelijk. En checken of ze nog in een andere winkel in voorraad zijn? Och, neen, dat doen we niet. U vraagt de volgende keer bellen om iets te reserveren? Maar neen, dat doen we nooit voor promoties want dan blijft de helft liggen.” “En kan ik dan misschien online bestellen, misschien via Hema.nl”. “Ah, ja, misschien kan je dat proberen.”
Filip zit tot zondagmorgen op job in Nederland. Ik heb morgenvoormiddag al een begrafenis te doen en moet drie kids de deur uit krijgen (waarvan er nog twee zwemles hebben). Neen, ik heb geen tijd of zin om morgen het land rond te bollen voor een reeks Hema’s en hoogst waarschijnlijk hetzelfde resultaat.
En online bestellen? Juist Hema.nl bekeken. Poppenkast gevonden (zelfs nog 12 stuks in voorraad, yes), maar – en hier komt het – ze leveren alleen binnen Nederland.
Laatste optie is alsnog online bestellen, en laten leveren bij het Nederlands filiaal van Filip z’n werk (er rijden per week wel genoeg vrachtwagens op en neer), maar daarvoor moet ik eerst Filip en z’n visakaart of nummer vastkrijgen. En die zit in Rotterdam waarschijnlijk achter de mengtafel bij één of ander benefiet gala.
Als er morgen toch nog iemand bij een Hema passeert met een poppenkast in voorrand. Laat het me asap weten!
Ik heb daarstraks na lang gezoek het klachtenformulier gevonden op de Belgische site. Het is weer het toppunt van gebruiksvriendelijkheid (en dat is mijn dada). In Firefox wil dat ding niet werken en in Internet Explorer krijg je geen eens een bevestiging. Ondertussen heb ik hier m’n gal gespuwd en hopelijk vind ik alsnog een leuke poppenkost tegen de komst van het goedheilig man. Nog iemand tips?
update: Dank wel je medeblogsters voor de spontaan aangeboden hulp en Rozebril: een hele dikke merci! De Sint kan op z’n twee oren slapen!
