blog.vierenveertig.be

Een weekje Veluwe (opnieuw Nederland) en deze keer met een extra gast. Mijn schoonmoeder ging ook mee. Ze moet nogal vaak kindjes ophalen na school en daarom vonden we het gepast haar een keertje mee te vragen. Ik kan het iedereen alleen maar aanraden (het hangt misschien wel allemaal van de aard van de schoonmoeder af), ‘s morgens was er al vers brood nog voor we allemaal uit bed waren, we konden met de oudsten gaan bowlen terwijl moeke bij de jongste bleef, moeke kan ook koken én twee extra ogen zijn soms ook handig.

Het weer zat mee, een hele week – op zondag na- een mooi lenteweertje (maar wel koud om te fietsen – reminder voor mezelf: volgende keer warme fleecejes voorzien voor de Arne en Mats en voor Nand beenverwarmers en wantjes meepakken.)

Ons verblijf, wederom een vakantiepark. Landal Coldenhove deze keer, aan de rand van Nationaal Park de Veluwezoom.
Een luxe bungalow met DVD, bergplaats voor de fietsen, gratis internet, sauna, brubbelbad en een zonnebank die wreed in de weg stond (zou iemand op vakantie onder een zonnebank durven waar niks geweten is over de kwaliteit van de lampen ed?). Ik durf zelfs zeggen de chiqueste bungalow waar wij ooit verbleven.
Nadelen: veel te weinig kastruimte (dus onze kleren zijn de hele week in de curverbakken blijven staan), een overbodige zonnebank en auto’s die bij de bungalows mogen parkeren (waardoor het park dus niet 100% autovrij is – en mama wat minder gerust als de kindjes een toertje gaan fietsen. Mats zei ergens halverwege de week al: “Mama hier wil ik nog naartoe komen”, en dat zegt genoeg. Mats is nogal honkvast en zei in het verleden al wel eens op dag 2 dat hij naar huis wilde om in zijn eigen bed te slapen.

Wat hebben we zoal gedaan op het park: leuk bezoek gehad, gezwommen in het basic maar in orde zwembad, gespeeld in de reusachtige binnenspeeltuin, gespeeld in de speeltuin, gefietst (Mats heeft het te pakken en is niet meer weg te slaan van de nieuwe fiets die we kochten van de centjes die hij vroeg als verjaardagskado in september), gebowld, minigolf, gezelschapsspelletjes gespeeld, … Eigenlijk hadden we (bijna) niet de tijd om gewoon even rustig te zitten met een boekje. Zelfs Nand stond ‘s morgens nog in pyjama met z’n schoentjes in de handen aan de deur klaar om buiten te kunnen.

En verder (buiten het park):

• het hoogste punt van de Veluwe bezocht op de Veluwezoom en genoten van een lekkere smoothie bij de Posbank,
• een bezoekje aan het enige in Nederland overgebleven papierfabriekje “De Middelste Molen” aangedreven door een waterrad. Een echte aanrader voor ouders en kinderen die geïnteresseerd zijn in techniek. Op het eerste zicht vond ik het maar een vreemde plek, de ontvangstruimte zag er nogal afgeleefd uit; maar voor een luttele 5 euro per volwassene kregen we een bijna persoonlijke rondleiding; zagen we hoe er op ambachtelijke manier papier gemaakt wordt (jawel, ze maken daar ook papier van jeans en olifantenstront 😉 ); mochten Arne en Mats zelf hun papier scheppen met een watermerk van vader Pluis (de papa van Nijntje).  Ik denk dat er hier thuis nog veel over het papierfabriek gepraat zal worden. Trouwens het fabriekje draait volledig op vrijwilligerswerk, een pluim voor die mannen op leeftijd die zich bijna dagelijks inzetten voor het fabriekje.
  En als kers op de taart kregen we in het vakantiepark een fles wijn (spijtig dat we dat niet drinken) omdat we zo vriendelijk waren om extra foldertjes mee te pakken naar het park.
• en natuurlijk niet te vergeten: Nationaal Park de Hoge Veluwe. Omdat het aan de frisse kant was, deden we niet de moeite om de fietsen van en uit de auto’s te halen, maar bezochten we wel het Museonder (museum onder de grond), deden we de korte Suske en Wiske wandelspeurtocht (voor de 14 km lange fietstocht zullen we moeten terugkomen), deden we een klein testritje op de witte fietsen. Als souvenir kreeg Arne de strip Verraad op de Hoge Veluwe van Suske en Wiske. En zowel Arne en Mats zijn nu in de ban van die strip. Arne wil zelfs terug om het jachthuis Sint Hubertus te bezoeken.

En wat hebben we bijgeleerd?

• dat ze in Nederland ook op de vluchtstrook mogen rijden
• dat het er vol ligt met wildroosters
• dat ze in Nederland duidelijk geen groene strooncerificaten hebben, we zagen slecht één huis met zonnepanelen
• en dat de gemiddelde scholier fietstassen heeft of een echte bagagedrager voor het stuur (zoals je bij ons alleen maar bij de postbode ziet).

Jawel, we hebben er weer van genoten!

Eén dezer – na de bergen was en strijk-  een uitgebreider verslagje alhier!