We hebben een kleine 400 kilometer te doen, maar eerst stoppen we bij het Spielzeugmuseum van Nürenberg. We kunnen kunnen maar niet genoeg krijgen van Playmobil.
Ons ritje naar Oostenrijk verloopt vlotjes, op een paar kleine files na. We kopen een Autobahnvignette bij de grens (gelukkig geen wachttijden) en zien de bergen rondom ons verschijnen.
Als we ons doel bereiken in het Brandnertal is elk van ons onder de indruk van ons ‘Casalpin’ vakantiehuisje. Als de zonen zeggen dat het echt een super vakantiehuisje is, dan wil dat zeggen dat mama goed gekozen heeft (of dat de zonen ook een dosis goede smaak aan het kweken zijn). Ons huisje is één van twaalf min of meer identieke houten (zowel binnen als buiten) huisjes en is gewoon mooi omwille van zijn soberheid. Geen living, maar een kleine TV kamertje (die meteen wordt opgeëist door de zonen). Een gezellig terras en een aangename keuken. Aan de muren hangen geweien en het rood met wit geblokte bedlinnen en gordijnen maken alles af. De Fatboy zitzakken bezorgen de zonen nog wat extra hang-plek. Zeep en handdoeken zijn voorhanden en dat zijn we niet gewend. Het enige gemis voorlopig is een wasmachine en -droger, misschien moet ik toch op zoek naar een wasserette want de stapel vuile kleren groeit gestaag. Zoiets moois op foto vastleggen is heel erg moeilijk (hier is het veel beter), maar ik deed toch een poging:
Weetje: ook al vertelden verschillende vrienden me om op zaterdag brood in te slaan voor zondag, hier is op zondagvoormiddag de Spar open.
