Soms ben ik blij als een blogger foto’s toont van een hemdje dat maanden onafgewerkt in de kast lag, maar uiteindelijk na lang wachten toch als ‘klaar’ mag worden gezien.
Zelf heb hier een lange lijst met loose ends, het ene eindje nog losser en langer dan het andere. Dingen waar ik ooit aan startte of zelfs gewoon niet begon (maar waar ik wel het al materiaal voor in huis haalde): kussenovertrekken die een extra lintje nodig leken, een kast die al weken smeekt om uitgeruimd te worden, een reeks fotoboekjes die ik zelf wil maken (de foto’s zijn afgewerkt, daar is het dan bij gebleven), …
Er liggen zelfs nog ergens een paar rollen behang die ik jaren later zelfs niet meer omhoog wil wegens een ander gedacht.
Het blijft knagen en rondjes lopen in mijn hoofd. Ik beloofde nog iemand een fushia smile, de schoolwebsite heeft nog een paar foto’s nodig, … Neen, ik ben het echt nog niet vergeten.
Voor mijn gemoedsrust zou het veel beter zijn als ik één voor één komaf maak met die loose ends en dus probeer ik lijstjes te maken en ben ik blij als ik nog eens iets kan schrappen. Vorig weekend maakte ik menu’s voor het verjaardagsfeest van mijn schoonmoeder en keek ik al eens even naar de foto’s voor de schoolsite (maar de foto’s staat er nog altijd niet op). Ondertussen zijn er weer een paar nieuwe dingen toegevoegd aan het lijstje. Dweilen met de kraan open … I know.
Ben ik de enige die zo gekweld wordt door die losse eindjes?
6 zegjes gedaan op Losse eindjes …