Wijvenweek dag 5: Een beetje censuur

Waarover ik blog? De kinderen, hebbedingen en alledaagse dingen. Soms fijne dingen soms minder fijne dingen, de dingen des levens.

Er is weinig waarover ik niet blog en toch kan ik er hier een paar oplijsten:

Ik houd bewust werk en privé gescheiden (al lukt dat niet altijd even makkelijk met Twitter waar de twee elkaar soms doorkruisen). Als je iets wil weten over mijn werk dan zullen jullie me persoonlijk moeten spreken. Ik vermoed dat ik hier al wel ergens verteld heb over wat ik doe en dat ik elke dag zicht heb op het Antwerpse Astridplein, dat wil ik ook wel kwijt. Voor de rest houd ik het kort. En neen, ook vandaag ga ik hier niet meer vertellen. Op twitter lees ik soms tweets waar ‘de collega’ door de mangel gehaald wordt. Voor sommigen misschien de ideale uitlaatklep, maar in mijn ogen ‘not done’. En daarbij, veel van mijn collega’s zitten op twitter. Extremely bad idea, dus.

Ik zal me hier ook niet snel uitlaten over anderen. Mensen waar ik me aan erger, je zal het hier niet lezen. Woorden kunnen scherp zijn, soms onbewust vlijmscherp.
Bij foto’s probeer ik er op te letten dat ik geen mensen ongewild hier laat verschijnen. Familie wordt ongemoeid gelaten. De kinderen durven hier wel op te duiken, al denk ik daar ook twee keer na welke foto’s ik wel of niet toon van hen. En ja, ik blog soms over hun kleine of grote probleempjes (omdat ze op dat moment ook mijn probleem geworden zijn), vooral omdat ik merk dat anderen soms met dezelfde dingen kampen en af en toe goeie tips in pacht hebben.

Pikante details zal je hier niet vinden. Een collega vertelde me een paar weken geleden over een blog die hij ergens was tegengekomen. Een single vrouw die blogt over de one-night stands en haar minnaars zelfs scores geeft. Voor wie wil, ik kan altijd nog eens vragen naar de URL.