Italië werd wijselijk een jaartje in de kast geschoven en gelukkig was dat voor de verhuurders geen enkel probleem. Ik ging ijverig op zoek naar een alternatief in eigen land. Het was even zoeken, maar toen ik ergens in april Kompas Gîtes passeerde op het internet was het liefde op het eerste gezicht. Het wilde lukken dat ze nog beschikbaarheid hadden wanneer het ons uitkwam (en de eigenaars wilden kosteloos annuleren mocht Corona roet in het eten strooien).
En dus vertrokken we 11 juli richting Ellezelles in Pays des Collines, net ten zuiden van de Vlaamse Ardennen. Een huisje dat helemaal alleen op z’n berg lijkt te staan, te midden van een graanveld. De eigenaars die het huisje helemaal zelf renoveerden, wonen aan de overkant van de straat. Hun schattige hond kwam regelmatig langs om goedendag te zeggen. De hottub in de tuin was een leuke extra (al vind ik een jacuzzi net iets makkelijker).
Omdat Nand nog maar pas uit het gips is na een een driedubbele beenbreuk, hebben we er een rustige vakantie van gemaakt. Voor de uitstapjes hadden we de rolstoel nog mee als aanvulling op de krukken.
Wat hebben we gedaan?
- Het huisje ligt aan knooppunt 46 van het wandelnetwerk van Pays des Collines. We zijn dus een paar keer gaan wandelen, wel zonder Nand. De paadjes waren echt niet voorzien op een rolstoel.
- We reden tot in Péruwelz voor l’Escale forestière. We hadden er wel meer van verwacht, maar de rolstoelvriendelijke wandelpaden maakten veel goed.
- Dagje Pairi Daiza met rolstoel en krukken. Plezant om eens te doen, maar ik vroeg me wel al wat daar een dag zou zijn zonder beperkte capaciteit. Zelfs aan 30% vond ik dat er veel volk rondliep. En Nand, die stootte zijn grote teen, net in die paar meter dat hij toch nog even op krukken liep.
- Een bezoekje aan Musée de l’auto Mahymobiles: mooie collectie maar heel beperkt, al denken we dat er een paar zaken gesloten waren.
Kortom: een rustig en aangenaam weekje in eigen land.
