Zweden stond al lang in onze top 3 van landen die we ooit nog wilden aandoen. Alleen het perfecte plekje leek maar niet gevonden te willen worden. Gelukkig kwam daar vorig jaar verandering in en dus stond voor zomer 2017 in het groot en breed “Zweden” op onze kalender. Een week, dat was veel te kort voor zo’n lange trip. We planden er nog een extra week Denemarken bij.
Vrijdagavond kon onze vakantie echt beginnen. Na een dagje autorijden kwamen we aan in Heiligenhafen, Noord-Duitsland. In dit stadje logeerden we 4 jaar geleden ook al onderweg naar Denemarken. Alleen vond ik deze keer een ander bed voor de nacht. Bretterbude, is een hip en trendy hotel helemaal in skate-thema dat ergens vorige jaar de deuren opende. Daar moesten we ook naartoe. Een 5 persoonskamer (lees, met slaapsofa voor 3) met terras en uitzicht op zee. Je zou hier gewoon een week op vakantie kunnen komen, alleen naar mijn normen: veel te druk.
Het slapen ging minder vlot. De kroost had van de voorbije dag gebruik gemaakt om te pas en te onpas bij te slapen in de auto. Begrijp je het plaatje? Alleen moeder deed gezellig mee in het ‘team no-sleep’ avontuur. Niet omdat ze niet moe was. Gewoon omdat moeder niet zo’n vaste slaper is. Voeg daar nog 3 wroetende kinderen aan toe, een ronkende echtgenoot en een middernachts-run die vooraan het terras passeerde. Ik heb al beter geslapen.
De overzet ging vlot en eens op Deense bodem (ter info: we moesten onze identiteitskaarten en kids-IDs bovenhalen, wees gewaarschuwd) zetten we koers richting Mons Klint op het eiland Mon. Deze krijtrotsen zijn duidelijk een toeristische trekpleister. Mooi, maar druk.
Stevns Klint kon me de vorige keer meer bekoren. En regen met bakken uit de lucht… ook dat nog.
In de rand rond Kopenhagen gingen we op zoek naar de zes vergeten reuzen van Thomas Dambo. Stuk voor stuk houten kunstwerken gemaakt van afvalhout. Een soort van schattentocht die kunst uit het museum moet halen. We vonden drie van de zes reuzen. De klok speelde niet in ons voordeel en we moesten nog een heel eind verder richting Zweden. Weer een reden om ooit nog eens dezelfde richting uit te gaan. Annelies, die met haar gezin al een gans jaar Europa op fiets doorkruist (respect!) ging een paar dagen later ook op zoek en kreeg ze alle 6 te zien.
Omwille van onze geweldige timing sloten we de avond af in ons huisje-voor-een-week-in-Zweden met pannenkoeken, zowat het enige waar we alle ingrediënten van mee hadden.
