Een gedicht uit 1998

Vorige week moest ik tijdens de les Woord een gedicht kiezen uit een boek. Ik vond een gedicht geschreven door Sjoerd Kuyper, 18 jaar oud maar actueler dan ooit:

Mensen met koffers gaan over de wereld,
van oorlog naar vrede, van honger naar brood.
vaak zijn ze niet welkom, dan moeten ze terug;
van voedsel naar honger, van leven naar dood.

Mensen met koffers, ze reizen per vliegtuig,
ze reizen per ezel, per trein of per vlot.
Ze vluchten voor machthebbers en hun soldaten,
voor beul of tiran, of een andere God.

De geur van het gras
dat je grootvader maaide,het wuivende graan
dat je vader eens zaaide.

Het kleine verdriet
dat je moeder steeds suste,
heur haar dat zo kriebelde
als ze je kuste.

Dat alles was thuis,
dat alles en meer.
Dat alles, dat alles,
dat alles nooit weer.

Mensen met koffers gaan over de wereld.
Altijd op de vlucht naar de volgende grens.
Ze vluchten voor tovenaars, reuzen en heksen,
voor duivel en draak – die vermomd gaan als mens.

Sjoerd Kuyper
Alleen mijn verhalen nam ik mee, 1998

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Geplaatst in Alledaags en getagd als . Bookmark de permalink.

Een zegje gedaan op Een gedicht uit 1998

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *