Huize vierenveertig stond de voorbije anderhalve week onder hoogspanning. De combinatie zoon 1 met examens, zoon 2 met toetsen en manlief amper thuis, was geen lachtertje.
Vorige week werd Geert Verdickt, zanger van Buurman geïnterviewd bij Café Corsari. Het gaf me weinig hoop voor de toekomst. De man heeft namelijk ook dyslexie. Het heeft lang geduurd eer hij wist dat hij dyslexie had, maar dat zijn vader tijdens zijn studieloopbaan alles van hem nakeek en verbeterde dat was een constante. Zelfs nu nog leest zijn vader alle correspondentie van hem na. Kortom, ik hang voor de rest van mijn leven (maal twee).
Ik weet ondertussen dat labeltjes komen met nevenverschijnselen. Mag ik er een paar opsommen waar het de oudste zoon betreft? Concentratieproblemen, gebrek aan structuur en vooral een totale onwetendheid als het op studeren aankomt (Tips meer dan welkom!). In het kort: als zoonlief een goed rapport heeft zal hij dat voor een deel ook te danken hebben aan zijn moeder, die deze twee weken amper van zijn zijde week. Jawel, moeder nam vakantie en schoof hier en daar, zodat ze de meeste namiddagen naast Arne kon zitten (en dat naast elkaar zitten kan je heel letterlijk nemen). Samen studeren (want hij weet begot niet hoe hij dat alleen moet doen), samen pauzeren, samen warme chocomelk drinken.
Stressen was er alleen bij voor moederlief, dat lijkt de zoon niet te kennen.
En de stress (en boosheid) die was er meer dan genoeg. De afgelopen 3 4 weekends heeft moederlief weinig meer gedaan dan helpen bij Franse oefeningen en het herhalen van leerstof van de probleemvakken (waaronder opnieuw Frans). Alles voor je kinders, zekers? Een vermoeiende marathonvergader-dag op het werk? Dan komen we daarna om 18:30u thuis met twee broers; zegt zoonlief dat hij Aardrijkskunde al een paar keer ‘overzien’ heeft, maar het blijft moeilijk; constateert moeder dat we best gewoon van nul beginnen; moet ze ondertussen ook nog 2 broers in bed krijgen en is ze daarna nog bezig tot 22:30u om zoonlief de basics van de Engelse taal bij te brengen. De andere dagen, min of meer van ‘t zelfde, met gelukkig een beetje meer adempauze wegens moeder vanaf iets na de middag beschikbaar (maar wel zo goed als alleen in de zorg voor 3 zonen). Je zou voor minder …
beeldmateriaal: We have Aars
Morgenvroeg legt de zoon zijn laatste examen af. Moge de rust terugkeren en voor ont-spanning zorgen. En dat die paasexamens nog maar ver uit onze buurt blijven.
Enig voordeel? Mijn algemene kennis is er weeral op vooruit gegaan.
De winnaar van het ‘Hoe tem je een draak’ pakket wordt morgen door een onschuldige hand getrokken, ik moet nog even bekomen.
Pingback: Reactie | Licht in de duisternis