De beslissing kwam als een donderslag bij heldere hemel: alle uitleenposten van onze bibliotheek moeten binnen een paar maanden dicht, gewoon gedaan, boeken toe. Alle lezers van de 6 uitleenposten worden zonder pardon verwezen naar de hoofdbibliotheek, voor ons een dikke zes kilometer van huis. Als het over boeken gaat, dan ligt dat gevoelig bij mij.
De onheilsmail en het antwoord op een reactie van mij even later brachten een dubbele boodschap: eerst sluiten we de boel omdat er geen centen zijn (mail 1), maar – niet getreurd en nog geen mail later – wordt er al gesproken over “de toenemende noden van haar publiek, denk maar aan het installeren van wifi en e-boeken in de nabije toekomst” (mail 2 in reactie op mijn bekommernissen).
Mijn mond hing open van verbazing en een wrang gevoel nestelde zich in mijn lijf. Ben ik de enige die niet snapt dat ze zomaar zonder boe of ba de lezers van 6 deelgemeentes in de kou kunnen zetten? Ben ik de enige zich afvraagt wat er gaat gebeuren met die lagere schoolkinderen die zowel met de klas als soms alleen met de fiets naar de bib gaan? En wat met al die bejaarden en minder mobielen, die wel nog te voet of met de fiets tot in de uitleenpost raken; mensen die na een ganse dag alleen, blij zijn met dat beetje menselijk contact met de bibliothecaris, die even hun verhaal kwijt kunnen en ondertussen weer leesvoer voor een paar dagen kunnen meepakken (want ja, als je op pensioen gaat of alleen valt, heb je soms wel ineens heel veel vrije tijd).
Ik keek de kat uit de boom, maar het leek dat er amper iemand wakker lag van deze sluiting (‘Leek’ zeg ik wel duidelijk, want ondertussen is het tegendeel bewezen.): Amper reacties op het Facebook bericht van de bib dat deze sluiting aankondigde. Ook de reacties op online publicaties van artikels, bleven beperkt.
Tijdens een les EHBO leerde ik dat je bij een ongeval een omstaander rechtstreeks moet aanspreken: “Meneer, kan jij even de ziekenwagen bellen”, anders reageert niemand. Ik voelde me één van die toeschouwers, ze stonden erbij en keken ernaar. Hoe jammer ook. Het was tijd voor actie.
Het begon met een mailtje aan de verenigingen die onze actieve deelgemeente rijk is. Of ze het zagen zitten om één of andere actie te steunen? Ik kreeg zo goed als alleen maar positieve reacties. En net toen de plannen in mijn hoofd begonnen te ontvouwen kreeg ik op een dag tijd nog een paar telefoontjes. Van andere mensen, uit andere deelgemeentes die op eigen initiatief ook al gestart waren met actie. Samen staan we sterker! En toen ging het snel: ik startte met het maken van een Facebookpagina, werkte aan een petitieformulier en zocht de contacten van een journalist. Nog geen 5 minuten na het versturen van mijn mail, kreeg ik telefoon. Of we even konden afspreken voor een kleine gesprek.
En zo dus knutselde ik nog snel verder aan de Facebookpagina, lanceerde ze in allerijl en ronselde 25 “vind-ik-leuks” zodat ik de pagina aan een deftige en communiceerbare URL kon linken.
Het gesprek kwam er, het krantenartikel met foto ook, de petitie-formulieren werden rondgedragen, de handtekeningen (en “vind-ik-leuk”s) worden – as we speak – gezet. Ondertussen is er ook de vriendschap met de andere actievoerders. Een gezamenlijk doel, dat schept een band!
Op een paar dagen tijd ben ik ook veel wijzer geworden. Hoorde ik heel veel verontwaardigde mensen en zelfs hier en daar een goede suggestie: waarom bijvoorbeeld die uitleenposten ook niet gebruiken om mensen die steun krijgen van het OCMW te ontvangen zodat ze niet telkens – soms zonder auto, busvervoer, ..- naar het kantoor in the city moeten? Wat met de sociale woonwijken die in verschillende deelgemeentes worden gebouwd, moeten ze getto’s worden, afgesloten van alles wat de gemeente aanbiedt? En wat met de laagdrempeligheid van de dienstverlening in onze grote gemeente? Wat is het effect van lectuur op het bejaarde brein, vertraagt dat misschien ook de aftakeling?
En hoe zwaar weegt het menselijke aspect van een uitleenpost door?
Wil je een steentje bijdragen? Jouw “vind-ik-leuk” op onze Facebookpagina kan misschien het verschil maken. Op dit moment zijn onze uitleenposten aan de beurt, morgen misschien de jouwe. Alvast bedankt!
Zo kunnen we het natuurlijk ook doen:
Book Burning Party – Troy Library from Leo Burnett Detroit on Vimeo.
2 zegjes gedaan op Op de barricaden voor onze uitleenposten