Denemarken: dag 12 – Een rondje Ringkøbing Fjord

Eigenlijk wilden we een ritje gaan railbiken, maar omdat er nog maar één fietsje beschikbaar is, gooien we last-minute onze plannen om. We doen een rondje Ringkøbing Fjord, picknicken in weer een mooi stukje natuur en belanden uiteindelijk in WOW-park. In en rond een oude boerderij is een speel- en klimdomein gecreëerd.

In de oude koeienstal is het onthaal. Het toilet heeft zelfs een apart kinderdeurtje. Buiten is het spelen geblazen en als je echt moe bent kan je in één van de vele hangmatten of boven een vuurtje je eigen vlees garen.

Via netten kan je van boomhut naar boomhut, je kan via buizen naar ondergrondse grotjes, voetballen boven de grond met een reuzebal, …  Tof!

Zelfs ik speelde even voor Jane:

Ons avondje rust viel in het water toen Nand net na het eten tegen de hoek van de tafel sloeg. Een gapend, bloedend gat net boven zijn wenkbrauw. Geen dokters met avonddienst en ook geen dokters van wacht, hoorden we aan de telefoon. We mochten direct naar het ziekenhuis in Esjberg zo’n 45 minuten autorijden van bij ons vandaag. Arne en Mats bleven in het huisje achter, samen met mijn telefoon. Waarschijnlijk wel de juiste beslissing, maar echt gerust was ik er toch niet in. Soit, om 21 uur zaten we bij de spoedgevallen en we waren niet alleen. Pas om kwart na twaalf werd Nand, die ondertussen al in slaap gevallen was in de wachtzaal, geholpen. Twee draadjes en dat zonder extra verdoving (alleen een verdovend zalfje bij de intake). Nand heeft serieus geweend en moeder moest er even bij gaan zitten.

Gelukkig hadden we in tussentijd Arne en Mats nog een paar keer gebeld om te zeggen dat het laat ging worden en dat ze best al gingen slapen. Geen idee of we er goed aan deden ze alleen achter te laten, thuis zijn ze nog nooit ‘s avonds alleen thuis gebleven. Maar ze hebben dat goed gedaan en op geen enkel moment schrik gehad. Oef!

Volgend jaar checken we eerst de aanwezigheid van dokters en ziekenhuizen eer we iets boeken, ik vrees dat er een trend gezet is (11 jaar geleden in de Ardèche zaten we twee keer op spoed).

Observaties van de dag:

• Gesproken Deens, daar versta je dus echt niks van (en we hebben er in de wachtzaal wel wat gehoord). Geschreven Deens … daar herken je hier en daar wel eens een woordje, maar daar blijft het bij.
• Om 1 uur ‘s avonds op weg? Slechts één tegenligger tegengekomen op die hele afstand.
• Wegen zijn echt pikkedonker. Geen straatverlichting, wel reflectors aan de kant van de weg.