Een kast per dag!

“Eén kast per dag”, het projectje dat ik ergens begin november startte, loopt nog altijd. Ondertussen zijn living en eetkamer gepasseerd en nadert de keuken een ‘uitgekuiste’ status. Ik vergoot vandaag zelfs bloed voor het goede doel. Jawel, ook ijskasten kunnen scherpe randjes hebben.
De kasten die ik liefst blindelings opende (alleen jammer dat dat niet zo lukte, alle rommel zou er in één keer uitvallen) heb ik het eerst aangepakt. Waar een stel transparante Ikea dozen niet goed voor zijn. Ik heb nog nooit zo’n opgeruimde kasten gezien. Ik zou zelfs een voor- en na kunnen tonen, mocht ik niet zo beschaamd zijn over de ‘voor’ die ik al veel te lang probeerde te negeren. Een ware doorn in het oog.

Maar vooral, het voelt goed te merken dat zelfs de saaiste en langst vooruitgeschoven klusjes uiteindelijk toch gedaan geraken. ‘Eén kast per dag” valt dan ook met een dikke korrel zout te nemen. Eén kast, dat is soms ook gewoon een lade of een legplak. En een dag … die kan soms ook wel erg rekbaar zijn, zo zelfs tot een paar dagen (want wie heeft er nog het fut om na een lange werkdag een kast leeg te laden).

Het geluk project, dat boek van Gretchen Rubin zindert duidelijk nog ergens in mijn achterhoofd.  Volgens mij startte zij haar “geluksjaar” met rommel en vervelende klusjes aanpakken. De schrijfster in kwestie heeft pas een nieuw boek ‘Happier at home’ uitgebracht. Misschien moet ik de (digitaal) versie aanschaffen en lezen.

Ook de jongste zoon is gelukkig. Zijn kamer kreeg een nieuwe lik verf en wacht alleen nog op een paar finishing touches.