Ik ging nog eens solden doen. Niks speciaals nodig, maar gewoon eens kijken wat er nog te kopen viel aan -50% en eens rondneuzen tussen nieuwe collecties. We hebben dit jaar een communicant in huis, maw. dan mag er wel eens wat in het nieuw gestoken worden.
De soldekes vielen goed mee, een aantal basic t-shirts met lange mouwen, een broek en een rokje voor geen geld (soit, toch maar de helft van het geld dat ze er een maand geleden voor vroegen.)
Who’s that Girl is een kledingmerk in volle opmars. Vorig jaar nog kleedden zij één van de actrices van Dubbelleven en even later leek het of iedereen gehuld was in Who’s that Girl kleren. Ik ook, al zijn de stuks in mijn kast niet meteen als Who’s that Girl te bestempelen. Want effectief, iemand gehuld in Who’s that Girl, die kan je er al van ver uithalen. Vorige week al viel mijn oog op een mooi kleedje van Who’s that Girl in een communieboekje. Ik vond het wel mooi, een leuk stofke en modelletje. Vorige zaterdag herkende ik het meteen in klerenwinkel nr 1. Ik pakte het vast draaide het eens rond en dacht, misschien toch binnenkort eens komen passen (mei duurt nog wel even …). En toen kwam ik even later in winkel nummer 2 datzelfde kleedje tegen en dacht ik: “Als ik hier dat kleedje al twee keer tegenkom op nog geen 500 meter van elkaar (én zag in een reclamefolder), hoe groot is dan de kans dat je bij het aanbreken van de lente iedereen in dat kleedje ziet rondlopen.” Groot, was mijn besluit en dus liet ik het kleedje opnieuw links hangen.
En nu vraag ik me af of dit de achterkant van succes is, dat je product zo populair wordt dat iedereen erin wil rondlopen. En ook zo populair dat de early adopters (die zo een beetje als eerste Who’s that Girl ontdekten) dit merk links laten liggen en op zoek gaan naar andere “exclusieve en trendy” nichekleding (die je niet overal ziet rondlopen).
En jullie? Zijn jullie nog even grote fan van Who’s that Girl als pakweg een jaar geleden?
16 zegjes gedaan op De achterkant van succes?