blog.vierenveertig.be

Vandaag was het feest in het klasje van Mats en ook een beetje feest voor mama en papa. Voor z’n verjaardag hadden we de juf voorgesteld om in de klas pannenkoeken te bakken. De juf nam ons aanbod met open armen aan. Papa een half dagje thuis (ter compensatie van die werkweekendjes begin deze maand) en Nand moest ook maar mee.

Iets na zessen stond ons ochtendzonnetje al bij ons bed happy te wezen en hoe dichter we bij schooltijd kwamen hoe meer z’n oogjes begonnen te fonkelen. Hij liep al van begin deze week in school rond te strooien dat ZIJN papa ging komen pannenkoeken bakken en fier als een gieter liep hij naar het klasje voor le moment suprême!
Maar ook voor papa en zeker voor mama was het een hele ervaring om een keertje een schooldag aan de binnenkant van de klas mee te maken (Hebben we niet allemaal al gewenst om een keertje een vlieg te zijn om onze kinderen bezig te zien op school?).
Eerst het ochtendmoment en dan met z’n allen in een kring rond het tafeltje. Filip maakte het deeg en één voor één mochten de kindjes helpen: melk gieten, mixen, ….
Na de speeltijd waren dan uiteindelijk alle pannenkoeken gebakken en konden de kids aan tafel.

Mama en papa mochten daarna nog even mee in de kring waar Mats z’n verjaardag werd gevierd:

• spulletjes uit het verjaardagskoffertje tonen. Voor Mats: z’n knuffeldeken en z’n favoriete keukenschort. Als kok in spe loopt hij steeds vaker rond met het keukenschort dat ik jaren geleden in de naailes maakte.
• kaarsjes uitblazen
• liedje zingen onder begeleiding van Mats op de tamboerijn.

Uiteindelijk was het bijna middag en dus tijd om naar huis te gaan met de afwas.
En Nand, die heeft braafjes een ganse voormiddag liggen slapen.

De jarigen worden bij Mats z’n juf geschminkt. Ra,rar wat was Mats? Een kok!

En nu nog 2 keer slapen en dan is Mats echt jarig en staat er een feestje voor de klasgenootjes en voor de familie op het programma …

Toeval of niet, ik merkte daarstraks dat Mats z’n naamdag valt op 21 september, heel dicht in de buurt van z’n verjaardag, 27 september.
Nand z’n naamdag is op 28 juni, laat dat nu heel dicht zitten bij Nand z’n uitgerekende datum 25 juni (hij is uiteindelijk wel al op 14 juni te voorschijn gekomen).
Voor Arne klopt het verhaaltje niet, maar ik vind het al best grappig dat twee van m’n zonen zo dicht bij hun naamdag geboren zijn.

Vandaag nog eens langs geweest bij Kind en Gezin. Zoonlief blijft netjes z’n curves volgen en natuurlijk ook wederom een prik in z’n bips gekregen.

Trouwens ons K&G consultatiebureau is van locatie veranderd (eigenlijk gewoon in hetzelfde gebouw gebleven). Vroeg me daarstraks af waarom ze voor de borstvoedende vrouw – hetgeen zij toch zo promoten- geen plekje kunnen voorzien met een comfortabele stoel uit het zicht van alle arriverende mama’s en papa’s. Voor Nand wat het bijna etenstijd en idealiter had ik em daar eerst nog gevoed, want een autorit staat gewoonlijk gelijk voor een hele poos slaap.

Niet dus, zag het niet zitten om daar met m’n borsten bloot te gaan, en heb maar wijselijk een wenend kind meegepakt dat ik thuis uiteindelijk nog moest wakker maken voor een voeding.

“Au!”, roept Arne. “Au, au!”

Mama kijkt op en ziet Arne met een verwrongen gezicht zitten op de speelmat. “Pijn gedaan?” vraagt mama. “Op een speelgoedje gestapt?”

“Ja, mama, op een treinspoor.” is het antwoord, “En nog wel op het randje van dat treinspoor.”

Op mama’s gezicht verschijnt een kleine glimlach. “Mama, dat doet wel pijn, hé”. Een gezichtje kijkt mama vol verwachting aan …

“Moet ik er een zoentje op geven?”

“JAAAA, mama!”

Zou er al een wetenschapper onderzocht hebben wat nu juist het effect is van die “mamazoentjes”? Toen ik een paar jaar geleden het antwoord kreeg: “Maar mama, die zoentjes helpen niet meer” dacht ik “Arne wordt groot”. Ondertussen hebben die zoentjes hun heilzame kracht hervonden en ik kan je garanderen … hier worden elke dag nog veel zoentjes uitgedeeld aan klein en groot.

Eind augustus nieuwe turnpantoffels gekocht met Arne. Maat 34 zoals in z’n schoenen en effectief in de winkel effe snel gepast (maar niet mee laten rondlopen). Ze zaten nog wel redelijk ruim, maar het leek me OK.

Woensdag vertelt Arne dat z’n turnpantoffel was uitgevlogen in de turnles bij het lopen, maw die dingen zijn dus veel te groot. De volgende keer dus beter checken in plaats van zoiets snel snel te kopen. Ikke gisteren voor een maatje kleiner (het maatje groter zal nog even in de kast moeten). Moeders toch …

Vandaag is het schooljaar alweer goed gestart. Mats kwam thuis met een geschaafde knie en serieus wat los vel op z’n handpalm.

Kan minister Vandenbroucke er misschien een keertje voor zorgen dat mijn kinderen niet constant hun knieën openvallen op betontegels die ondertussen kunnen worden bestempeld als hoogbejaard, zelfs een fietspad niet meer waardig? Jammer dat mijn kinderen wel zoiets als “speelplaats” onder de voeten krijgen.