Sinds gisteren twaalf jaar moederloos, twaalf jaar zonder. Ik herinner me elke detail nog of het gisteren was; de pasgeboren zoon aan de borst, mijn moeder die haar laatste adem uitblies, de ingetogen sfeer, het besef dat haar lijden en bestaan voorgoed voorbij was.
Het is zoals mijn neven het eind juni al zeiden: “Een moeder zou voor altijd moeten zijn.” En misschien is dat ook wel zo, besef ik nu… in ons hart.
Op een paar maand tijd hebben we afscheid moeten nemen van twee tantes, twee zussen van mijn moeder. Nu al is duidelijk dat ons 2016 getekend is door afscheid. Te veel, te vroeg,…
Eén november komen we met de familie samen. Het zal een ingetogen namiddag worden waar familiebanden worden aangehaald en de traditie wordt verder gezet die mijn jongste tante lang geleden in het leven riep. Het zal een namiddag worden waar we zullen stilstaan bij zij die er niet meer zijn en hen met veel liefde herdenken.
3 zegjes gedaan op 12 jaar zonder …