Vandaag werd Nand 19 maand. Ik heb het even moeten natellen, want tellen per maand doe ik al lang niet meer. Nand is ondertussen een grote kerel aan het worden met een heel eigen willetje.
Zijn bezigheden:
- Nand houdt van muziek. Bij het minste toontje staat hij te shaken en shaken kan hij echt als de beste. Zijn danspasjes zijn geweldig. Waar hij het geleerd heeft? Ik vermoed in de kribbe.
- Tekenen is zijn tweede hobby. Krulletjes en krabbels zijn z’n specialiteit. En sinds we zo’n Stabilo pen met een vetkrijtje hebben, kan hij die ook heel goed vasthouden (als we die juist in z’n hand leggen toch). Misschien heeft hij toch een beetje de creatieve talenten in de genen meegekregen?
- Fietsen met de driewieler of auto, hij wisselt graag eens af (en moet ook opletten voor z’n eigen tenen, want de grote broers crossen ook nog graag rond).
- In de ijskast neuzen: vooral als z’n buikje begint leeg te raken, weet hij waar hij moet zoeken.
- En natuurlijk ook zijn grote broers ambeteren, bouwwerken afbreken en dergelijke, het hoort er allemaal bij.
- Giechelen en groot jolijt als de grote broers met hem dollen.
- Eten doet hij al heel lang alleen, meestal eet hij gewoon van tafel mee en hij prikt ook heel netjes z’n groentjes aan z’n vorkje.
- En z’n fijne motoriek, die is effectief wel fijn 😉
- Misschien wordt hij later bergbeklimmer. Hij raakt zonder vrees de tafel op en benut elke kans om de trap op de klimmen (we moeten er goed op letten het traphekje altijd te sluiten.)
- Slapen gaat nu ook goed, ‘s nachts durft hij heel af en toe nog eens te jammeren, maar over het algemeen kan ik niet klagen (het is ooit – tot zo’n half jaar geleden- wel anders geweest.)
Zijn taaltje:
- Zijn eerste woordje was “dada” en “da-aag” (met de juiste intonatie)
- Daarna volgden: “Ane” (van Arne), “mamam”, “pap of papap”, “bavo (bravo)”, “daan (gedaan)”
- Gek dat we hem nooit iets horen zeggen dat lijkt op Mats?
- En ondertussen hebben we o.a. ook “bumba” (bumba is zijn favoriete TV figuurtje) en een duidelijke “ja”
- Met Sinterklaas hoorde ik hem zelfs “Sinerkls” zeggen, maar dat zal wel een toevalstreffer geweest zijn.
- Als hij het niet uitgelegd krijgt, dan neemt hij gewoon mijn hand en sleurt hij me mee in de hoop dat ik het dan wel begrijp.
Zijn ik:
- Nand heeft ook wel zijn karaktertje, kan luidkeels krijsen als hij z’n zin niet krijgt of als hem iets wordt afgenomen. Hij kan zich zonder vrees achterover laten vallen als hij gepakt is en kan zich stevig vastgrijpen aan de trapleuning als hij het er niet mee eens is.
- Maar Nand kan ook zo lief zijn, hij geniet van lichaamlijk contact met mama en papa. Hij houdt ervan om wang tegen wang te zitten, komt af en toe zijn hoofd op m’n schoot leggen voor een aai door z’n haar.
- En hij kan ook gewoon genieten en tot rust komen met z’n duimpje en z’n relax (dat ding dat ik bij de vorige twee al heel snel naar de zolder had verbannen, lijkt nu zijn plekje in ons huis veroverd te hebben. Niet alleen Nand ligt nog in de relax maar ook de twee grote broers hebben het zitcomfort van de relax ontdekt. Hij zal blijven staan tot hij uiteenvalt, denk ik nu, de stof begint hier en daar al door te slijten).
- En hij is ook gewoon heel flink, alleen in de kribbe ‘s morgens durft hij nog te wenen als mama hem uitzonderlijk afzet (bij papa lijkt dat beter te lukken.)
Onze kleine Nand wordt groot!
