Zo’n dikke 10 jaar geleden heb ik voor de eerste keer gebotst met de auto. In regenweer te laat gezien dat de auto voor mij gestopt was en schonekes in z’n gat geschoven. Grandioos in fout dus. Het heeft nog jaren geduurd eer ik met een geruster hart door regenweer reed.
En vandaag had ik blijkbaar opnieuw dikke pech. Netjes naar ‘t werk vertrokken. Onderweg nog even getwijfeld of ik route A of B zou nemen maar gezien het uur (8u) toch maar voor route B gegaan omdat het verkeer daar veel vlotter gaat. Voor mij rijdt een personenwagen en daar net voor een trage bestelwagen met een paar pakken snelbouwstenen op de laadbak (hij was dus echt traag). Op een schoon recht stuk straat had ik eerst nog goed gekeken of er geen fietsen reden en er geen tegenliggers waren en ben ik die bestelwagen netjes beginnen voorbijsteken (de auto voor mij was ondertussen ook al even aan het inhalen). Komt er op datzelfde moment een auto uit een straatje aan de linkerkant. Ik vermoed dat die auto niet deftig rechts gekeken had (omdat hij naar rechts wilde) en dat die door het voorbijkomen van de eerste personenwagen pas op z’n rem was gaat staan (maar toen stond die toch al wel ruim een meter op de straat en niet netjes achter een stel haaientanden waar je geacht wordt te stoppen en het verkeer op de hoofdbaan voor te laten). De wagen voor mij had waarschijnlijk het geluk dat hij aan het eind van z’n inhaalmaneuver zat en dus al terug naar rechts aan het gaan was. Ik dus niet …
Ik zag het in een flits gebeuren en het enige dat ik kon doen was lichtjes naar rechts sturen maar niet te ver in de hoop dat ik de bestelwagen niet zou raken. De afstand tussen de wagen die uit het straatje kwam en de bestelwagen was blijkbaar net iets te smal voor m’n auto.
Resultaat: een goeie deuk ter hoogte van m’n linkerwiel een een schone kras tot helemaal achteraan. De andere auto heeft er een gedeukte bumper aan de rechterkant (hij stond dus al een stukje gedraaid toen ik hem raakte).
Gelukkig maar dat het alleen maar blikschade was. Ik durf er niet over na te denken wat er moest gebeurd zijn had ik keihard op m’n rem gaan staan en aan m’n stuur beginnen trekken. Waarschijnlijk was ik dan of beginnen schuiven en alsnog tegen die auto beland (maar misschien erger omdat die waarschijnlijk nog verder op de straat zou staan) of had ik de bestelwagen geraakt (en was ik zeker in fout).
De meeste mensen aan wie ik mijn verhaal doe denken in ieder geval dat ik niet in fout was. Die auto kwam uit een zijstraat en moest voorrang verlenen. Ik was wel aan het inhalen en dat zaait soms wel twijfel.
Filip zei het me daarstraks nog, hij schrokt ervan dat uitgerekend ik zoiets voor heb. Ik speel heel vaak op safe op straat (en ik ben daar eerlijk in). Zal pas een auto voorbij gaan als ik heel zeker weet dat er geen tegenliggers komen. Heb ik het gevoel dat ik niet ver genoeg voor me kan zien, dan ben ik liever wat langer onderweg en rij ik in slentergangetje achter m’n voorligger aan in de hoop dat hij toch een keertje moet afdraaien. Moet in een drukke straat draaien, dan wacht ook vaak heel lang om zeker te zijn dat netjes afgedraaid raak. Een ongeluk zit in een klein hoekje zeker? Hoe voorzichtig je ook probeert te zijn.
Vanaf nu denk ik dus 5 keer na eer ik beslis of ik inhaal of niet.
