Een kind kost een huis

Ken je ze, die studies die met de regelmaat van de klok verschijnen over de kost van een kind? Wel, ik moet die onderzoekers stilaan gelijk beginnen geven. Een kind grootbrengen kost een huis. Mag ik even een klaagzang aanheffen en oplijsten welke rekeningen hier de laatste week en de komende weken in ons te betalen vak vlogen en nog zullen vliegen?

• Rekening kine Arne
• Rekening logopedie Arne
• Jaarlijkse controle oogarts voor Arne
• Nieuwe brilglazen voor Arne
• Doktersrekening Nand
• Inschrijvingsgeld tekenschool voor Arne en Mats (alles voor de fijne motoriek, niet?)
• Inschrijvingsgeld voor de nieuwe reeks zwemlessen voor Arne en Mats
• Inschrijvingsgeld voor de jeugdbeweging
• Inschrijvingsgeld voor de speciale typelessen die Arne gaat volgen bij de kine (in school starten ze eindelijk met Sprint, een software voor kinderen met dyslexie, en dan is het mooi meegenomen dat hij kan typen)
• Tandartsbezoek voor mij
• Een fijne rekening van vadertje staat die vraagt ons kadastraal inkomen te betalen

We zullen maar blij zijn in een sociale welvaartsstaat geboren te zijn, al vraag ik me wel af wat we binnen een dik jaar gaan doen als de tussenkomst van het RIZIV voor de logo van Arne omwille van z’n dyslexie afloopt en vermoedelijk ook het aantal beurten via onze aanvullende verzekering zullen opgebruikt zijn. Die dyslexie is er, zal er blijven en alleen door heel veel extra oefening kunnen we aan een heel traag tempo nog verbetering verwachten. Misschien moeten ze bij het RIZIV nog uitgelegd krijgen hoe dyslexie & dysorthografie nu juist in elkaar zitten?  Ik kijk dus met een bang hartje naar de toekomst, hoop dat de dyslexie-genen zich alleen bij Arne gemanifesteerd hebben (en dat de twee broers gespaard bleven).

En om met een vrolijke noot af te sluiten, de postbode bracht vandaag een brief van de federale overheidsdienst Financiën. Joepi, vadertje staat geeft ons geld terug!