Naar de Opaalkust

Er werd lang uitgekeken naar deze week Opaalkust met onze vriendengroep. Voor wie de wenkbrauwen fronst: de Opaalkust dat is de Noordkust van Frankrijk in de regio Nord – Pas de Calais en loopt van de Belgische grens tot Boulogne. Ons verblijf bevond zich vlak bij de Cap Gris-Nez en de Cap Blanc-Nez. En het was de moeite!

Ons logement

We logeerden in het vakantiehuis Nature Brut van de Vlamingen Sofie en Dirk in Bazinghen. Het vakantiehuis maakt deel uit van een vierkantshoeve en werd met veel smaak gerenoveerd. Aan de overkant van de binnenkoer waren er ook nog een bar en sauna ter beschikking. In de tuin stond een hot tub die we zelf mochten opstoken (en plezant dat dat was, zowel het stoken als de hot tub zelf).  De eigenaars heetten ons persoonlijk welkom en hadden massa’s tips te geef.

Gedaan?

Gewandeld, wel drie keer.

Wandeling door de Dunes de Slack (ong. 7 km).

We parkeerden op de parkeerplaats aan de Rue de la Cluse in Ambleteuse en startten de wandeling door de straat onderdoor te gaan. We volgden het pad een heel eind zuidwaarts om dan bij de volgende parkeerplaats de straat over te steken en via het strand terug noordwaarts te gaan. Nice!

Wandeling bij de Cap Gris-Nez (ong. 7,8 km)

Het internet staat vol met wandelingen. Deze wandeling werd onderbroken met een lange tussenstop bij de monding van een beekje in zee. Er zijn massa’s stenen en balken verlegd die dag. De terugweg werd wat ingekort wegens om 16u nog altijd geen middageten gehad (maar wel vlotjes overleefd op de voorraad koeken en drank die we mee hadden in de rugzak). Het uitzicht op zowel Cap Gris-Nez, de Cap Blanc-Nez als de Britse kuststrook aan de overkant van het kanaal was geweldig.

Wandeling bij de Cap Blanc-Nez (ong. 12 km)

Deze wandeling stippelden we min of meer zelf uit (voor zover er veel uit te stippelen was). We parkeerden de auto op de parking Cran d’Escalles. Voor deze wandeling was het belangrijk op de waterstanden te letten. We vertrokken als het laagwater aan het worden was zodat we nog tijd genoeg hadden om de volgende strandopgang te halen in Sangatte (bij de Rue Jean Mermoz, zo’n 6 km verderop). De wandeling ging dus eerst via het strand noordwaarts. Het was mooi weer en de krijtrotsen waren enorm impressionant. Ook de rest van de wandeling bovenop de Cap Blanc Nez deed ons genieten van het weidse zicht en de lappendekens in het landschap. Na dik 12 kilometer kwamen we terug bij de auto’s aan en lag de picknick klaar. Nadien wachtte nog wat spelen bij de opkomende zee. De snelheid waarmee het water steeg was echt wel verbluffend en deed me begrijpen waarom er waarschuwingsborden staan bij de strandopgang. Wie nog ergens halverwege zit tussen de Cran d’Escalles en Sangetta is bij opkomend water een vogel voor de kat (of moet heel goed kunnen zwemmen).

Chillen op het stand van Wissant
Dammen bouwen (echt teamwork) en op het strand spelen.

Bezoek aan het Musée du Mur d’ Atlantique
De Duitsers hebben hier goed hun best gedaan.

Bezoek aan het Maison du Site de Deux-caps
Iets te basic. Wel tof om even snel een half uurtje mee te vullen, maar niet meer dan dat.

Bezoek aan Capland
Een toffe interactieve tentoonstelling over de regio. We kregen een extra foldertje in het Nederlands als hulp.

Klimmen in een klimparcours (op een dik half uur rijden)
Actieve vakanties… dat is ons ding al bleef ikzelf wijselijk aan de grond wegens een schouder met ontstekingsverschijnselen.

Blokarten op Hardelot-Plage
Iedereen had de smaak te pakken na onze avonturen in Ouddorp in het najaar: we zouden opnieuw gaan blokarten. Dat de leermethode net iets te schools was en de wind vrij snel ging liggen, dat konden we niet voorzien. Gelukkig hebben we toch nog een paar rondjes kunnen maken en hadden we iemand bij met ervaring in “onderhandelingstechnieken” en Français als het ging over de prijs. Voorlopig hebben we vooral het gevoel dat blokarten in Nederland beter meevalt.

En verder was het vooral: genieten van de rust, lezen (ik toch), gezelschapsspellen spelen (de rest), uitzieken (Filip), een overkill aan chocolade (we blame de paashaas), lekker eten (voor wie het lustte), kapotte broeken (door dat eten misschien?), een emo-film kijken (Coco, ik zou die met plezier nog eens zien), Netflix ontdekken (de oudste zoon en een paar avondmensen), en nog zoveel meer. ‘t Was weer plezant!

De plannen brengen ons volgend jaar opnieuw naar de Ardennen. Onze dromen gaan daarna richting Denemarken… We zullen zien wat de toekomst brengt!