Een dip

Is het het weer? De tijd van het jaar of gewoon mezelf? Het is in ieder geval een serieus dipje. Het fut om bergen te verzetten is er niet, of in ieder geval niet hier thuis en zeker niet vandaag. Volgende week staat Sinterklaas weer aan de deur, net zoals vorig jaar en het jaar ervoor en het jaar ervoor. Het doet me des te meer beseffen dat met elke cyclus die we doorgaan de teller weer eentje verder draait.

De jongste zoon ging vandaag alleen naar zijn vriendje. “Want, mama, ik zit nu al in het tweede leerjaar. Ik kan dat.” Voor iedereen ongerust wordt, het vriendje woont 5 huizen verderop aan dezelfde kant van onze straat.
De tweede zoon werkt samen met papa in de tuin nadat hij de rest van de dag werkte aan zijn spreekbeurt over bio-energie.
De oudste zoon claimt dat hij werkt voor school en al een paar vakken herhaalt tegen de examens. “Claimt” want eerlijk gezegd geloof ik er niet veel van. Vandaag heb ik gewoon geen zin om moeilijk te doen dat zal ik vanaf zaterdag nog wel meer dan genoeg moeten doen.

En ik, ik heb buiten een fikse wandeling, een warm bad en het wegleggen van vijf manden kleren in de desbetreffende kasten, geen zak uitgevoerd. En het best van al: ik voel me totaal niet schuldig.

Binnen een paar weken zitten we weer aan de feestweken. Aan geforceerd vrolijk doen, doe ik al een paar jaar niet meer mee. Liefst van al geef ik al het geld dat nog aan Kerstcadeautjes moet besteed worden aan een goed doel of steek ik het in een spaarpot voor een familie-uitstap. De fun is er af. Vraag me niet waarom, maar het voelt in ieder geval wel zo. We hebben gewoon al genoeg. Punt uit.
Mats heeft er heel hard over moeten nadenken wat hij nu wel op zijn verlanglijstje moest zetten. Straf hé, een kind van 11 dat niet echt weet wat hij nog wil of kan gebruiken, want een serre, dat kan toch niet onder de kerstboom of via de schoorsteen. Voor de rest is hij gewoon gelukkig met wat hij heeft. Een kaart voor Agribex en een papa die hem daarheen vergezelt is hem veel meer waard.

Ik kruip nog wat dieper onder mijn dekentje, lees nog wat in mijn boek. En om met een positieve noot te eindigen … juist eens even naar de kalender gekeken. December is voor mij dit jaar slechts 8,5 werkdagen (lang leve mijn ouderschapsverlof in Augustus). Zolang dat niet inhoudt dat ik op die tijd het werk voor 16 dagen moet verzetten, heb ik nog goeie vooruitzichten.