We hadden het hoog nodig, die week rust. En rust, dat betekent de woonst en het werk ontvluchten en andere oorden opzoeken.
Mats vroeg me ondertussen al meer dan vijf keer of ik nu al aan een blogpost begonnen was. De sociale druk wordt hoog tegenwoordig.
Andere oorden dus, dit keer gingen we voor Noord-Holland. Het was vooral de prijs die de doorslag gaf toen ik eind augustus het niet kon laten om wat prijzen te vergelijken. Liefst van al wilde ik nog een keertje naar Texel, maar voor 400 euro minder konden we iets zuidelijker bij Kop van Holland al terecht. De keuze was snel gemaakt, nog geen 600 euro voor een week in een luxe vakantiehuisje met sauna, recent vernieuwd interieur én met zicht in de duinen. Daar moet je niet over twijfelen en dus boekte ik snel (nog voor de eega van gedachten zou kunnen veranderen).
Hoe is het ons bevallen? Goed natuurlijk, wat anders (al zijn Arne en ik met beestjes thuiskomen en zitten we alle twee ziek thuis met een beginnende bronchitis. Tegen elkaar op hoesten, het is eens iets anders.)
Waar hebben we ons een weekje mee bezig gehouden?
Fietsen, of toch een beetje. Kop van Holland is echt zo plat als een pannenkoek (behalve de duinen natuurlijk) en in het voorjaar moet het er vol staan met bloeiende tulpen. We fietsten langs velden waar ze volop bloembollen aan het planten waren. Blijkbaar zetten ze de velden een poos onder water om de ziektekiemen eruit te halen vooraleer het verder bewerkt wordt (we hebben weer iets geleerd).
Eigenlijk staat het nu al vast dat we één van de volgende jaren nog eens terug moeten in het voorjaar, om te fietsen tussen de bloeiende tulpenvelden.
Klimmen: 1 November was de laatste openingsdag van de Klimvallei, daar moesten we van profiteren. Het was de eerste keer dat ook ik en Nand een klimpakje aantrokken. Vroeger had ik de uitvlucht dat ik bij Nand moest blijven, nu dus niet meer. Nand deed het beter dan ik, al heb ik toch ook flink twee parcours gedaan. En, ik heb het gevoeld achteraf… Stramme spieren, tot en met.
Omdat we er dan toch waren, zijn we ook even bij het Bezoekerscentrum van de Helderse Vallei binnen gesprongen.
Geocachen: Het is duidelijk dat we geen fanatieke geocachers zijn maar als we eraan gedacht hebben de cachen op voorhand via Wifi te bewaren, proberen we toch wel te zoeken. Niet altijd met even veel succes maar ook deze keer hebben we toch een paar cachen gevonden.
Fort Kijkduin: Nog voor het kindertijdperk zijn Filip en ik daar ook nog geweest. In mijn geheugen leek het me allemaal veel grootser. Laat ons zeggen dat ik er meer van verwacht had.
Dagje Amsterdam: Het was een dik uur rijden naar Amsterdam, maar aangezien de zonen nog nooit in Amsterdam waren leek ons dat wel de moeite. We parkeerden op de Park and Ride parking bij Amsterdam Arena. Omdat we na 10u toekwamen, kostte een dag parkeren ons slechts 1 euro. De tram heen en terug richting Centraal Station kostte ons een kleine 8 euro voor 5. Parkeren voor geen geld. Een aanrader, die P&R. Zowel ‘s morgens als ‘s avonds was het absoluut niet druk op de ring rond Amsterdam. Geen idee of dat standaard is, maar het viel ons in ieder geval wel op.
Na een dagje Utrecht ooit met 3 zeurende kinderen, hebben we het deze keer anders aangepakt. Een boottochtje door de Amsterdamse grachten gaf ons de kans om op z’n minst iets van de stad gezien te hebben zonder enig gezeur. We arriveerden om 11:55u en om 12u zaten we op een bootje. Lunchen deden we bij Dwaze Zaken. We vervolgden ons avontuur in het Nemo sience center. De perfecte keuze voor onze zonen. Achteraf sprongen we nog binnen bij de bibliotheek, een prachtstuk, om op de bovenste verdieping nog iets te eten bij La Place. Hannekes Boom, mijn eerste keuze, was blijkbaar net aan het verbouwen. Genoeg voor een dagje Amsterdam met de kinderen. Zeker voor herhaling vatbaar (en deze keer gingen de zonen akkoord).
Lezen: mijn Goodreads achterstand is nog niet ingehaald maar ik ben goed op weg. Samen met Mats een boek lezen (Het eerste boek van de Grijze Jager) help natuurlijk ook.
Gezelschapsspellen: mijn kinderen raken stilaan verslaafd aan gezelschapsspellen en moeder en vader, die moeten meespelen: Kolonisten van Catan, Carcassonne, Marco Polo en DinoRace … ze zijn allemaal de revue gepasseerd.
Lummelen: daar zijn we goed in … en daar dient vakantie ook voor.
Op restaurant: Als er iets is waar Mats van kan genieten, dan is het op restaurant gaan. In het begin van de week lunchten we bij de Pannenkoekenvallei in Den Helder. Later op de week lekker gegeten bij Brekers in Groote Keeten om Arne zijn verjaardag te vieren.
Strand: Als je naast de duinen zit, dan moet je natuurlijk ook naar het strand. Graven in het zand (of verder bouwen aan wat ze er vonden), vliegeren en soms effe pauzeren voor een chocomelk.
Blokarten: Racen in een karretje met een zeil. Omwille van de wind (of eerder het gebrek eraan) ging het blokarten door op een parkeerterrein naast de duinen. Een filmpje zien met Arne, Mats en Filip aan het werk? Dat kan hier. Filip heeft duidelijk de smaak te pakken, en heeft al zin in meer. Ook het ideale verjaardagscadeau voor Arne die vrijdag 14 werd.
Zwembad: Landal, daar zit meestal een zwembad aan vast. In het donker was de glijbaan niet zo leuk, maar overdag als er daglicht door de buizen komt, was het veel leuker en met opblaasbare band ging het ook net nog wat sneller.
Het verblijf?
Landal Beach Resport Ooghduyne is een rustig vakantiepark, auto’s toegelaten, in Julianadorp op de Kop van Holland. Er is geen winkeltje maar je kan wel ‘s morgen verse broodjes laten bezorgen aan je huisje. Heel veel van de huisjes hier zijn in privé-bezit volgens de plattegrond en worden niet verhuurd via Landal, wat maakt dat het er wel heel rustig is. Op een kwartiertjes wandelen van het park sta je op het strand, met de fiets gaat het sneller. In de zomer vind je hier op het strand strandhuisjes (lijk me wel eens tof om doen), in de winter is er alleen het strandpaviljoen Paal 6 waar je uit de wind van de zee kan genieten.
Wij gingen voor een luxe vakantiehuisje en betaalden 18,5 euro extra voor een uitzicht op de duinen. Voor ons het geld dubbel en dik waard. We hadden zicht vanuit de living op de tulpenboeren hard aan het werk, de vuurturen (die vreemd genoeg geen licht leek te geven ‘s avonds) en natuurlijk de duinen in de verte. Genieten, dus. Omwille van mijn zwak voor mooie interieurs zoek ik altijd de recent vernieuwde huisjes uit, ook deze keer: een toffe muntgroene kleur, hippe klok, trendy lamp en aangename sofa. Een huisje met sauna (ook al stond die vreemd genoeg in de slaapkamer) en was- en droogmachine. Meer moet dat niet echt zijn.
Het zwembad is na een weekendje Center Parcs in vergelijking natuurlijk redelijk basic. Er is wel één lange glijbaan en een kleine stroomversnelling, genoeg om ons een uurtje te amuseren. Het was ook heel erg rustig in het zwembad.
En nu … verder uitzieken!
