Noord-Oost Duitsland: dag 6 – Domitz

Gisteren geen zak uitgestoken, dan moet het vandaag een actieve vakantiedag worden. Bootje varen zal niet lukken wegens te lage waterstanden en dus trekken we met de fietsen op het fietsenrek richting Dömitz, een klein stadje naast de Elbe.
We vertrekken daar aan het havencomplex voor een fietstochtje langs de Elbe. Het is weer hot hot hot vandaag.

Onze eerste stop is de vesting van Dömitz. Binnenin kunnen een paar tentoonstellingen bekeken worden. In één van de kazematten is pas een nieuwe tentoonstelling geopend: “Im grunde”. Mooi en vooral erg koel.

We zetten onze fietstocht verder en fietsen richting de Dorfreplublik Rüterberg. De fietsroute is niet wat het moet zijn en ergens halverwege belanden we in het midden van een weiland (gelukkig zijn er andere fietsers voor ons die we netjes kunnen volgen). Iets verder zitten we terug op een pad en even later rijden we Rüterberg binnen. Als we beslissen te picknicken naast het kerkhof biedt een man ons zijn waterkraantje aan ter verfrissing. We maken er dankbaar gebruik van.

Ter info: Rüterberg was na de bouw van het ijzeren gordijn afgesloten van de rest van de wereld, zowel West (via de Elbe) als Oost. Wilden ze hun dorpje verlaten, gelegen midden in niemandsland, dan moesten ze telkens hun papieren bovenhalen. We zien wel een oude uitkijktoren maar rijden niet ver genoeg om nog iets “historisch” te zien. Veel te warm, gelukkig biedt de oever van de Elbe een beetje verfrissing. Als we even later een meertje passeren waarin andere fietsers redelijk bloot afkoeling zoeken, is er toch niemand van ons die erin durft.

De fietspaden zijn niet zoals wij ze gewend zijn. Het zijn veelal twee stroken beton en in dit geval, zitten er nog gaten in het midden van de betonstrook. Echt, al wat los zat rammelde. Hier en daar komen we restanten van het ijzeren gordijn tegen. Ze zijn blijven staan voor hun “educatieve” waarde, zegt het bordje.

Terloopse vraag: we zijn op zoek naar goede fietszakken. Niet voor een fietsvakantie maar vooral voor gebruik bij fietstochtjes. Groot genoeg om zwemspullen en picknick mee te pakken en makkelijk genoeg om ook gewoon mee te dragen als dat nodig is. Deze lijkt me wel wat, alleen die prijs …

Als we terug in Dömitz aankomen relaxen we bij de Strandbar van de haven. Lekker chillen terwijl de zonen stoeien in het bijhorende zwembad. Als we deze regio ooit opnieuw bezoeken, doen we zeker het Panorama café.

Vlaanderen Vakantieland zond een aantal jaren geleden de reeks Grenzeloos uit over het ijzeren gordijn waarin Dömitz ook vermeld wordt. Ik heb me voorgenomen het bijhorende boek toch eens mee te pakken uit de bib.