Zaterdag 17:34 u, plots was het er. Als een donderslag bij heldere hemel, hoewel er voor een keer geen regen maar wel zon te bespeuren was: een zalig zomers vakantiegevoel.
Waar het vandaan kwam? Geen idee, was het omdat de tuin na een ganse dag zwoegen eindelijk onkruidloos leek? Omdat mijn vier mannen gezwind in de tuin aan het werk waren (en voor een keertje hun computer-, tv- en iPad verslaving onbestaande leek)?
Ondertussen is het zondagavond, heeft een bezoekje aan Kai-Mook en een buurt-hoeve-BBQ bij het schoolvriendje van Nand dat vakantiegevoel alleen maar aangewakkerd en versterkt. De heerlijke zon die mijn benen een beetje rood-ge-zon-d heeft; het boek dat beter lijkt dan eerst gedacht; de aangename avond met mijn broers, zus en hun nageslacht bij mijn vader; de zonen die bijna vechten om een paar braambessen en blauwe besjes uit de tuin; de jongste zoon die slaapdronken vraagt om nog eventjes bij hem te blijven liggen, zijn handje in mijn hand: zalig!
De strijk blijft vanavond verwaarloosd in een hoekje, mailtjes blijven nog even onbeantwoord. Ik maal er niet om.
En morgen dan beginnen we aan een nieuwe werkweek maar ergens van binnen blijft dat fijne vakantiegevoel zinderen om vrijdagavond keihard dat knopje om te draaien naar vakantie-modus.
I need it (en ik heb er echt goesting in)!
3 zegjes gedaan op En plots was het er…