En toen was het vakantie

Het zit er weer op onze vakantie in Nederland. Dit jaar was Schoorl aan de beurt, een badplaatsje net naast Alkmaar en bekend om zijn klimduin (de hoogste duin van Nederland) en zijn brede duingebied. We logeerden in een huisje op Buitenbergen, een kleinschalig vakantiepark met mooie huisjes.

Misschien moeten we maar zwijgen over het feit dat de afzuigkap het een hele week niet deed en we tijdens nacht twee uit onze slaap gehaald werden door het brandalarm dat elke paar minuten een piep liet horen omdat de batterij bijna plat was. Na een kwartier luisterende wakker liggen werd het alarm vakkundig gemolesteerd door manlief.  Wij waren ondertussen al de 5e in lijn die op een paar weken tijd melding maakten van dat alarmprobleem. Proactief batterijen vervangen, kennen ze daar blijkbaar nog niet. Maar soit, al bij al waren de huisjes goed in orde en mooi ingericht (en met wasmachine en droger). We misten omwille van het mindere weer wel een zwembad, dus ik denk dat we voor volgend jaar terug een verblijf met zwembad zullen zoeken.

Het was nog spannend de laatste dagen voor vertrek want de vervanging/reparatie van onze Coocarooc bolderkar liet serieus op zich wachten. We stuurden begin juni een mailtje om melding te maken van het probleem, zes weken en toch wel een vijftal telefoontjes later werd donderdag een vervangbak voor onze bolderkar geleverd, op de valreep. Aan de service mag nog wat gesleuteld worden.

Na een ritje van zo’n 3 uur arriveerden we bij ons huisje voor één week. Uitpakken, eten en nog even naar het strand. De week was goed ingezet.

Zaterdag stond een bezoekje aan Kaasboerderij de Franschman op het programma. We zagen hoe verse koemelk veranderde in kaas. Interessant om zien en de uitleg van de boer erbij te horen. Op het strand ‘s avonds regenden we letterlijk uit (onze achterkant in ieder geval toen we bij het naar de auto lopen de slagregen van achteren hadden).

Zondag fietsen naar het strand (toch wel een heel eind), spelen bij het bezoekerscentrum en nog even naar de strand. De regen arriveerde ‘s avonds en bleef een ganse nacht voor spektakel zorgen.

Maandag een slecht weer dagje: naar het Zeeaquarium (veel geld voor weinig visjes), Bergen bekeken, iets gedronken en kiblings gekocht om ‘s avonds op te eten.

Dinsdag wezen zwemmen in de Hoornse Vaart, een fijn peuterbadje, maar voor de rest nogal ongezellig en extreem druk. De zon was terug van de partij, dus ‘s avonds: bbq.

Woensdagnamiddag waren onze kinderen even hulpboswachter: Vreemde boompjes wieden tussen de heide, uitzoeken waarom er naast de paadjes kalkminnende planten groeien en top-of-the bill: zelf de boomboor mogen hanteren om uit te zoeken hoe oud een boom is. Weer een topper! Nadien speelden we nog wat bij het bezoekerscentrum van Staatsbosbeheer. Op dezelfde plek stond in WOII het eerste Duitse concentratiekamp in Nederland. Alleen een kleine gedenksteen en een pancarte in het centrum doen je je eraan herinneren. Ik voelde een koude rilling bij het lezen van die pancarte. Vroeg me onbewust af of Anne Frank daar ook zou geweest zijn en dacht aan het boek dat ik pas las.

Donderdag gingen we eerst fietsen door de Schoorlse Duimen. In de namiddag vertrokken Filip, Arne en Mats voor een namiddag klimmen in het Outdoorpark Hoornse Vaart. Aan hun verhalen achteraf is het daar reuze meegevallen. Ik bleef met een slapend Nandje achter en genoot van een boek in de zon. Na het eten nog een ijsje eten in het centrum van Schoorl samen met een paar vakantievriendjes van Arne.

Vrijdag en het zat er weer bijna op. Voor echt koers te zetten naar het Zuiden stopten we nog in Alkmaar. We zagen daar de vermaarde Kaasmarkt, bezochten het Stedelijk Museum (wat een mooie zitbak daar) en sprongen nog even binnen bij Apartdesign.nl. Spotte een paar mooie dingen en zag nog wat boeken om onze collectie aan te vullen. Gelukkig bestaan er verlanglijstjes.

Ik heb ook nog wat aan de conditie gewerkt, een paar keer gaan lopen dus. Een groot verschil met ons Belgen is toch het aantal vierkante meter voile gordijnen. Bij ons kan je amper een huis binnengluren want aan elk raam hangt een dikke laag textiel. De Nederlandse huizen zijn heel vaak doorkijkhuizen (of hoe het ook noemt), amper gordijnen te bespeuren. Op de vensterbank staan veelal een paar mooie planten in pot. Soms bekruipt me het gevoel dat de Nederlanders op dat gebied toch meer smaak hebben dan de doorsnee Belg.

Oh ja, en in Nederland hebben ze zelfs scheve bomen, mooie tekstjes en dt-fouten.

Dat ter plekke ook een andere blogdame logeerde, vernam ik pas achteraf. We hebben elkaar in levende lijve gezien maar niet gesproken en hadden er natuurlijk geen idee van dat achter de facade een heuse blogmadam zat. Jammer!

Wederom een geslaagde vakantie die weer veel te snel voorbij was!

Wil je zelf ooit ook eens naar Schoorl, deze verblijven die we ter plaatse tegenkwamen zijn ook het bekijken waard (al kan ik Buitenbergen ook best aanraden):

• Scorleduyn ligt pal naar het natuurgebied en bezoekerscentrum van  Staatsbosbeheer.
• De huisjes van Weideduyn. Vooral nummer 5 met de grote koeienposter viel me op toen ik daar schaamteloos kon binnenkijken tijdens mijn loopje.
• De huisjes van Duynvallei die we nog wat dichter bij de zee tegenkwamen.