Stress en co

Ontgoocheling.

Gisteren een afspraak bij de NKO-arts en ergens had ik gehoopt er een oplossing te vinden voor de oorproblemen waar ik de laatste tijd veel last van heb. Mijn oren klikken constant, ik hoor de lucht langs mijn oren suizen als ik adem en als ik praat, lijkt dat soms via mijn oren te gaan, mijn keel geeft het gevoel altijd vol met slijmen te zitten. Plezant is anders. Drie jaar geleden zat ik al eens bij dezelfde NKO-arts maar toen had ik alleen last van geklik in mijn oor. Was er toen ook al stress, maar had ik het gewoon niet in de gaten?

En gisteren kreeg ik opnieuw een njet, niks te vinden. Eigenlijk zou ik blij moeten zijn dat er geen mechanische problemen te vinden zijn in oren en keel. Een ontgoocheling, want het brengt me terug met mijn 2 voeten op de grond waardoor ik vandaag weer in een dipje lijk beland te zijn. Weet je, oren zijn blijkbaar ook erg stressgevoelig en de mijnen nog een beetje meer. De realiteit: de stress zit nog altijd in mijn lijf, en het is maar de vraag of ik er ooit echt vanaf raak. Misschien moet ik er gewoon mee leren leven?

De NKO-arts – de nuchterheid zelve- zei me dat ik eens twee keer moest nadenken over mijn werk. Ha, dacht ik bij mezelf, alsof al die stress enkel en alleen van het werk komt. Niet dus, het huishouden en de kinderen hebben er een even groot (misschien nog wel groter) aandeel in. En die laatste twee kan je niet gewoon aan de kant zetten, even parkeren tot het weer helemaal beter gaat. De enige oplossing is mezelf te veranderen, en dat gaat niet van vandaag op morgen.

En waarom ik dit hier allemaal neerschijf en niet liever gewoon voor mezelf houd? Stress is een onderdeel geworden is van onze maatschappij maar we staan er niet bij stil. Vaak beseffen we niet wat er aan de hand is of negeren we het gewoon. En ja, stress is ook nog een beetje taboe.
Op het werk ginnegapten we soms als er iemand een probleem niet direct opgelost kreeg: “X, kan het niet aan!”. Awel se, mijne kop kan/kon het even niet aan.

Het leven is lijkt niet altijd rozengeur en maneschijn te zijn. Hoewel we (of eerder ik) niet beseffen hoe goed we het wel hebben, een eigen huis, gezonde kinderen, …
Meisje, knoop het in je oren (of in ieder geval ergens ertussen)!

Bij deze hoop ik dat jullie gewaarschuwd zijn, wees opmerkzaam voor signalen van stress, en doe er iets aan voor het teveel wordt!

Ik ga nog wat verder aan mezelf werken, manieren zoeken om te ontspannen, te ontstressen en proberen te genieten van het zonnetje vandaag.

En als je helemaal tot hier gelezen hebt, laat me hieronder even weten hoe jij tot rust komt en kan ontstressen? Ik kan er misschien iets van leren.