Een genie met dyslexie

Een paar citaatjes uit het boek ‘Een genie met dyslexie’ dat Arne aan het lezen is voor z’n boekbespreking:

“Weet de meester ervan?”
Ze knikte. ‘Hij kreeg mijn dossier. Vijftige pagina’s die ik dus niet kan lezen. Wreed interessant.’
‘Waarom help hij je dan niet?’
‘Omdat hij dat niet kan. Dyslexie valt niet te genezen.’ Ze haalde gelaten haar schouders op. ‘Ik heb het en ik raak het nooit meer kwijt.’

“Ik begrijp het zelf niet, weet je. Mijn ogen zien boot, mijn hoofd leest boot en ik schrijf pood. Zelf merk ik het pas als ik mijn blad terugkrijg. Altijd vol geklieder met rode strepen en vieze vlukken.”

Een boek dat o zo herkenbaar is zowel voor zoonlief als voor mama. Misschien dat we er ook iets kunnen uit leren: ‘Ik slaag er meestal in de belangrijke dingen te onthouden. Mijn vader zegt dat ik mijn zwakke punt moet omwerken tot een sterk punt. We trainen dus constant mijn geheugen. Het helpt.’
En dan denk je wat we misschien iets moeten doen met Arne z’n goeie ruimtelijke inzicht? Ik moest meteen denken aan het truckje dat ik vroeger vaak gebruikte. Het woord waaraan je twijfelt op twee manieren schrijven. Als ik de twee woorden onder elkaar op papier zag, kon ik met behulp van m’n visuele geheugen er direct het juiste uithalen.

Alleen jammer dat dit boek nogal moeilijk geschreven is (voor iemand van 8 toch èn met dyslexie), dat er totaal geen rekening gehouden is met dyslectische kinderen als het pagina lay-out aankomt en dat er geen enkel leesniveau te vinden is het boekje. Een dikke duim voor Arne die ondertussen al aan pagina 50 van de 80 zit (met de nodige hulp van mama).