Wonen op de boerenbuiten is leuk, zeker met drie echte buitenkinderen. Maar wonen op de buiten heeft ook z’n mindere kantjes. ‘Mèttevie stoken’ (zoals ze dat in ons dialect noemen) is er daar ééntje van. Verschrikkelijk is het als je – na een paar dagen extreme hitte – pas thuis gekomen van het werk de ramen op de bovenverdieping open gooit om de warmte buiten te jagen om dan na een poosje te merken dat er in de buurt weer iemand zo nodig vuurtje stook moet doen in z’n tuin. Grr, de kriebels krijg ik ervan. Ramen dicht, brandluchtje in huis en natuurlijk nog altijd even warm als voordien.
Toen we pas in ons huis woonden, ben ik zelfs op een ochtend om 6u wakker geworden van een rookluchtje. Ik het hele huis rond op zoek naar een vuurhaard. Niks te vinden en toen ik m’n kop buiten stak, had ik door dat het van een paar tuinen verder kwam. We hebben hier in huis zo’n ventilatiesysteem dus ook al zijn alle ramen dicht, dan nog wordt er ‘verse’ lucht van buiten aangevoerd. Gelukkig dat er ook een ‘uit’-knop op de ventilatie staat.
Een zegje gedaan op Mèttevie