Vanavond zitten Arne, Mats en ik voor de TV met chips te kijken naar Splash. Op een bepaald moment zegt Arne: “Kijk, mama, dat is daar waar we vorige jaar naar die olifant gaan kijken zijn.” Toen ik opkeek zag ik inderdaad Sam Gooris breakdancen op het Sint-Jansplein in Antwerpen. En jawel, daar waren we vorige zomer tijdens de zomer van Antwerpen wezen kijken naar die gigantische houten olifant. Dat zoiets toch zo in zo’n klein mensenhoofdje blijft zitten, en wij denken dat je met kleine kinderen geen verre reizen zou kunnen maken omdat ze het zich later toch niet meer herinneren ….
Ik herinner me wel dat die olifant danig indruk gemaakt heeft op Arne. Zo groot en zoveel lawaai (ik zie hem daar nog staan, z’n handen op z’n oren en compleet overweldigd door het gebeuren). Maar dat dat zo in z’n geheugen gegrift stond ….
En als kers op de taart: toen Arne die krasse uitspraak deed had hij z’n bril niet opstaan.
