Duplo versus Lego

Wij hebben duplo en we hebben lego. En als ik mij voorkeur moet uitspreken, dan zeg ik “duplo”.

Hier thuis wordt nog heel veel met duplo gespeeld door Mats, maar evenzeer door Arne, die toch al bijna 8 is. Waarom ze bij Duplo van 2 tot 5 jaar op hun doos zetten, is me eigenlijk een raadsel. Momenteel staat er een groot duplo huis op de speeltafel, een poos geleden was het een car-wash en nog langer geleden een roetsj-baan.  Het leuke aan duplo is dat alles modulair is en dat je naar eigen believen dingen kan bouwen en verbouwen. En als de zonen dan toch eens de boerderij willen bouwen zoals ze orgineel was, dan halen we de bouwtekeningen boven (eigenlijk gewoon de stukken die we uit de dozen sneden als voorbeeld) en klaar is kees.
Ondertussen hebben we al een forse collectie: boerderij, trein, raceauto’s, winkeltje, politiekantoor, …  en ooit heb ik in een GB eens een heel aantal dozen aan 50% op de kop kunnen tikken in de solden, bouwblokken genoeg dus. Spijtig dat het duplo huisje met bedjes, tafels en stoelen in het roos was – dus niet meteen een jongenskleur- en ondertussen ook niet meer te koop.

En de Lego Explore uit een ver verleden had ook wel een aantal leuke dingen, die jammergenoeg niet meer te vinden zijn. Vrienden van ons hebben zo’n setje waarin je kaarten kan steken met daarop het interieur van een huisje, dus een kaartje voor de keuken, ééntje voor de badkamer, etc.

En op de dozen staat natuurlijk tot 5 jaar, wat maakt dat je niet snel geneigd bent om voor Mats nog Duplo te kopen, ook al zou daar nog heel hard mee gespeeld worden. Gelukkig hebben we Nand, en kan onze Duplo collectie nog een paar jaar ongemerkt aangroeien. Liever dat dan een hoop prullen die na twee weken alleen nog goed zijn voor de vuilnisbak. En nu ik er over nadenk, is er van onze Duplo nog bijna niks stuk gegaan, op één wiel na en een “waterslangetje” waar Mats z’n tanden had in gezet.

En dan komen we bij Lego, het grote broertje, of als we naar het formaat kijken, het kleine broertje van Duplo. Het begon bij een basis bouwdoos, een hoop blokjes waar je eender wat mee kon bouwen. En toen kwam de brandweerwagen, de politieauto, de trein, de racewagen, de boerderij, … en toen kwam vooral Arne ,maar ook Mats, die niets liever doen dan auto’s ombouwen en verbouwen. En daar knelt het schoentje. Heb jij al eens geprobeerd om uit een massa blokjes de juiste blokjes terug bij elkaar te zoeken om -volgens het plannetje – de brandweerwagen terug in elkaar te krijgen? Ik kan het in één woord zeggen: HOPELOOS ! Elk autootje, elk ding heeft zo’n specifieke blokjes dat het zoeken is naar een speld in een hooiberg en het haast onbegonnen werk is om het juiste stukje terug te vinden.
Of moet je je kinderen nu gaan verbieden om op hun auto’s verder te bouwen en hun fantasie de vrije loop te laten? Dan kunnen we direct alles in een glazen kastje zetten.

Vorig jaar in de zomer hebben we nog eens een poging gedaan om een paar dingen terug te maken volgens de plannetjes maar we zijn ergens halverwege gestrand en een poos later waren de reeds in elkaar gezette stukken alweer opgegaan in een nieuw bouwwerk.

Waar is de tijd dat je een doos Lego Technic kon kopen met x aantal tandwieltjes, etc. vergezeld van een boekje met een 10-tal bouwplannetjes. Zoonlief heeft zo de doos van papa indertijd eens van bij moeke meegejat en daar is veel mee gespeeld. Ondertussen 25 jaar na datum verkopen ze alleen nog maar Lego Technic voertuigen en als je er daar een aantal van zou hebben, dan beland je terug bij het verhaal van hierboven.

Voorlopig ben ik dus een pak minder Lego minded, maar als je je geroepen voelt om me van gedachten te doen veranderen, feel free!